Τη δημοφιλή ιταλική όπερα «Αΐντα» είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι θεατές στο θέατρο Πέτρας, αλλά και στο Βεάκειο θέατρο Πειραιά στις 13 και 14 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα με τη συμμετοχή περισσότερων από εκατό καλλιτεχνών.
Η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών σε συνεργασία με τη γερμανική Opera Classica Europa, την Opera Constanza από τη Ρουμανία και την Εταιρία Λυρικού Θεάτρου Ελλάδος παρουσίασαν το λυρικό μελόδραμα σε μουσική Giuseppe Verdi και λιμπρέτο Antonio Ghislanzoni, που γράφτηκε το 1871.
Στη συγκεκριμένη παραγωγή στους κύριους ρόλους εμφανίστηκαν οι Φίλιππος Μοδινός, Κασσάνδρα Δημοπούλου, Yamel Domort, Βασίλης Δεναχής Κωστόπουλος, Jaime Eduardo Pialli, Τζένη Δριβάλα και Νικόλαος Καραγκιαούρης, ενώ η σκηνοθεσία έφερε την υπογραφή του Michael Vaccaro και η μουσική διεύθυνση του Βύρωνα Φιδετζή. Συμμετείχε η Ακαδημαϊκή Χορωδία Νέων Αθηνών (διδασκαλία Νίκου Μαλιάρα), η Χορωδία του Εθνικού Ωδείου (διδασκαλία Σπύρου Κλάψη), το ανδρικό τμήμα της Χορωδίας «Μελωδοί» Νέας Σμύρνης (διδασκαλία Γιώργου Ζιάκα) και το ανδρικό τμήμα της «Chorus Nova» (διδασκαλία Κωνσταντίνου Γιώτη). Τις χορογραφίες και την κινησιολογία των χορωδιών τις είχε αναλάβει η Θάλεια - Μαρί Παπαδοπούλου και τις ενορχηστρώσεις, διδασκαλία και διεύθυνση μπαντίνας ο Πάνος Βλάχος.
Εμείς βρεθήκαμε το Σάββατο στο Βεάκειο, όπου πραγματοποιήθηκε η δεύτερη παράσταση. Αν και η βραδιά δεν ξεκίνησε καλά, μια και υπήρχε μια αναστάτωση στις εισόδους του θεάτρου - την ώρα που άνοιξαν οι πόρτες για το κοινό δεν υπήρχε κάποιος υπεύθυνος είτε από το θέατρο είτε από την παραγωγή για να κατευθύνει τον κόσμο προς τη σωστή κατεύθυνση ώστε να ελεγχθούν τα εισιτήρια με αποτέλεσμα ένα μέρος του κόσμου να εισέλθει χωρίς την καταβολή του αντιτίμου-, η εξέλιξη της παράστασης ήταν πάρα πολύ καλή.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών (ΦΟΑ) αναλαμβάνει την εκτέλεση μιας τόσο μεγάλης παραγωγής, αφού πέρυσι είχε παρουσιάσει την όπερα «Περουζέ» στο Ηρώδειο. Όσοι είχαν βρεθεί εκεί, σίγουρα περίμεναν ότι θα δουν κάτι πραγματικά μεγάλο και αυτή τη φορά. Η αλήθεια είναι ότι δε διαψεύστηκαν. Όλοι οι συμμετέχοντες και κόντρα στις καιρικές συνθήκες (φυσούσε πολύ), έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό ώστε να ολοκληρωθεί επιτυχώς αυτή η παράσταση. Η ορχήστρα, οι πρωταγωνιστές, οι χορωδοί, οι χορευτές, οι τεχνικοί, παρουσίασαν στο κοινό μια όπερα δύσκολη, απαιτητική και πολύ αγαπητή από τους ειδήμονες του είδους. Δεν έχει νόημα να γίνει μεμονωμένη αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα, μια και όλοι αποτελούσαν μια ενωμένη ομάδα που προσπάθησε να προσφέρει το καλύτερο δυνατό. Το κοινό μεταφέρθηκε πολύ άνετα στην Αίγυπτο, στη Μέμφιδα και τη Θήβα στη διάρκεια του Παλαιού Βασιλείου. Ήταν μια υπέροχη παράσταση που θα μπορούσε να θεωρηθεί άψογη εάν είχε δοθεί άλλο χρώμα στους υπέρτιτλους και ήταν πιο ευανάγνωστοι από τους θεατές.
Ευχή όλων είναι να συνεχίσουν να γίνονται αντίστοιχες παραγωγές στο μέλλον, γιατί, όπως αποδείχθηκε και στην περίπτωση της «Αΐντα», ταλέντα στη χώρα μας υπάρχουν πολλά και δεν αξίζει να μένουν ανεκμετάλλευτα, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν ιδιώτες που αγαπούν πραγματικά την τέχνη και κάνουν τα πάντα για να την προωθούν στο ευρύ κοινό.
