Πρέπει να βάλει τα δυνατά του ο Iggy Pop στην συναυλία του στο Release Athens με όλα τα παλιά καλά «κόλπα» για να συναγωνιστεί τον Nick Cave που χθες το βράδυ ήταν πραγματικά εξαιρετικός. Και αυτό το λέω εγώ που είμαι ξεκάθαρα με τον Iggy Pop.
Ο Νικ Κέηβ έχει έρθει τόσες φορές στην Ελλάδα εδώ και 40 χρόνια, αρχής γενομένης τον Σεπτέμβριο του ’82 ως Birthday Party στο Σπόρτινγκ - στο δεύτερο τότε κύμα στην Ελλάδα μετά την παύση συναυλιών το ’67 - που έχει αποκτήσει μια σχεδόν συγγενική σχέση με το ελληνικό κοινό, κάτι σαν τον Γιάννη Αγγελάκα, δηλαδή όταν βρίσκεται απέναντι στο κοινό του. Ποιος τον θυμάται τον Κέηβ μέσα 90s στο Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ του
Περιστερίου;
Στην μνήμη μου έχω κρατήσει παλιότερη εμφάνισή του στον κατάμεστο Λυκαβηττό με τους μισούς Bad Seeds, το 2006. Αυτή ήταν και η μοναδική φορά που τον είδα γιατί ομολογώ ότι δεν είναι ότι καλύτερο για μένα γενικά για τα γούστα μου. Είπα ότι θα τον ξαναδώ την κατάλληλη στιγμή μετά από χρόνια να κάνω μια σύγκριση γιατί τότε ήταν ομολογουμένως μια εξαιρετική εμφάνιση που του έδωσαν τα εύσημα μέχρι και τα «βραχάκια» όσο μακριά κι αν ήταν.
Έτσι λοιπόν μετά από 16 χρόνια ήρθε, για μένα, η ώρα του Νικ Κέηβ στο Release Athens 2022. Μια προδιαγεγραμμένα απίθανη συναυλία. Με νωπές ακόμη τις μνήμες από την απώλεια του γιου του στάθηκε μπροστά στο πιστό και όλο αυξανόμενο στην χώρα μας κοινό του, ανάμεσά τους και μια νεώτερη γενιά που μεγαλώνει με Νικ Κέηβ και Τομ Γουέητς δύο «σκοτεινά» μουσικά ξαδέρφια που συνεχίζουν το rock’n’roll έχοντας αποκτήσει ένα δικό του κοινό που κάτι τους δένει.
Σίγουρα ο Κέηβ δεν είναι πια ο μποέμ τύπος των 90s που γράφει ποίηση, κινείται σε πιο επαγγελματικά πλαίσια, αλλά πάντα χωρίς και εκτός ορίων.
Η συναυλία
Στα πρώτα τρία-τέσσερα τραγούδια έκανε απίστευτα πράγματα. Πηγαινοερχόταν συνέχεια μπροστά στο κοινό από την μία άκρη ως την άλλη σε ένα ειδικά γι’ αυτόν σχεδιασμένο διάδρομο δίνοντας το χέρι του στους τυχερούς της «πρώτης γραμμής». Έτρεχε και καθόταν στο πιάνο του και μέσα σε λίγες στιγμές ξαναβρισκόταν εκεί μαζί με το κοινό που τον αποθέωνε. Χόρευε. Πέταξε το μικρόφωνό του, πιο μετά πέταξε την φυσαρμόνικά του και τι δεν έκανε, τραγούδησε πιασμένος χέρι με χέρι μαζί με μια κοπέλα που βρισκόταν στους ώμους του φίλου της.
Κυριολεκτικά ξεσάλωσε ξεσηκώνοντας τον κόσμο που χθες ήταν πάρα πολύς στο Δέλτα Φαλήρου, θυμίζοντας τiς προ καραντίνας εποχές. Αν και βρισκόμουν πολύ κοντά στην σκηνή υπολογίζω ότι περίπου 15.000 κόσμος ήταν εκεί όταν ο Κέηβ βγήκε στην σκηνή.
Με 10 άτομα επί σκηνής: 6 μουσικοί οι Bad Seeds, 2 γυναίκες κι ένας άνδρας στα φωνητικά και ο Κέηβ γέμισαν την σκηνή, μαζί με διάφορα μουσικά όργανα που ήταν διασκορπισμένα και ετοιμοπόλεμα και μια καρέκλα που ανεβοκατέβαινε ο βιολίστας του. Τι μορφή κι αυτός που ήταν !
Σε μια στιγμή ο Κέηβ αφιέρωσε στην Αθήνα και το κοινό που ήταν εκεί χθες το Carnage (Σφαγή), ένα από τα τελευταία κομμάτια, του 2021, από το ομώνυμο άλμπουμ που είναι και το πρώτο ολοκληρωμένο από την συνεργασία με τον επίσης Αυστραλό Warren Ellis, και πάντα με τους Bad Seeds μαζί του. Στο επόμενο τραγούδι πήγε πίσω στο 1985 με το Tupelo και ακολούθησε το Red Right Hand, το σιγνκλ του όγδοου άλμπουμ του Let Love In (1994). Σε αυτά τα τρία κομμάτια η συναυλία είχε απογειωθεί κυριολεκτικά και ο Κέηβ είχε ξαναβγεί στον διάδρομο με τον κόσμο να παραληρεί.
Είχε πλάκα μια ομολογουμένως πολύ όμορφη ξανθούλα που είχε βγει σιγά –σιγά μπροστά προσδοκώντας να δώσει το χέρι της στον Κέηβ που δεν είχε αφήσει χέρι για χέρι που να μην τον έσφιξε στο κοινό που καθόταν μπροστά στην σκηνή. Περνούσε από μπροστά της, εκείνη τα έδινε όλα, αλλά μόνο το δικό της απλωμένο χέρι δεν έπιανε. Οπότε η κοπέλα σκαρφίστηκε να φορέσει τα μαύρα γυαλιά ηλίου της μήπως του τραβήξει έτσι την προσοχή. Μάταια όμως, πέρασε δύο φορές από εκεί, αλλά την προσπέρασε και πάλι. Βέβαια τα γυαλιά της ήταν πολύ μικρά για να κάνουν την εντύπωση που ίσως φαντάστηκε ! Αδικία πάντως…
Περίπου 10 λεπτά πριν κλείσει δίωρο επί σκηνής ο Κέηβ και το συγκρότημά του αποχαιρέτησαν το κοινό, αλλά κανείς μέσα σε τέτοια ένταση και επικοινωνία μαζί του δεν πίστευε ότι έφευγε οριστικά. Πραγματικά σχεδόν αμέσως ξαναβγήκε στην σκηνή χωρίς μπιζάρισμα και κάθισε στο πιάνο να παίξει το Into My Arms σε μια συγκινητική στιγμή. Έπαιξε άλλα δύο κομμάτια με φινάλε το Votrex από την περσινή συλλογή του B-Sides & Rarities Part II (το δεύτερο μέρος της συλλογής του 2005).
Του έκανε εντύπωση που ένα κορίτσι άνοιξε ένα τελείως πρόχειρο μικρό χάρτινο πανό που έγραφε με μαρκαδόρο We Are The Votrex, το έπιασε στα χέρια του και το γύρισε ανάποδα με τα γράμματα στο κοινό και άρχισε να τραγουδάει, ενώ η εμπνεύστρια του συνθήματος συνέχισε να το κρατά με τα δύο χέρια της !
Δεν έχει μεγάλη σημασία σε μια τέτοια συναυλία ποια άλλα κομμάτια τραγούδησε ο Κέηβ, αλλά η ίδια του η παρουσία που θα θυμούνται καιρό οι οπαδοί του που όλο και πληθαίνουν στη χώρα μας.
Νωρίτερα
Από τις 7 το απόγευμα είχε συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος να δει τους Fontaines D.C. τους εξαιρετικούς αυτούς Ιρλανδούς, σε δεύτερη εμφάνιση στην Ελλάδα και στο Release Athens. Το post-punk γκρουπ από το Δουβλίνο δικαιολόγησε τη φήμη του που το συνοδεύει από το 2017 που σχηματίστηκε και φυσικά ικανοποίησε απόλυτα το κοινό που στα αγαπημένα του γκρουπ θα είναι σίγουρα μεταξύ άλλων οι Joy Division και οι Smiths και φυσικά τους αρέσει και ο Cave.
Οι Fontaines D.C. συνεχίζουν την παράδοση κάποιων παλιότερων γκρουπ που είχαν απήχηση ιδιαίτερα στο ελληνικό κοινό όπως οι Puressence, Sonic Youth ή Popcupine Tree, αλλά και ο Nick Cave. Η γραμμή πυρός ήξερε απ’ έξω κι ανακατωτά τους στίχους των τραγουδιών τους. Τα τραγούδια τους από το φετινό άλμπουμ τους Skinty Fia έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από το κοινό τους.
Ο τραγουδιστής με τατουάζ τη λέξη deadly στο δεξί χέρι του είχε μια εκφραστική άνεση πάνω στην σκηνή φορώντας φόρμα στα χρώματα της χώρας του, με κίνηση πιτσιρικά που κάνει πρόβες μπροστά στο καθρέπτη τραγουδώντας, αλλά με εντελώς δικό του στυλ. Ο κιθαρίστας τους μοιάζει με μέλος των MC5 ή και των Velvet Underground.
O μπασίστας πολύ καλός με φλωρίστικο μαλί και ντύσιμο και ο δεύτερος κιθαρίστας με βαμμένο μαλλί απροσδιόριστου χρώματος που έδενε περίφημα με τον leader κιθαρίστα. Μια φρέσκια και εξαιρετική μπάντα, από τις καλύτερες για support από όσες που έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια στο Release Athens και με πολύ ενδιαφέρον πρόσφατο άλμπουμ.
Mogwai
Μετά το ωριαίο σετ τους, σύμφωνα με το πρόγραμμα, για την επόμενη μία ώρα (έπαιξαν και 10 λεπτά επιπλέον) οι Mogwai από την Γλασκώβη της Σκωτίας, από τα πιο επιδραστικά post-rock συγκροτήματα που έχουν μια πορεία πίσω τους από το 1995. Ο πιο πρόσφατος δίσκος τους, το περσινό As The Love Continues είχε την τιμητική του στο σετ τους.
Ο άγριος άσπρος λύκος που είναι το σήμα τους και δέσποζε στην οθόνη πίσω τους στην σκηνή, αν και τυφλός καθώς είχε δύο κόκκινα Χ στα μάτια του, δεν χάθηκε στο δάσος και κάποιες φορές μπορούσες να τον πλησιάσεις διεισδύοντας όλο και πιο βαθιά στην ψυχή τους μέσα από τον ήχο του γκρουπ που διαμόρφωναν οι τρεις κιθαρίστες τους !
Και μια διαπίστωση : Λιγότεροι από ποτέ οι καπνιστές.
*Οι φωτογραφίες της συναυλίας είναι του Θωμά Δασκαλάκη
*Οι φωτογραφίες των Fontaines D.C. είναι του Γ. Αλεξίου (από κινητό)
Ο Νικ Κέηβ έχει έρθει τόσες φορές στην Ελλάδα εδώ και 40 χρόνια, αρχής γενομένης τον Σεπτέμβριο του ’82 ως Birthday Party στο Σπόρτινγκ - στο δεύτερο τότε κύμα στην Ελλάδα μετά την παύση συναυλιών το ’67 - που έχει αποκτήσει μια σχεδόν συγγενική σχέση με το ελληνικό κοινό, κάτι σαν τον Γιάννη Αγγελάκα, δηλαδή όταν βρίσκεται απέναντι στο κοινό του. Ποιος τον θυμάται τον Κέηβ μέσα 90s στο Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ του
Περιστερίου;
Στην μνήμη μου έχω κρατήσει παλιότερη εμφάνισή του στον κατάμεστο Λυκαβηττό με τους μισούς Bad Seeds, το 2006. Αυτή ήταν και η μοναδική φορά που τον είδα γιατί ομολογώ ότι δεν είναι ότι καλύτερο για μένα γενικά για τα γούστα μου. Είπα ότι θα τον ξαναδώ την κατάλληλη στιγμή μετά από χρόνια να κάνω μια σύγκριση γιατί τότε ήταν ομολογουμένως μια εξαιρετική εμφάνιση που του έδωσαν τα εύσημα μέχρι και τα «βραχάκια» όσο μακριά κι αν ήταν.
Έτσι λοιπόν μετά από 16 χρόνια ήρθε, για μένα, η ώρα του Νικ Κέηβ στο Release Athens 2022. Μια προδιαγεγραμμένα απίθανη συναυλία. Με νωπές ακόμη τις μνήμες από την απώλεια του γιου του στάθηκε μπροστά στο πιστό και όλο αυξανόμενο στην χώρα μας κοινό του, ανάμεσά τους και μια νεώτερη γενιά που μεγαλώνει με Νικ Κέηβ και Τομ Γουέητς δύο «σκοτεινά» μουσικά ξαδέρφια που συνεχίζουν το rock’n’roll έχοντας αποκτήσει ένα δικό του κοινό που κάτι τους δένει.
Σίγουρα ο Κέηβ δεν είναι πια ο μποέμ τύπος των 90s που γράφει ποίηση, κινείται σε πιο επαγγελματικά πλαίσια, αλλά πάντα χωρίς και εκτός ορίων.
Η συναυλία
Στα πρώτα τρία-τέσσερα τραγούδια έκανε απίστευτα πράγματα. Πηγαινοερχόταν συνέχεια μπροστά στο κοινό από την μία άκρη ως την άλλη σε ένα ειδικά γι’ αυτόν σχεδιασμένο διάδρομο δίνοντας το χέρι του στους τυχερούς της «πρώτης γραμμής». Έτρεχε και καθόταν στο πιάνο του και μέσα σε λίγες στιγμές ξαναβρισκόταν εκεί μαζί με το κοινό που τον αποθέωνε. Χόρευε. Πέταξε το μικρόφωνό του, πιο μετά πέταξε την φυσαρμόνικά του και τι δεν έκανε, τραγούδησε πιασμένος χέρι με χέρι μαζί με μια κοπέλα που βρισκόταν στους ώμους του φίλου της.
Κυριολεκτικά ξεσάλωσε ξεσηκώνοντας τον κόσμο που χθες ήταν πάρα πολύς στο Δέλτα Φαλήρου, θυμίζοντας τiς προ καραντίνας εποχές. Αν και βρισκόμουν πολύ κοντά στην σκηνή υπολογίζω ότι περίπου 15.000 κόσμος ήταν εκεί όταν ο Κέηβ βγήκε στην σκηνή.
Με 10 άτομα επί σκηνής: 6 μουσικοί οι Bad Seeds, 2 γυναίκες κι ένας άνδρας στα φωνητικά και ο Κέηβ γέμισαν την σκηνή, μαζί με διάφορα μουσικά όργανα που ήταν διασκορπισμένα και ετοιμοπόλεμα και μια καρέκλα που ανεβοκατέβαινε ο βιολίστας του. Τι μορφή κι αυτός που ήταν !
Σε μια στιγμή ο Κέηβ αφιέρωσε στην Αθήνα και το κοινό που ήταν εκεί χθες το Carnage (Σφαγή), ένα από τα τελευταία κομμάτια, του 2021, από το ομώνυμο άλμπουμ που είναι και το πρώτο ολοκληρωμένο από την συνεργασία με τον επίσης Αυστραλό Warren Ellis, και πάντα με τους Bad Seeds μαζί του. Στο επόμενο τραγούδι πήγε πίσω στο 1985 με το Tupelo και ακολούθησε το Red Right Hand, το σιγνκλ του όγδοου άλμπουμ του Let Love In (1994). Σε αυτά τα τρία κομμάτια η συναυλία είχε απογειωθεί κυριολεκτικά και ο Κέηβ είχε ξαναβγεί στον διάδρομο με τον κόσμο να παραληρεί.
Είχε πλάκα μια ομολογουμένως πολύ όμορφη ξανθούλα που είχε βγει σιγά –σιγά μπροστά προσδοκώντας να δώσει το χέρι της στον Κέηβ που δεν είχε αφήσει χέρι για χέρι που να μην τον έσφιξε στο κοινό που καθόταν μπροστά στην σκηνή. Περνούσε από μπροστά της, εκείνη τα έδινε όλα, αλλά μόνο το δικό της απλωμένο χέρι δεν έπιανε. Οπότε η κοπέλα σκαρφίστηκε να φορέσει τα μαύρα γυαλιά ηλίου της μήπως του τραβήξει έτσι την προσοχή. Μάταια όμως, πέρασε δύο φορές από εκεί, αλλά την προσπέρασε και πάλι. Βέβαια τα γυαλιά της ήταν πολύ μικρά για να κάνουν την εντύπωση που ίσως φαντάστηκε ! Αδικία πάντως…
Περίπου 10 λεπτά πριν κλείσει δίωρο επί σκηνής ο Κέηβ και το συγκρότημά του αποχαιρέτησαν το κοινό, αλλά κανείς μέσα σε τέτοια ένταση και επικοινωνία μαζί του δεν πίστευε ότι έφευγε οριστικά. Πραγματικά σχεδόν αμέσως ξαναβγήκε στην σκηνή χωρίς μπιζάρισμα και κάθισε στο πιάνο να παίξει το Into My Arms σε μια συγκινητική στιγμή. Έπαιξε άλλα δύο κομμάτια με φινάλε το Votrex από την περσινή συλλογή του B-Sides & Rarities Part II (το δεύτερο μέρος της συλλογής του 2005).
Του έκανε εντύπωση που ένα κορίτσι άνοιξε ένα τελείως πρόχειρο μικρό χάρτινο πανό που έγραφε με μαρκαδόρο We Are The Votrex, το έπιασε στα χέρια του και το γύρισε ανάποδα με τα γράμματα στο κοινό και άρχισε να τραγουδάει, ενώ η εμπνεύστρια του συνθήματος συνέχισε να το κρατά με τα δύο χέρια της !
Δεν έχει μεγάλη σημασία σε μια τέτοια συναυλία ποια άλλα κομμάτια τραγούδησε ο Κέηβ, αλλά η ίδια του η παρουσία που θα θυμούνται καιρό οι οπαδοί του που όλο και πληθαίνουν στη χώρα μας.
Νωρίτερα
Από τις 7 το απόγευμα είχε συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος να δει τους Fontaines D.C. τους εξαιρετικούς αυτούς Ιρλανδούς, σε δεύτερη εμφάνιση στην Ελλάδα και στο Release Athens. Το post-punk γκρουπ από το Δουβλίνο δικαιολόγησε τη φήμη του που το συνοδεύει από το 2017 που σχηματίστηκε και φυσικά ικανοποίησε απόλυτα το κοινό που στα αγαπημένα του γκρουπ θα είναι σίγουρα μεταξύ άλλων οι Joy Division και οι Smiths και φυσικά τους αρέσει και ο Cave.
Οι Fontaines D.C. συνεχίζουν την παράδοση κάποιων παλιότερων γκρουπ που είχαν απήχηση ιδιαίτερα στο ελληνικό κοινό όπως οι Puressence, Sonic Youth ή Popcupine Tree, αλλά και ο Nick Cave. Η γραμμή πυρός ήξερε απ’ έξω κι ανακατωτά τους στίχους των τραγουδιών τους. Τα τραγούδια τους από το φετινό άλμπουμ τους Skinty Fia έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από το κοινό τους.
Ο τραγουδιστής με τατουάζ τη λέξη deadly στο δεξί χέρι του είχε μια εκφραστική άνεση πάνω στην σκηνή φορώντας φόρμα στα χρώματα της χώρας του, με κίνηση πιτσιρικά που κάνει πρόβες μπροστά στο καθρέπτη τραγουδώντας, αλλά με εντελώς δικό του στυλ. Ο κιθαρίστας τους μοιάζει με μέλος των MC5 ή και των Velvet Underground.
O μπασίστας πολύ καλός με φλωρίστικο μαλί και ντύσιμο και ο δεύτερος κιθαρίστας με βαμμένο μαλλί απροσδιόριστου χρώματος που έδενε περίφημα με τον leader κιθαρίστα. Μια φρέσκια και εξαιρετική μπάντα, από τις καλύτερες για support από όσες που έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια στο Release Athens και με πολύ ενδιαφέρον πρόσφατο άλμπουμ.
Mogwai
Μετά το ωριαίο σετ τους, σύμφωνα με το πρόγραμμα, για την επόμενη μία ώρα (έπαιξαν και 10 λεπτά επιπλέον) οι Mogwai από την Γλασκώβη της Σκωτίας, από τα πιο επιδραστικά post-rock συγκροτήματα που έχουν μια πορεία πίσω τους από το 1995. Ο πιο πρόσφατος δίσκος τους, το περσινό As The Love Continues είχε την τιμητική του στο σετ τους.
Ο άγριος άσπρος λύκος που είναι το σήμα τους και δέσποζε στην οθόνη πίσω τους στην σκηνή, αν και τυφλός καθώς είχε δύο κόκκινα Χ στα μάτια του, δεν χάθηκε στο δάσος και κάποιες φορές μπορούσες να τον πλησιάσεις διεισδύοντας όλο και πιο βαθιά στην ψυχή τους μέσα από τον ήχο του γκρουπ που διαμόρφωναν οι τρεις κιθαρίστες τους !
Και μια διαπίστωση : Λιγότεροι από ποτέ οι καπνιστές.
*Οι φωτογραφίες της συναυλίας είναι του Θωμά Δασκαλάκη
*Οι φωτογραφίες των Fontaines D.C. είναι του Γ. Αλεξίου (από κινητό)
