Γιάννης Χαρούλης στο Σταυρό του Νότου (ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ!)

ν' απαρνηστώ του Λασιθιού τη στράτα/ μα εγώ τση λέω τση καρδιάς "βάστα, καρδιά μου, βάστα... "

Στο αγαπημένο μου Λασίθι, πηγαίνω από ενός χρονού... Άγιος Νικόλαος, Ελούντα και στα χωριά του βορείου Μιραμπέλου, αφού η καταγωγή της μητέρας μου είναι από το Λούμα, ένα χωριό πάνω από τη γνωστή σε όλους πια Πλάκα, από τα γυρίσματα της περσινής σειράς “Το Νησί”, με θέμα του,την ιστορία της Σπιναλόνγκα... Συχνά δε όταν ήμουν έφηβος ακόμη, πήγαινα λίγα χιλιόμετρα έξω από τον Άγιο Νικόλαο, στο χωριό του Γιάννη Χαρούλη, στα Έξω Λακώνια, ένα από τα καλύτερα “ρακοχώρια”, για ρακές και ρακομεζέδες... Ως Λασιθιώτης λοιπόν κι εγώ, έχω ένα λόγο παραπάνω να είμαι χαρούμενος, που ο τόπος μου, “έβγαλε” ένα τόσο ιδιαίτερο κι αξιόλογο ερμηνευτή, μουσικό μα και “ντρέτο” άνθρωπο, όπως είναι ο Γιάννης Χαρούλης...!






Στις 23 του Μάρτη, την Παρασκευή εκείνη, βρέθηκα με τον ξάδερφο μου, Αγιονικολιώτης κι εκείνος, στο Σταυρό του Νότου, να ακούσουμε το Γιάννη... Ήταν η δεύτερη φορά,που τον άκουγα “ζωντανά” μετά από την προπέρσινη εμφάνιση του στο Gazarte, με τη Νατάσα Μποφίλιου, στη μουσική παράσταση του Σταύρου Ξαρχάκου... Πριν ξεκινήσει δε την εμφάνισή του, πήγα να τονε γνωρίσω πρώτη φορά στα καμαρίνια κι εκεί επιβεβαιώθηκε η αίσθηση μου για τη σεμνότητα του χαρακτήρα, την απλότητά του και τη φιλόξενη και ήρεμη δύναμη που μεταδίδει η ματιά κι η ιδιοσυγκρασία του... καταβολές, που κληρονόμησε από την παραδοσιακή ανατροφή του, στα χωριά του Λασιθιού, κοντά στους τράφους, τα χαράκια και τις ελιές, μα και το μεράκι του πατέρα του, που τον μύησε στην κρητική μουσική παράδοση και την εκμάθηση μαντολίνου, από πολύ μικρό και ταχειά εξελίχτηκε στην αγάπη του για το λαούτο...

Ο Γιάννης μοιάζει σα να’ ναι φερμένος από “αλλού” ... σα να τραγουδούσε χρόνια πλάι στις αναπνοές του κρητικού αγέρα, μέσα στους αντίλαλους των κρητικών φαραγγιών και τα γλυκά δειλινά της καλοκαιρινής κρητικής υπαίθρου... σα να τραγουδά μέσα από τα ήπια κύματα του Μιραμπελιώτικου κόλπου και ν’ αντηχεί η φωνή του μέσα απ’ τους ασπαλάθους, τις ελιές, τις χαρουπιές, φθάνοντας μέχρι τ’ Οροπέδιο και το Δικταίον Άντρον...

Φωνή αντρειωμένη, ακατέργαστη, δίχως φτιασίδια και “περιτυλίγματα”, φωνή που ταξιδεύει μέσα από την κρητική παράδοση και περνά στο ρεμπέτικο, στο έντεχνο,στο ροκ με αξιοθαύμαστη ερμηνευτική επιτυχία, δίχως να εκπίπτει και να χαλαρώνει τις αξίες της.

Την Παρασκευή λοιπόν εκείνη, στο Σταυρό του Νότου, ακούσαμε το Γιάννη, να τραγουδά τα “Σύννεφα του Γιαλού”,το “Ένα κύκλο το φεγγάρι” ,το “Χειμωνανθό”, τη “Μαύρη Πεταλούδα”,το “‘Ελα πάρε με”, τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου, αλλά και τις ξεχωριστές του ερμηνείες στην “Καινούρια ζάλη”, στο “Δε λες κουβέντα”, στην “Πάντα θλιμμένη χαραυγή” μα και στο “Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι” του Μάνου Χατζιδάκι...

Το κοινό του Γιάννη, πολυπληθές, ένθερμο, με ενθουσιασμό στις εκδηλώσεις του, γέμισε ασφυκτικά την κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου, χειροκροτώντας κι αποθεώνοντας τον αγαπημένο του τραγουδιστή και μουσικό.

Άξιοι συμπορευτές στο μουσικό ταξίδι του Γιάννη, οι μουσικοί του... ο Παύλος Συνοδινός (κιθάρες), ο Κωνσταντής Πιστιόλης (πνευστά), ο Μιχάλης Πορφύρης (τσέλο) κι ο Πάνος Τόλιος (τύμπανα).

*Ευχαριστώ τον Κωστή Αναστασάκη,για την πολύτιμη βοήθεια του, στο φωτογραφικό υλικό.