σταθμού Δίεση πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης 7 Μαΐου 2014 η επίσημη παρουσίαση του νέου δίσκου της Άλκηστης Πρωτοψάλτη με τίτλο «Θέα Παραδείσου».
Τη μουσική υπογράφει εξολοκλήρου ο Νίκος Αντύπας, ενώ στους στίχους συναντάμε γερά ονόματα της στιχουργικής: Μιχάλης Γκανάς, Λίνα Δημοπούλου, Νίκος Μωραΐτης, Γεράσιμος Ευαγγελάτος & Ελένη Φωτάκη. Με το ντουέτο «Χωριστά» συμμετέχει στο δίσκο και ο Γιάννης Χαρούλης.
Αν και όλοι οι συντελεστές ήταν παρόντες, εκτός από το στιχουργό Νίκο Μωραΐτη, η βραδιά ξεκίνησε με μια σύντομη ομιλία του Γιώργου Κυβέλλου της HeavenMusic και συνεχίστηκε με τις δηλώσεις όλων των συντελεστών βιντεοσκοπημένες. Στο videowallπροβλήθηκαν επίσης οι δέκα φωτογραφίες που επέλεξε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη μέσα από τις 1200 περίπου που συμμετείχαν στο διαγωνισμό, που είχε διοργανώσει η Heaven, καλώντας τους λάτρεις της μουσικής και της φωτογραφίας να απαθανατίσουν τη δική τους «Θέα Παραδείσου» στο Instagram.
Στη συνέχεια, η Άλκηστη τραγούδησε ζωντανά δύο από τα τραγούδια του δίσκου, όπως της τα πρωτοπαρουσίασε ο Νίκος Αντύπας, δηλαδή μόνο με τη δική του συνοδεία στην κιθάρα και του Σωτήρη Λεμονίδη στο πιάνο. Στο τέλος της σύντομης, αλλά περιεκτικής εκδήλωσης, η Πρωτοψάλτη υπέγραψε τα CDπου μας χαρίστηκαν.
Ακολουθούν οι δηλώσεις των συντελεστών, όπως τις παρακολουθήσαμε στο videowall, απομαγνητοφωνημένες:
Άλκηστις Πρωτοψάλτη: «Νιώθω πολύ τυχερή που μου χαρίστηκε αυτό το δυνατό μέσο επικοινωνίας που λέγεται μουσική. Με το Νίκο Αντύπα ξαναβρεθήκαμε μετά από αρκετά χρόνια και αυτό που μου άρεσε ήταν ότι είδα την ίδια λάμψη στα μάτια του, το ίδιο πάθος, την ίδια φλόγα, την ίδια όρεξη για δουλειά. Σβήσαμε, γράψαμε, συγκινηθήκαμε, αναρωτηθήκαμε, περάσαμε και αρκετές μέρες σιωπής, μέχρι να καταλήξουμε σε αυτά τα τραγούδια. Με συγκίνησε βαθιά, έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής, και σε διαπερνάει κατευθείαν αυτό που γράφει. Για άλλη μια φορά γίναμε ένα. Ό, τι μας συγκίνησε έγινε τραγούδι, από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα πιο δύσκολα- ένα ηλιοβασίλεμα, ένα φιλί, ένας χωρισμός, ένας έρωτας, η πίκρα, η θλίψη, η χαρά, όλα τα καιρικά φαινόμενα, που αγκαλιάζουν το σύγχρονο άνθρωπο- όλα έγιναν τραγούδι. Θέλω να ευχαριστήσω τις τέσσερις γενιές ανθρώπων που μου έδωσαν αυτά τα υπέροχα τρίλεπτα μονόπρακτα, γιατί χωρίς να το ξέρουν μπήκαν στο μυαλό μου και κατέγραψαν όλα αυτά που σκεφτόμουν: από την Ελένη Φωτάκη και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο, τη νέα γενιά, μέχρι το Νίκο Μωραΐτη, τη Λίνα Δημοπούλου και τον ποιητή Μιχάλη Γκανά… Διεισδύσατε στην ψυχή μου με ένα τρόπο μοναδικό και αυτό μας ένωσε για πάντα. Ήρθε στην παρέα μας και ο Χαρούλης, καθαρός και ξάστερος και μοιραστήκαμε ένα τραγούδι. Θυμάμαι που ήρθε στη Σαντορίνη στο στούντιο και τον κοίταζα, μια το Γιάννη μια το πέλαγος, μου θύμιζε κάτι πολύ καθαρό, μου θύμισε ένα λιβάδι από θυμάρια, αυτό μου έβγαλε μέσα στην ψυχή μου όταν τραγούδησε το τραγούδι. Για μένα η θέα παραδείσου είστε εσείς που όλα αυτά τα χρόνια μου δίνετε ένα κλειδί να ξεκλειδώνω την καρδιά μου και ταυτόχρονα με αυτήν να ξεκλειδώνω και όλες τις υπόλοιπες, Είσαστε εσείς γιατί χωρίς τη δική σας την ψυχή ο δικός μου παράδεισος δεν θα υπήρχε».
Νίκος Αντύπας: «Οι ηχογραφήσεις τελείωσαν! Υπάρχει ένας αυτόπτης μάρτυρας… Το cd «Θέα Παραδείσου». Η χροιά, η δύναμη, η ερμηνεία και η ευαισθησία της Άλκηστης έχουν καταγραφεί. Με την Άλκηστη μας ενώνει, εκτός από το παρελθόν, το ότι αισθάνεται το τραγούδι όπως το αισθάνομαι κι εγώ… Θα έλεγα ότι έχουμε μια πλήρη ταύτιση στο πώς θεωρούμε το τραγούδι σήμερα και γενικότερα τη μουσική. Είναι μαγευτική η στιγμή όταν πλημμυρίζουν τα αυτιά από τον ήχο της ορχήστρας και θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους μουσικούς που συνέβαλαν σε αυτό. Ο δίσκος έχει φως, μεσογειακό φως! Όπως η σκιά και το φως παίζουν το καλοκαίρι με τα σώματά μας και δημιουργούν αντιθέσεις, όπως οι νότες και οι παύσεις παίζουν με τη μελωδία, έτσι και τα τραγούδια αυτού του δίσκου παίζουν με το φως της ψυχής και δημιουργούν έναν εσωτερικό πίνακα ζωγραφικής. Ήξερα από την αρχή τι ήθελα να κάνω με την Άλκηστη κάνοντας ένα ωραίο ταξίδι και γνωρίζοντας που θέλουμε να φτάσουμε. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για αυτούς τους συνεργάτες που ήταν πλάι μας. Όλη η διάθεσή μας είναι να ανοίξουμε τους δρόμους που ενώνουν τον κόσμο με τη μουσική. Ο κόσμος θέλει το τραγούδι που θα τον συγκινήσει και αυτό θα αποτελέσει μια Θέα Παραδείσου».
Μιχάλης Γκανάς: Με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και το Νίκο Αντύπα συναντηθήκαμε πριν δύο χρόνια… Τι να πω για την Άλκηστη, είναι μια εκρηκτική προσωπικότητα και ερμηνεύτρια. Μου αρέσει πολύ να συνεργάζομαι μαζί της γιατί καταφέρνει με αυτήν την ένταση και δύναμη που έχει, τους χαμηλόφωνους στίχους μου να τους βγάζει μπροστά πολύ δυνατά από τη μια, χωρίς να τραυματίζει από την άλλη την ευαισθησία που μπορεί να έχουν, ώστε αυτό να γίνεται ο ιδανικός συνδυασμός αισθαντικής ερμηνείας με ένταση και νεύρο. Με το Νίκο είμαστε πιο κοντά, αν η Άλκηστις είναι το ηφαίστειο που ξυπνά, ο Νίκος είναι ήρεμη δύναμη, η λάβα που βράζει και ξαφνικά γεμίζει το τραγούδι με χρώματα, με ήχους. Εγώ εύχομαι να πάει καλά, να ακουστούν τα τραγούδια και καλή μας αντάμωση σε 2-3 χρόνια, γιατί πρέπει να είμαστε εδώ να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και να μην πτοηθούμε από την κατάσταση που θέλει να μας πει ότι δεν υπάρχει μέλλον, εμείς ό, τι αγαπάμε θα το κάνουμε, και το ίδιο καλά που το κάναμε και παλιά».
Λίνα Δημοπούλου: «Φανταστείτε ένα παιδί που για πολλά χρόνια περνάει έξω από μια βιτρίνα, βλέπει ένα πολύ ωραίο παιχνίδι, αλλά δεν μπορεί να το αγοράσει, δεν έχει τη δυνατότητα να το πάρει στα χέρια του. Περνάνε τα χρόνια και κάποια στιγμή εμφανίζεται ένας μάγος παίρνει από τη βιτρίνα το παιχνίδι και το ακουμπάει στα χέρια αυτού του παιδιού… Στην προσομοίωση τώρα με τη δική μου περίπτωση γιατί εγώ είμαι αυτό το παιδί που περίμενα χρόνια να συνεργαστώ με την Άλκηστη, ο μάγος είναι ο Νίκος Αντύπας, και το πανάκριβο δώρο ήταν τα τραγούδια που κάναμε και αυτές οι μοναδικές ερμηνείες της Άλκηστης. Όταν γράφεις προσπαθώντας να προσεγγίσεις και να προσελκύσεις μια τόσο μεγάλη αξία όπως είναι η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, έχεις μια αγωνία και καταβάλλεις μία υπερπροσπάθεια να ξεπεράσεις ακόμα και τον εαυτό σου. Έτσι κύλησε η δουλειά μας με το Νίκο, όμως όταν φθάσαμε στο τελικό αποτέλεσμα κατάλαβα ότι η Άλκηστις είχε ξεπεράσει και τους δυο μας».
Νίκος Μωραΐτης: «Η Άλκηστις είναι οικογένειά μου, είναι συγγενής μου, από τον «Άγγελο» και μετά… Έτσι είναι οι άνθρωποι όταν έχουν μοιραστεί ευτυχισμένες, δυνατές στιγμές. Ο Νίκος είναι ένας συνθέτης που λατρεύω από την ενηλικίωσή μου, από τότε που θυμάμαι το «Δι’ ευχών» του. Οι δυο τους μαζί έχουν γράψει ιστορία και έτσι η αγωνία μας για το νέο τους βήμα είναι πολύ μεγάλη όπως και οι ευχές μας, εγώ χαίρομαι ιδιαίτερα που συμμετέχω σε αυτήν τη δουλειά και η συμμετοχή μου είναι πλάι σε τόσο σημαντικούς δημιουργούς και ανθρώπους του τραγουδιού. Πολλά φιλιά από την Πάρο, είναι νύχτα έξω αλλά εδώ υπάρχει Θέα Παραδείσου».
Γεράσιμος Ευαγγελάτος: «Καταρχάς η επανένωση της Άλκηστης Πρωτοψάλτη με το Νίκο Αντύπα είναι από μόνη της μια συνθήκη για την οποία ανυπομονούμε όλοι, είτε είμαστε δημιουργοί, είτε είμαστε ακροατές. Ξέρουμε πολύ καλά ότι όποτε συναντιούνται αυτοί οι δύο άνθρωποι, μαγικά πράγματα συμβαίνουν, οπότε χαίρομαι παρά πολύ που είμαι κομμάτι αυτής της νέας τους συνεργασίας. Η Άλκηστις είναι εικόνες από μόνη της, ακούγοντας απλώς τον ήχο της φωνής της, ένα σωρό πράγματα γεννιούνται στο κεφάλι όλων μας. Νομίζω λοιπόν ότι ήταν σα να προετοιμαζόμουν πάρα πολύ καιρό γι’ αυτήν τη συνεργασία, έτσι ώστε όταν προέκυψε η πρόταση από το Νίκο Αντύπα και την Άλκηστη να έβγαλα απλώς πράγματα που συσσώρευα όλα αυτά τα χρόνια ακούγοντας τη φωνή της».
Ελένη Φωτάκη: «Θεωρώ την Άλκηστη Πρωτοψάλτη μεγάλη ακροβάτισσα… η φωνή της μου φαινόταν μακρινή σαν την Αγιά Σοφιά στην Πόλη, και όταν μου ζητήθηκε να γράψω κι εγώ ένα στίχο τρόμαξα, αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ τρομάζω πάντα. Αν έχετε ακούσει που λένε ότι όταν είμαστε παιδιά τα ξέρουμε όλα και όταν μεγαλώσουμε τα ξεχνάμε, η φωνή της μου θυμίζει ένα παιδί που τα ξέρει όλα. Γι’ αυτό έγραψα ένα παιδικό τραγούδι , όπου βάζω ένα ζευγάρι να χωρίσει, και καθώς στέκομαι στη στιγμή που χωρίζουν και μιλάνε μεταξύ τους, βάζω και το χωρισμό να φτάσει μέχρι το θάνατό τους, όπου δεν θα ‘χουν ζήσει τίποτα ποτέ μαζί. Είναι ο ένας στη μία πλευρά και ο άλλος απέναντι, και η αγάπη τους που είναι πλασμένη και απ’ τους δυο μαζί, ένα ξεχωριστό πλάσμα, προσπαθεί να φτάσει από τον έναν στον άλλο, και αυτοί ρίχνουν σφαίρες, βέλη, κλαδιά, σπαθιά, και την τραυματίζουν μπορεί και θανάσιμα. Επειδή έγραψα αυτό το στίχο, χρειάστηκε να προσθέσουμε και ένα αγόρι και ήρθε ο Γιάννης που και αυτός είναι ένα παιδί σοφό, που τα ξέρει όλα και δεν έχει μεγαλώσει. Εγώ προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω το Νίκο Αντύπα που φύσηξε πάρα πολύ σκόνη για να με βγάλει στο φως και μέρος αυτής μάλλον εισέπνευσε και εύχομαι να μην έπαθε τίποτα κακό»
Γιάννης Χαρούλης: «Καλησπέρα σας και πολλούς χαιρετισμούς από τον κάμπο του χωριού μου που περπατώ και όπως λέει και η μαντινάδα, για τσι κουζουλούς περάτες είναι τα πουλιά στις στράτες. Η εμπειρία μου από αυτόν το δίσκο θα είναι μια νοστιμιά όπως το φαγητό που ‘καμε η Άλκηστις με το Νίκο και τον Κωστή και φάγαμε εκείνο το μεσημέρι πριν φύγω από το στούντιο στη Σαντορίνη. Εύχομαι να είναι καλοτάξιδος ο δίσκος, να γίνει ό, τι καλύτερο φαντάζεστε γι’ αυτόν, εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ που είχα την ευκαιρία να σας γνωρίσω και από κοντά και να ανεβεί και πιο ψηλά το συναίσθημα που είχα για σας. Τώρα για το Λενιώ (Ελένη Φωτάκη), δεν έχω να πω πολλά γιατί την αγαπάω και αυτό που λέμε και μεταξύ μας αυτοί που αγαπούνε δεν μιλούνε μόνο αγαπούνε».
Τη μουσική υπογράφει εξολοκλήρου ο Νίκος Αντύπας, ενώ στους στίχους συναντάμε γερά ονόματα της στιχουργικής: Μιχάλης Γκανάς, Λίνα Δημοπούλου, Νίκος Μωραΐτης, Γεράσιμος Ευαγγελάτος & Ελένη Φωτάκη. Με το ντουέτο «Χωριστά» συμμετέχει στο δίσκο και ο Γιάννης Χαρούλης.
Αν και όλοι οι συντελεστές ήταν παρόντες, εκτός από το στιχουργό Νίκο Μωραΐτη, η βραδιά ξεκίνησε με μια σύντομη ομιλία του Γιώργου Κυβέλλου της HeavenMusic και συνεχίστηκε με τις δηλώσεις όλων των συντελεστών βιντεοσκοπημένες. Στο videowallπροβλήθηκαν επίσης οι δέκα φωτογραφίες που επέλεξε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη μέσα από τις 1200 περίπου που συμμετείχαν στο διαγωνισμό, που είχε διοργανώσει η Heaven, καλώντας τους λάτρεις της μουσικής και της φωτογραφίας να απαθανατίσουν τη δική τους «Θέα Παραδείσου» στο Instagram.
Στη συνέχεια, η Άλκηστη τραγούδησε ζωντανά δύο από τα τραγούδια του δίσκου, όπως της τα πρωτοπαρουσίασε ο Νίκος Αντύπας, δηλαδή μόνο με τη δική του συνοδεία στην κιθάρα και του Σωτήρη Λεμονίδη στο πιάνο. Στο τέλος της σύντομης, αλλά περιεκτικής εκδήλωσης, η Πρωτοψάλτη υπέγραψε τα CDπου μας χαρίστηκαν.
Ακολουθούν οι δηλώσεις των συντελεστών, όπως τις παρακολουθήσαμε στο videowall, απομαγνητοφωνημένες:
Άλκηστις Πρωτοψάλτη: «Νιώθω πολύ τυχερή που μου χαρίστηκε αυτό το δυνατό μέσο επικοινωνίας που λέγεται μουσική. Με το Νίκο Αντύπα ξαναβρεθήκαμε μετά από αρκετά χρόνια και αυτό που μου άρεσε ήταν ότι είδα την ίδια λάμψη στα μάτια του, το ίδιο πάθος, την ίδια φλόγα, την ίδια όρεξη για δουλειά. Σβήσαμε, γράψαμε, συγκινηθήκαμε, αναρωτηθήκαμε, περάσαμε και αρκετές μέρες σιωπής, μέχρι να καταλήξουμε σε αυτά τα τραγούδια. Με συγκίνησε βαθιά, έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής, και σε διαπερνάει κατευθείαν αυτό που γράφει. Για άλλη μια φορά γίναμε ένα. Ό, τι μας συγκίνησε έγινε τραγούδι, από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα πιο δύσκολα- ένα ηλιοβασίλεμα, ένα φιλί, ένας χωρισμός, ένας έρωτας, η πίκρα, η θλίψη, η χαρά, όλα τα καιρικά φαινόμενα, που αγκαλιάζουν το σύγχρονο άνθρωπο- όλα έγιναν τραγούδι. Θέλω να ευχαριστήσω τις τέσσερις γενιές ανθρώπων που μου έδωσαν αυτά τα υπέροχα τρίλεπτα μονόπρακτα, γιατί χωρίς να το ξέρουν μπήκαν στο μυαλό μου και κατέγραψαν όλα αυτά που σκεφτόμουν: από την Ελένη Φωτάκη και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο, τη νέα γενιά, μέχρι το Νίκο Μωραΐτη, τη Λίνα Δημοπούλου και τον ποιητή Μιχάλη Γκανά… Διεισδύσατε στην ψυχή μου με ένα τρόπο μοναδικό και αυτό μας ένωσε για πάντα. Ήρθε στην παρέα μας και ο Χαρούλης, καθαρός και ξάστερος και μοιραστήκαμε ένα τραγούδι. Θυμάμαι που ήρθε στη Σαντορίνη στο στούντιο και τον κοίταζα, μια το Γιάννη μια το πέλαγος, μου θύμιζε κάτι πολύ καθαρό, μου θύμισε ένα λιβάδι από θυμάρια, αυτό μου έβγαλε μέσα στην ψυχή μου όταν τραγούδησε το τραγούδι. Για μένα η θέα παραδείσου είστε εσείς που όλα αυτά τα χρόνια μου δίνετε ένα κλειδί να ξεκλειδώνω την καρδιά μου και ταυτόχρονα με αυτήν να ξεκλειδώνω και όλες τις υπόλοιπες, Είσαστε εσείς γιατί χωρίς τη δική σας την ψυχή ο δικός μου παράδεισος δεν θα υπήρχε».
Νίκος Αντύπας: «Οι ηχογραφήσεις τελείωσαν! Υπάρχει ένας αυτόπτης μάρτυρας… Το cd «Θέα Παραδείσου». Η χροιά, η δύναμη, η ερμηνεία και η ευαισθησία της Άλκηστης έχουν καταγραφεί. Με την Άλκηστη μας ενώνει, εκτός από το παρελθόν, το ότι αισθάνεται το τραγούδι όπως το αισθάνομαι κι εγώ… Θα έλεγα ότι έχουμε μια πλήρη ταύτιση στο πώς θεωρούμε το τραγούδι σήμερα και γενικότερα τη μουσική. Είναι μαγευτική η στιγμή όταν πλημμυρίζουν τα αυτιά από τον ήχο της ορχήστρας και θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους μουσικούς που συνέβαλαν σε αυτό. Ο δίσκος έχει φως, μεσογειακό φως! Όπως η σκιά και το φως παίζουν το καλοκαίρι με τα σώματά μας και δημιουργούν αντιθέσεις, όπως οι νότες και οι παύσεις παίζουν με τη μελωδία, έτσι και τα τραγούδια αυτού του δίσκου παίζουν με το φως της ψυχής και δημιουργούν έναν εσωτερικό πίνακα ζωγραφικής. Ήξερα από την αρχή τι ήθελα να κάνω με την Άλκηστη κάνοντας ένα ωραίο ταξίδι και γνωρίζοντας που θέλουμε να φτάσουμε. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για αυτούς τους συνεργάτες που ήταν πλάι μας. Όλη η διάθεσή μας είναι να ανοίξουμε τους δρόμους που ενώνουν τον κόσμο με τη μουσική. Ο κόσμος θέλει το τραγούδι που θα τον συγκινήσει και αυτό θα αποτελέσει μια Θέα Παραδείσου».
Μιχάλης Γκανάς: Με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και το Νίκο Αντύπα συναντηθήκαμε πριν δύο χρόνια… Τι να πω για την Άλκηστη, είναι μια εκρηκτική προσωπικότητα και ερμηνεύτρια. Μου αρέσει πολύ να συνεργάζομαι μαζί της γιατί καταφέρνει με αυτήν την ένταση και δύναμη που έχει, τους χαμηλόφωνους στίχους μου να τους βγάζει μπροστά πολύ δυνατά από τη μια, χωρίς να τραυματίζει από την άλλη την ευαισθησία που μπορεί να έχουν, ώστε αυτό να γίνεται ο ιδανικός συνδυασμός αισθαντικής ερμηνείας με ένταση και νεύρο. Με το Νίκο είμαστε πιο κοντά, αν η Άλκηστις είναι το ηφαίστειο που ξυπνά, ο Νίκος είναι ήρεμη δύναμη, η λάβα που βράζει και ξαφνικά γεμίζει το τραγούδι με χρώματα, με ήχους. Εγώ εύχομαι να πάει καλά, να ακουστούν τα τραγούδια και καλή μας αντάμωση σε 2-3 χρόνια, γιατί πρέπει να είμαστε εδώ να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και να μην πτοηθούμε από την κατάσταση που θέλει να μας πει ότι δεν υπάρχει μέλλον, εμείς ό, τι αγαπάμε θα το κάνουμε, και το ίδιο καλά που το κάναμε και παλιά».
Λίνα Δημοπούλου: «Φανταστείτε ένα παιδί που για πολλά χρόνια περνάει έξω από μια βιτρίνα, βλέπει ένα πολύ ωραίο παιχνίδι, αλλά δεν μπορεί να το αγοράσει, δεν έχει τη δυνατότητα να το πάρει στα χέρια του. Περνάνε τα χρόνια και κάποια στιγμή εμφανίζεται ένας μάγος παίρνει από τη βιτρίνα το παιχνίδι και το ακουμπάει στα χέρια αυτού του παιδιού… Στην προσομοίωση τώρα με τη δική μου περίπτωση γιατί εγώ είμαι αυτό το παιδί που περίμενα χρόνια να συνεργαστώ με την Άλκηστη, ο μάγος είναι ο Νίκος Αντύπας, και το πανάκριβο δώρο ήταν τα τραγούδια που κάναμε και αυτές οι μοναδικές ερμηνείες της Άλκηστης. Όταν γράφεις προσπαθώντας να προσεγγίσεις και να προσελκύσεις μια τόσο μεγάλη αξία όπως είναι η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, έχεις μια αγωνία και καταβάλλεις μία υπερπροσπάθεια να ξεπεράσεις ακόμα και τον εαυτό σου. Έτσι κύλησε η δουλειά μας με το Νίκο, όμως όταν φθάσαμε στο τελικό αποτέλεσμα κατάλαβα ότι η Άλκηστις είχε ξεπεράσει και τους δυο μας».
Νίκος Μωραΐτης: «Η Άλκηστις είναι οικογένειά μου, είναι συγγενής μου, από τον «Άγγελο» και μετά… Έτσι είναι οι άνθρωποι όταν έχουν μοιραστεί ευτυχισμένες, δυνατές στιγμές. Ο Νίκος είναι ένας συνθέτης που λατρεύω από την ενηλικίωσή μου, από τότε που θυμάμαι το «Δι’ ευχών» του. Οι δυο τους μαζί έχουν γράψει ιστορία και έτσι η αγωνία μας για το νέο τους βήμα είναι πολύ μεγάλη όπως και οι ευχές μας, εγώ χαίρομαι ιδιαίτερα που συμμετέχω σε αυτήν τη δουλειά και η συμμετοχή μου είναι πλάι σε τόσο σημαντικούς δημιουργούς και ανθρώπους του τραγουδιού. Πολλά φιλιά από την Πάρο, είναι νύχτα έξω αλλά εδώ υπάρχει Θέα Παραδείσου».
Γεράσιμος Ευαγγελάτος: «Καταρχάς η επανένωση της Άλκηστης Πρωτοψάλτη με το Νίκο Αντύπα είναι από μόνη της μια συνθήκη για την οποία ανυπομονούμε όλοι, είτε είμαστε δημιουργοί, είτε είμαστε ακροατές. Ξέρουμε πολύ καλά ότι όποτε συναντιούνται αυτοί οι δύο άνθρωποι, μαγικά πράγματα συμβαίνουν, οπότε χαίρομαι παρά πολύ που είμαι κομμάτι αυτής της νέας τους συνεργασίας. Η Άλκηστις είναι εικόνες από μόνη της, ακούγοντας απλώς τον ήχο της φωνής της, ένα σωρό πράγματα γεννιούνται στο κεφάλι όλων μας. Νομίζω λοιπόν ότι ήταν σα να προετοιμαζόμουν πάρα πολύ καιρό γι’ αυτήν τη συνεργασία, έτσι ώστε όταν προέκυψε η πρόταση από το Νίκο Αντύπα και την Άλκηστη να έβγαλα απλώς πράγματα που συσσώρευα όλα αυτά τα χρόνια ακούγοντας τη φωνή της».
Ελένη Φωτάκη: «Θεωρώ την Άλκηστη Πρωτοψάλτη μεγάλη ακροβάτισσα… η φωνή της μου φαινόταν μακρινή σαν την Αγιά Σοφιά στην Πόλη, και όταν μου ζητήθηκε να γράψω κι εγώ ένα στίχο τρόμαξα, αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ τρομάζω πάντα. Αν έχετε ακούσει που λένε ότι όταν είμαστε παιδιά τα ξέρουμε όλα και όταν μεγαλώσουμε τα ξεχνάμε, η φωνή της μου θυμίζει ένα παιδί που τα ξέρει όλα. Γι’ αυτό έγραψα ένα παιδικό τραγούδι , όπου βάζω ένα ζευγάρι να χωρίσει, και καθώς στέκομαι στη στιγμή που χωρίζουν και μιλάνε μεταξύ τους, βάζω και το χωρισμό να φτάσει μέχρι το θάνατό τους, όπου δεν θα ‘χουν ζήσει τίποτα ποτέ μαζί. Είναι ο ένας στη μία πλευρά και ο άλλος απέναντι, και η αγάπη τους που είναι πλασμένη και απ’ τους δυο μαζί, ένα ξεχωριστό πλάσμα, προσπαθεί να φτάσει από τον έναν στον άλλο, και αυτοί ρίχνουν σφαίρες, βέλη, κλαδιά, σπαθιά, και την τραυματίζουν μπορεί και θανάσιμα. Επειδή έγραψα αυτό το στίχο, χρειάστηκε να προσθέσουμε και ένα αγόρι και ήρθε ο Γιάννης που και αυτός είναι ένα παιδί σοφό, που τα ξέρει όλα και δεν έχει μεγαλώσει. Εγώ προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω το Νίκο Αντύπα που φύσηξε πάρα πολύ σκόνη για να με βγάλει στο φως και μέρος αυτής μάλλον εισέπνευσε και εύχομαι να μην έπαθε τίποτα κακό»
Γιάννης Χαρούλης: «Καλησπέρα σας και πολλούς χαιρετισμούς από τον κάμπο του χωριού μου που περπατώ και όπως λέει και η μαντινάδα, για τσι κουζουλούς περάτες είναι τα πουλιά στις στράτες. Η εμπειρία μου από αυτόν το δίσκο θα είναι μια νοστιμιά όπως το φαγητό που ‘καμε η Άλκηστις με το Νίκο και τον Κωστή και φάγαμε εκείνο το μεσημέρι πριν φύγω από το στούντιο στη Σαντορίνη. Εύχομαι να είναι καλοτάξιδος ο δίσκος, να γίνει ό, τι καλύτερο φαντάζεστε γι’ αυτόν, εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ που είχα την ευκαιρία να σας γνωρίσω και από κοντά και να ανεβεί και πιο ψηλά το συναίσθημα που είχα για σας. Τώρα για το Λενιώ (Ελένη Φωτάκη), δεν έχω να πω πολλά γιατί την αγαπάω και αυτό που λέμε και μεταξύ μας αυτοί που αγαπούνε δεν μιλούνε μόνο αγαπούνε».
