Όποτε δηλαδή εκείνος αποφασίζει να κάνει εκεί το γνωστό τριήμερό του στις αρχές του καλοκαιριού. Σαν ένα πρωτάθλημα που κρίνεται στα τρία παιχνίδια μοιάζει αυτό το συνήθειο. Πρωταθλητές και κερδισμένοι βγαίνουν στο τέλος, όμως, όλοι κι όχι μόνο ένας. Κερδισμένος ο ίδιος ο Χαρούλης που εισπράττει την επιδοκιμασία και την αποδοχή του κοινού. Κερδισμένο και το ακροατήριο που απολαμβάνει τον αγαπημένο του τραγουδιστή. Κερδισμένη και η εξαιρετική μπάντα που παίζει σε γεμάτες κερκίδες (Λευτέρης Ανδριώτης - λύρα, Μιχάλης Καλκάνης - κοντραμπάσο, Βασίλης Μπαχαρίδης - κρουστά, Κωνσταντής Πιστιόλης - πνευστά, Θανάσης Τζίνγκοβιτς - ηλεκτρική κιθάρα, Πάνος Τόλιος - τύμπανα και Mark Nieuwenhuis - τρομπέτα). Κερδισμένο, φυσικά, και το ελληνικό τραγούδι που βρίσκεται σε καλά χείλη και χέρια. Όλοι ευχαριστημένοι.
Είχα δυο χρόνια να πάω σε συναυλία του Γιάννη Χαρούλη. Επίτηδες. Είχα κάπως «κουραστεί» από μια επανάληψη που εντόπιζα, τόσο σε επίπεδο ρεπερτορίου, όσο και σε επίπεδο ατμόσφαιρας και ηχοτοπίου. Παράλληλα, η μεγάλη προσέλευση ακροατηρίου στις συναυλίες του έκανε πιο δύσκολη την πρόσβαση και έπαιζε και αρκετό «στρίμωγμα». Δυο χρόνια αργότερα, χθες βράδυ στους Βράχους (12/6), τα πράγματα δεν ήταν και τόσο διαφορετικά. Ωστόσο, η απόσταση που είχα πάρει λειτούργησε και απόλαυσα τη συναυλία. Θυμήθηκα τον αυθορμητισμό του Χαρούλη στην επικοινωνία με το κοινό και τον καθαρό του λόγο. Θυμήθηκα την εξαιρετική του φωνή και το συναίσθημα που βάζει στις ερμηνείες του. Θυμήθηκα τους δεξιοτέχνες μουσικούς της μπάντας του και, βέβαια (το πιο σημαντικό από όλα), τραγούδησα πολύ κατά τη διάρκεια του live. Στα θετικά της βραδιάς συγκαταλέγονται τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου που «τρύπωσαν» όπως πάντα στο πρόγραμμα. Το είπε και ο ίδιος ο Χαρούλης από μικροφώνου: «φέτος που ο Θανασάρας (όπως τον αποκαλεί) δεν θα κάνει συναυλίες, θα σας παίξουμε εμείς τα τραγούδια του».
Στο παιχτικό κομμάτι τώρα, η ορχήστρα του Χαρούλη έχει δουλέψει ακόμα περισσότερο στο διάστημα που μεσολάβησε από την τελευταία φορά που τους άκουσα. Σημαντική είναι η προσθήκη της τρομπέτας στο σχήμα. Ο Ολλανδός ψηλόλιγνος τρομπετίστας Mark Nieuwenhuis έχει φέρει έναν άλλο αέρα στη μπάντα, πιο κοσμοπολίτικο, και με το διακριτικό αλλά ουσιαστικό παίξιμό του έχει βοηθήσει στη διαφορετική προσέγγιση γνώριμων και αγαπητών τραγουδιών του ρεπερτορίου του Χαρούλη, όπως τα: «Της λήθης το πηγάδι» (μουσική - στίχοι: Μίλτος Πασχαλίδης) και «Όλοι μου λεν ν’ απαρνηθώ» (παραδοσιακό). Γίνεται με τον τρόπο αυτό μια μίξη μουσικών ιδιωμάτων που μόνο σε καλούς δρόμους μπορεί να βγάλει στο μέλλον σε συνδυασμό με την «ανοιχτωσιά» των υπολοίπων μελών της μπάντας. Στα highlight της βραδιάς, το «σπάσιμο» του ρυθμού στο τέλος του «Διάφανου» (μουσική - στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου).
Ο πρώτος «τελικός», λοιπόν, χθες βράδυ στους Βράχους είχε νικητή το «άθλημα». Ακολουθούν δύο ακόμη, σήμερα και αύριο. Όσοι πιστοί (ή και δύσπιστοι) προσέλθετε.
Τα video είναι απ’ το youtube: Greek Concerts Live Videos
Είχα δυο χρόνια να πάω σε συναυλία του Γιάννη Χαρούλη. Επίτηδες. Είχα κάπως «κουραστεί» από μια επανάληψη που εντόπιζα, τόσο σε επίπεδο ρεπερτορίου, όσο και σε επίπεδο ατμόσφαιρας και ηχοτοπίου. Παράλληλα, η μεγάλη προσέλευση ακροατηρίου στις συναυλίες του έκανε πιο δύσκολη την πρόσβαση και έπαιζε και αρκετό «στρίμωγμα». Δυο χρόνια αργότερα, χθες βράδυ στους Βράχους (12/6), τα πράγματα δεν ήταν και τόσο διαφορετικά. Ωστόσο, η απόσταση που είχα πάρει λειτούργησε και απόλαυσα τη συναυλία. Θυμήθηκα τον αυθορμητισμό του Χαρούλη στην επικοινωνία με το κοινό και τον καθαρό του λόγο. Θυμήθηκα την εξαιρετική του φωνή και το συναίσθημα που βάζει στις ερμηνείες του. Θυμήθηκα τους δεξιοτέχνες μουσικούς της μπάντας του και, βέβαια (το πιο σημαντικό από όλα), τραγούδησα πολύ κατά τη διάρκεια του live. Στα θετικά της βραδιάς συγκαταλέγονται τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου που «τρύπωσαν» όπως πάντα στο πρόγραμμα. Το είπε και ο ίδιος ο Χαρούλης από μικροφώνου: «φέτος που ο Θανασάρας (όπως τον αποκαλεί) δεν θα κάνει συναυλίες, θα σας παίξουμε εμείς τα τραγούδια του».
Στο παιχτικό κομμάτι τώρα, η ορχήστρα του Χαρούλη έχει δουλέψει ακόμα περισσότερο στο διάστημα που μεσολάβησε από την τελευταία φορά που τους άκουσα. Σημαντική είναι η προσθήκη της τρομπέτας στο σχήμα. Ο Ολλανδός ψηλόλιγνος τρομπετίστας Mark Nieuwenhuis έχει φέρει έναν άλλο αέρα στη μπάντα, πιο κοσμοπολίτικο, και με το διακριτικό αλλά ουσιαστικό παίξιμό του έχει βοηθήσει στη διαφορετική προσέγγιση γνώριμων και αγαπητών τραγουδιών του ρεπερτορίου του Χαρούλη, όπως τα: «Της λήθης το πηγάδι» (μουσική - στίχοι: Μίλτος Πασχαλίδης) και «Όλοι μου λεν ν’ απαρνηθώ» (παραδοσιακό). Γίνεται με τον τρόπο αυτό μια μίξη μουσικών ιδιωμάτων που μόνο σε καλούς δρόμους μπορεί να βγάλει στο μέλλον σε συνδυασμό με την «ανοιχτωσιά» των υπολοίπων μελών της μπάντας. Στα highlight της βραδιάς, το «σπάσιμο» του ρυθμού στο τέλος του «Διάφανου» (μουσική - στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου).
Ο πρώτος «τελικός», λοιπόν, χθες βράδυ στους Βράχους είχε νικητή το «άθλημα». Ακολουθούν δύο ακόμη, σήμερα και αύριο. Όσοι πιστοί (ή και δύσπιστοι) προσέλθετε.
Τα video είναι απ’ το youtube: Greek Concerts Live Videos
