Μετά τον εμπορικό και καλλιτεχνικό θρίαμβο του στούντιο άλμπουμ τους το 1972, «Machine Head», το hard rock συγκρότημα Deep Purple βρέθηκε υπό πίεση από δύο δισκογραφικές εταιρείες για να το συνεχίσουν. Ο τραγουδιστής Ian Gillan, ο κιθαρίστας Ritchie Blackmore, ο ντράμερ Ian Paice, ο οργανίστας Jon Lord και ο μπασίστας Roger Glover (στις μέρες μας συνήθως αναφέρεται ως Deep Purple Mark II στα ροκ χρονικά) υπέγραψαν στη Warner Bros. Records για τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και την Ιαπωνία, και στην EMI για τον υπόλοιπο κόσμο. Και οι δύο μεγάλες εταιρείες γνώριζαν ότι η δυναμική - ή η έλλειψή της - θα μπορούσε να καθορίσει αν μια μπάντα είχε μια ισχυρή καριέρα ή όχι.
Μεταξύ 1970 και 1972, οι Deep Purple είχαν δημιουργήσει τους δίσκους «Deep Purple In Rock», «Fireball» και «Machine Head» με αυτή τη σύνθεση, δημιουργώντας το παγκόσμιο προφίλ τους με επιτυχημένες περιοδείες από τη Σκανδιναβία στην Αυστραλία, την Ιταλία και στη Βόρεια Αμερική. Αλλά αυτό ήταν ένα συγκρότημα που επρόκειτο να εκραγεί: τον Ιούνιο του 1973 ο Gillan και ο Glover θα έφευγαν, αλλά όχι πριν από μερικούς ακόμη θριάμβους, και δοκιμασίες.
Το πρόγραμμα περιοδείας των Deep Purple το 1972 ήταν βαρύ και ήρθαν να επιδεινώσουν τη δυσκολία μερικές επιπρόσθετες παραστάσεις στην τέταρτη περιοδεία τους στην Αμερική με τον Blackmore που έπρεπε να μεταφερθεί στο σπίτι, πάσχοντας από ηπατίτιδα. Η μπάντα έπαιξε ένα σόου στο Flint του Μίσιγκαν, ως τετράς, πριν χρησιμοποιήσει τον κιθαρίστα των Spirit, Randy California, προσωρινό αντικαταστάτη μιας συναυλίας, που ανέβαλε άλλα σόου μέχρι ο Blackmore να είναι έτοιμος να επιστρέψει στη σκηνή, στην συναυλία οποία τελικά είχε προγραμματιστεί για τις 25 Μαΐου στο Ντιτρόιτ.
Οι Deep Purple έπρεπε να κάνουν την πρώτη τους επίσκεψη στην Ιαπωνία στα μέσα Μαΐου, αλλά οι ημερομηνίες αναβλήθηκαν για τις 15-17 Αυγούστου. Η θυγατρική της Warner Bros στο Τόκιο φώναζε να ηχογραφήσει το συγκρότημα ένα ζωντανό άλμπουμ για κυκλοφορία μόνο στη χώρα τους. Το γκρουπ όμως είχε σοβαρές επιφυλάξεις για την ιδέα. Τα ζωντανά άλμπουμ εκείνη την εποχή συχνά κατασκευάζονταν βιαστικά σε ενδιάμεσες στάσεις , ηχογραφημένα σε λιγότερο από το βέλτιστο φορητό εξοπλισμό. Επειδή όμως τα bootleg LPs των Deep Purple είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στην «μαύρη αγορά», συμφώνησαν απρόθυμα να συμμετάσχουν, εφόσον μπορούσαν να ζητήσουν από τον μηχανικό ήχου τους στο στούντιο, Martin Birch, να αποκτήσει τον καλύτερο δυνατό εξοπλισμό ηχογράφησης και να επιβλέπει τον ζωντανό ήχο.
Το διπλό LP που προέκυψε ονομάστηκε «Live In Japan» στην Ιαπωνία, αλλά η Warner και η EMI δεν κράτησαν τον τίτλο αυτό για πολύ καιρό και το ονόμασαν «Made In Japan» όταν βγήκε στη διεθνή αγορά. Η κυκλοφορία στις ΗΠΑ ήταν τον Απρίλιο του 1973, τέσσερις μήνες μετά της EMI, επειδή η Warner ήθελε να εκδώσει το ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ τους «Who Do We We Think We Are First». Ηχογραφήθηκε σε κινητό στούντιο στη Φρανκφούρτη και τη Ρώμη, ανάμεσα σε ζωντανές συναυλίες.
Το συνολικό κόστος της ηχογράφησης του «Made In Japan» ήταν περίπου 3.000 δολάρια, σύμφωνα με τον Lord. Το υλικό αντλήθηκε από τις sold-out παραστάσεις που υπερπροβλήθηκαν από τον ιαπωνικό μουσικό τύπο, δύο συναυλίες στο Festival Hall στην Οσάκα και μία στην αρένα Budokan του Τόκιο. Ο Birch, ακόμα δυσαρεστημένος με τον διαθέσιμο εξοπλισμό ηχογράφησης, αναγκάστηκε να παρακολουθεί την παράσταση από ένα γραφείο ελέγχου στα παρασκήνια και όχι από το μπροστινό μέρος του χώρου, όπως συνήθως.
Το ιαπωνικό κοινό ήταν πολύ λιγότερο θορυβώδες από το πλήθος των Αμερικανών ή των Βρετανών και άκουγε με προσοχή, χειροκροτώντας μόνο ευγενικά στο τέλος ενός τραγουδιού. Αν και αυτό ήταν κάπως ενοχλητικό για το συγκρότημα στη σκηνή, η διακόσμηση συνέβαλε στην καθαρή ποιότητα ήχου που έπιασε ο Birch.
Οι κασέτες των 8 κομματιών του «Made In Japan» δεν ήταν καθόλου υπερβολικές. Στην πραγματικότητα, ο Birch λέει ότι ο Gillan και ο Blackmore δεν άκουσαν ποτέ τις κασέτες πριν από την κυκλοφορία και μόνο οι Paice και Glover εμφανίστηκαν στο στούντιο για βιαστικές συνεδρίες μίξης.
Σε μια συνέντευξη του 2014, ο Λορντ εξήγησε: «Ο Ρίτσι και ο Ίαν δεν τα πήγαιναν καλά στη σκηνή, αλλά εκεί πάνω υπήρχε ακόμα μια τεράστια και σημαντική ποσότητα χημείας μεταξύ τους».
«Ήταν, μεγάλη τύχη που ηχογραφήσαμε αυτό το άλμπουμ στο απόγειο των δυνατοτήτων μας», είπε επίσης ο Roger Glover.
Η λίστα αναπαραγωγής του αρχικού διπλού LP περιελάμβανε επτά τραγούδια, τέσσερα από αυτά από το Machine Head, συμπεριλαμβανομένης μιας επικής εκτέλεσης στο «Space Truckin'» που κατέλαβε μια ολόκληρη πλευρά LP, με ώρα 19:42.
Deep Purple - Made in Japan - Highway Star (video)
Ένα μνημειώδες «Highway Star» ξεκινάει στην πρώτη πλευρά, με την εκπληκτική αργή εισαγωγή του να τραβάει την προσοχή του κοινού από την αρχή. Το συγκρότημα είναι απολύτως στην κορυφαία σύνθεσή του: ο Gillan είναι τόσο καλός περφόρμερ όσο ο Robert Plant ή ο Roger Daltrey, και ο ρυθμός Glover/Paice τα οδηγεί όλα με δύναμη. Το εκτεταμένο σόλο είναι εκπληκτικό: Το σόλο οργάνων του Lord είναι καυτό και ο Blackmore έχει μερικά λεπτά μπροστά που θυμίζουν το θράσος του Jimi Hendrix ή του Jeff Beck. Για μεγάλο μέρος ακούγεται σαν να έχει τουλάχιστον τέσσερα χέρια.
Το «Child In Time» από τους Deep Purple In Rock είχε γίνει ένα από τα πιο δραματικά τραγούδια του συγκροτήματος καθώς μεγάλωνε κατά τη διάρκεια της αδιάκοπης περιοδείας τους. Ο Paice χρησιμοποιεί τα κύμβαλα για να δημιουργήσει ένα φόντο στην εκφραστική, ήσυχη αφήγηση του Gillan και στη συνέχεια εκρήγνυται μαζί του όταν πηγαίνει από έναν ψίθυρο σε μια κραυγή. Κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων του «Child In Time», η στιγμή του Blackmore που ήταν στο επίκεντρο τον έβρισκε να ρίχνει την κιθάρα του στον αέρα, να τραβάει κλασικές πόζες των ροκ σταρ, να χτυπάει τη φρικτή μπάρα του και να εκτελεί εμπρηστικά περάσματα που ένωσαν μπλουζ, μέταλ και ψυχεδελικά στοιχεία. Όπως είπε κάποτε σε συνέντευξη του Guitar World, «Δεν έδωσα τίποτα για την δημιουργία τραγουδιών. Απλώς ήθελα να κάνω όσο περισσότερο θόρυβο και να παίξω όσο πιο γρήγορα και δυνατά γίνεται».
Deep Purple - Child in Time - Made in Japan (1972) video
Το «Smoke on the Water» είναι το μόνο κομμάτι που προέρχεται από την παράσταση της 15ης Αυγούστου (η παράσταση της 16ης Αυγούστου παρέχει το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου του άλμπουμ) και κατά κάποιον τρόπο υπερτερεί της στούντιο έκδοσης. Είναι τόσο ενεργητικό, μερικές φορές φτάνει στο χάος, αλλά η μπάντα ξέρει ακριβώς πόσο μακριά να το προωθήσει. Ο Λορντ και ο Μπλάκμορ πάλι υπερέχουν. Η Warner Bros. εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να εκδώσει ένα single 45 στροφών που συνδυάζει μια επεξεργασία της απόδοσης της Οσάκα με την έκδοση Machine Head, και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί AM και FM το υπερπρόβαλλαν, βοηθώντας το να φτάσει στο #4 στο Hot 100 του Billboard, ταιριάζοντας έτσι υψηλότερη είσοδο του άλμπουμ Deep Purple Mark I, με το «Hush» του 1968.
Το «The Mule», αρχικά στο Fireball, είναι ένα χαρακτηριστικό κομμάτι για τον Ian Paice, ο οποίος συναγωνίζεται τον Ginger Baker στα καλύτερά του με το πίσω μέρος του μυαλού στον Buddy Rich. Ξυπνά ακόμη και το παγωμένο ιαπωνικό κοινό που σφυρίζει, φωνάζει ενθαρρύνει και χειροκροτεί. Τα τελευταία δύο λεπτά, το συγκρότημα παίζει ένα είδος ξεπεσμένου ριφ του Τσακ Μπέρι, και στη συνέχεια ένα ολοκληρωμένο ψυχεδελικό/prog-rock freak out. Σε μια εποχή που τα ντράμ σόλο είχαν αρχίσει να νιώθουν μπαγιάτικα, με σχεδόν κάθε ζωντανή ροκ εκπομπή να παρουσιάζει κι ένα σόλο, ο Paice σε έκανε να τον προσέχεις.
Το «Strange Kind of Woman» (με έναν σκληρό αυτοσχεδιασμό φωνητικής/κιθάρας/ντραμς που ξεκινά γύρω στο πεντάλεπτο) και το «Lazy» (το μόνο κομμάτι από το Τόκιο) συμπληρώνουν την τρίτη πλευρά. Καθ 'όλη τη διάρκεια των 11 λεπτών του "Lazy", ο Lord ακούγεται σαν τζαζ-μπλουζ οργανοπαίκτης, όπως ο Jimmy Smith και ο Richard «Groove» Holmes. Ηγείται με μια εξαιρετικά «υπερβολική» εισαγωγή οργάνων Hammond, ρίχνοντας λίγο «Louie Louie» και το «C Jam Blues» του Duke Ellington, πριν ο Blackmore οδηγήσει ολόκληρη τη μπάντα στο τεράστιο riff ικανό να σπάσει χίλια ηχεία. Στις στιγμές που ηρεμεί, παίζει με τη μελωδία της Σουηδικής Ραψωδίας #1 του Ούγκο Άλφεν.
Το «Space Truckin» έχει μεγάλο χώρο στο…οπλοστάσιο των Deep Purple. Η αλληλεπίδραση του συγκροτήματος είναι πραγματικά εντυπωσιακή, είτε εκτελούν ένα σχεδιασμένο στημένο κομμάτι είτε ξεκινούν ένα απρογραμμάτιστο κομμάτι αυτοσχέδιας μαγείας. Ολόκληρη η παράσταση κλείνει με ένα τέλος γεμάτο πυροτεχνήματα, με τον Μπλάκμορ να «πυροβολεί» α λα Χέντριξ στο «Gun Gun».
Το κοινό είναι σαφώς έκπληκτο και είναι σιωπηλό για μια στιγμή μέχρι να ξεσπάσει σε ένα χειροκρότημα, καθώς ο Gillan τους λέει καληνύχτα.
Το «Made In Japan» επανεκδόθηκε σε CD πολλές φορές, με πολλές αλλαγές στην ακολουθία των κομματιών και την προσθήκη περικοπών που δεν ήταν στο πρωτότυπο: το σετ boxed του 2014 είναι το πιο πλήρες. Η τρέχουσα σύνθεση των Deep Purple (Mark IX) θα κυκλοφορήσει ένα νέο άλμπουμ: «Turning to Crime», στις 26 Νοεμβρίου 2021. Σύμφωνα με τον Ian Gillan, δεν έχουν σχέδια να αποσυρθούν. Και γιατί στο διάολο θα έπρεπε;
*Οι πληροφορίες είναι από το bestclassicbands.com
Deep Purple - Made In Japan // BEST VERSION EVER! RARE!! HD Gold disc DCC GZS-1120 (1972)
Μεταξύ 1970 και 1972, οι Deep Purple είχαν δημιουργήσει τους δίσκους «Deep Purple In Rock», «Fireball» και «Machine Head» με αυτή τη σύνθεση, δημιουργώντας το παγκόσμιο προφίλ τους με επιτυχημένες περιοδείες από τη Σκανδιναβία στην Αυστραλία, την Ιταλία και στη Βόρεια Αμερική. Αλλά αυτό ήταν ένα συγκρότημα που επρόκειτο να εκραγεί: τον Ιούνιο του 1973 ο Gillan και ο Glover θα έφευγαν, αλλά όχι πριν από μερικούς ακόμη θριάμβους, και δοκιμασίες.
Το πρόγραμμα περιοδείας των Deep Purple το 1972 ήταν βαρύ και ήρθαν να επιδεινώσουν τη δυσκολία μερικές επιπρόσθετες παραστάσεις στην τέταρτη περιοδεία τους στην Αμερική με τον Blackmore που έπρεπε να μεταφερθεί στο σπίτι, πάσχοντας από ηπατίτιδα. Η μπάντα έπαιξε ένα σόου στο Flint του Μίσιγκαν, ως τετράς, πριν χρησιμοποιήσει τον κιθαρίστα των Spirit, Randy California, προσωρινό αντικαταστάτη μιας συναυλίας, που ανέβαλε άλλα σόου μέχρι ο Blackmore να είναι έτοιμος να επιστρέψει στη σκηνή, στην συναυλία οποία τελικά είχε προγραμματιστεί για τις 25 Μαΐου στο Ντιτρόιτ.
Οι Deep Purple έπρεπε να κάνουν την πρώτη τους επίσκεψη στην Ιαπωνία στα μέσα Μαΐου, αλλά οι ημερομηνίες αναβλήθηκαν για τις 15-17 Αυγούστου. Η θυγατρική της Warner Bros στο Τόκιο φώναζε να ηχογραφήσει το συγκρότημα ένα ζωντανό άλμπουμ για κυκλοφορία μόνο στη χώρα τους. Το γκρουπ όμως είχε σοβαρές επιφυλάξεις για την ιδέα. Τα ζωντανά άλμπουμ εκείνη την εποχή συχνά κατασκευάζονταν βιαστικά σε ενδιάμεσες στάσεις , ηχογραφημένα σε λιγότερο από το βέλτιστο φορητό εξοπλισμό. Επειδή όμως τα bootleg LPs των Deep Purple είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στην «μαύρη αγορά», συμφώνησαν απρόθυμα να συμμετάσχουν, εφόσον μπορούσαν να ζητήσουν από τον μηχανικό ήχου τους στο στούντιο, Martin Birch, να αποκτήσει τον καλύτερο δυνατό εξοπλισμό ηχογράφησης και να επιβλέπει τον ζωντανό ήχο.
Το διπλό LP που προέκυψε ονομάστηκε «Live In Japan» στην Ιαπωνία, αλλά η Warner και η EMI δεν κράτησαν τον τίτλο αυτό για πολύ καιρό και το ονόμασαν «Made In Japan» όταν βγήκε στη διεθνή αγορά. Η κυκλοφορία στις ΗΠΑ ήταν τον Απρίλιο του 1973, τέσσερις μήνες μετά της EMI, επειδή η Warner ήθελε να εκδώσει το ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ τους «Who Do We We Think We Are First». Ηχογραφήθηκε σε κινητό στούντιο στη Φρανκφούρτη και τη Ρώμη, ανάμεσα σε ζωντανές συναυλίες.
Το συνολικό κόστος της ηχογράφησης του «Made In Japan» ήταν περίπου 3.000 δολάρια, σύμφωνα με τον Lord. Το υλικό αντλήθηκε από τις sold-out παραστάσεις που υπερπροβλήθηκαν από τον ιαπωνικό μουσικό τύπο, δύο συναυλίες στο Festival Hall στην Οσάκα και μία στην αρένα Budokan του Τόκιο. Ο Birch, ακόμα δυσαρεστημένος με τον διαθέσιμο εξοπλισμό ηχογράφησης, αναγκάστηκε να παρακολουθεί την παράσταση από ένα γραφείο ελέγχου στα παρασκήνια και όχι από το μπροστινό μέρος του χώρου, όπως συνήθως.
Το ιαπωνικό κοινό ήταν πολύ λιγότερο θορυβώδες από το πλήθος των Αμερικανών ή των Βρετανών και άκουγε με προσοχή, χειροκροτώντας μόνο ευγενικά στο τέλος ενός τραγουδιού. Αν και αυτό ήταν κάπως ενοχλητικό για το συγκρότημα στη σκηνή, η διακόσμηση συνέβαλε στην καθαρή ποιότητα ήχου που έπιασε ο Birch.
Οι κασέτες των 8 κομματιών του «Made In Japan» δεν ήταν καθόλου υπερβολικές. Στην πραγματικότητα, ο Birch λέει ότι ο Gillan και ο Blackmore δεν άκουσαν ποτέ τις κασέτες πριν από την κυκλοφορία και μόνο οι Paice και Glover εμφανίστηκαν στο στούντιο για βιαστικές συνεδρίες μίξης.
Σε μια συνέντευξη του 2014, ο Λορντ εξήγησε: «Ο Ρίτσι και ο Ίαν δεν τα πήγαιναν καλά στη σκηνή, αλλά εκεί πάνω υπήρχε ακόμα μια τεράστια και σημαντική ποσότητα χημείας μεταξύ τους».
«Ήταν, μεγάλη τύχη που ηχογραφήσαμε αυτό το άλμπουμ στο απόγειο των δυνατοτήτων μας», είπε επίσης ο Roger Glover.
Η λίστα αναπαραγωγής του αρχικού διπλού LP περιελάμβανε επτά τραγούδια, τέσσερα από αυτά από το Machine Head, συμπεριλαμβανομένης μιας επικής εκτέλεσης στο «Space Truckin'» που κατέλαβε μια ολόκληρη πλευρά LP, με ώρα 19:42.
Deep Purple - Made in Japan - Highway Star (video)
Ένα μνημειώδες «Highway Star» ξεκινάει στην πρώτη πλευρά, με την εκπληκτική αργή εισαγωγή του να τραβάει την προσοχή του κοινού από την αρχή. Το συγκρότημα είναι απολύτως στην κορυφαία σύνθεσή του: ο Gillan είναι τόσο καλός περφόρμερ όσο ο Robert Plant ή ο Roger Daltrey, και ο ρυθμός Glover/Paice τα οδηγεί όλα με δύναμη. Το εκτεταμένο σόλο είναι εκπληκτικό: Το σόλο οργάνων του Lord είναι καυτό και ο Blackmore έχει μερικά λεπτά μπροστά που θυμίζουν το θράσος του Jimi Hendrix ή του Jeff Beck. Για μεγάλο μέρος ακούγεται σαν να έχει τουλάχιστον τέσσερα χέρια.
Το «Child In Time» από τους Deep Purple In Rock είχε γίνει ένα από τα πιο δραματικά τραγούδια του συγκροτήματος καθώς μεγάλωνε κατά τη διάρκεια της αδιάκοπης περιοδείας τους. Ο Paice χρησιμοποιεί τα κύμβαλα για να δημιουργήσει ένα φόντο στην εκφραστική, ήσυχη αφήγηση του Gillan και στη συνέχεια εκρήγνυται μαζί του όταν πηγαίνει από έναν ψίθυρο σε μια κραυγή. Κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων του «Child In Time», η στιγμή του Blackmore που ήταν στο επίκεντρο τον έβρισκε να ρίχνει την κιθάρα του στον αέρα, να τραβάει κλασικές πόζες των ροκ σταρ, να χτυπάει τη φρικτή μπάρα του και να εκτελεί εμπρηστικά περάσματα που ένωσαν μπλουζ, μέταλ και ψυχεδελικά στοιχεία. Όπως είπε κάποτε σε συνέντευξη του Guitar World, «Δεν έδωσα τίποτα για την δημιουργία τραγουδιών. Απλώς ήθελα να κάνω όσο περισσότερο θόρυβο και να παίξω όσο πιο γρήγορα και δυνατά γίνεται».
Deep Purple - Child in Time - Made in Japan (1972) video
Το «Smoke on the Water» είναι το μόνο κομμάτι που προέρχεται από την παράσταση της 15ης Αυγούστου (η παράσταση της 16ης Αυγούστου παρέχει το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου του άλμπουμ) και κατά κάποιον τρόπο υπερτερεί της στούντιο έκδοσης. Είναι τόσο ενεργητικό, μερικές φορές φτάνει στο χάος, αλλά η μπάντα ξέρει ακριβώς πόσο μακριά να το προωθήσει. Ο Λορντ και ο Μπλάκμορ πάλι υπερέχουν. Η Warner Bros. εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να εκδώσει ένα single 45 στροφών που συνδυάζει μια επεξεργασία της απόδοσης της Οσάκα με την έκδοση Machine Head, και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί AM και FM το υπερπρόβαλλαν, βοηθώντας το να φτάσει στο #4 στο Hot 100 του Billboard, ταιριάζοντας έτσι υψηλότερη είσοδο του άλμπουμ Deep Purple Mark I, με το «Hush» του 1968.
Το «The Mule», αρχικά στο Fireball, είναι ένα χαρακτηριστικό κομμάτι για τον Ian Paice, ο οποίος συναγωνίζεται τον Ginger Baker στα καλύτερά του με το πίσω μέρος του μυαλού στον Buddy Rich. Ξυπνά ακόμη και το παγωμένο ιαπωνικό κοινό που σφυρίζει, φωνάζει ενθαρρύνει και χειροκροτεί. Τα τελευταία δύο λεπτά, το συγκρότημα παίζει ένα είδος ξεπεσμένου ριφ του Τσακ Μπέρι, και στη συνέχεια ένα ολοκληρωμένο ψυχεδελικό/prog-rock freak out. Σε μια εποχή που τα ντράμ σόλο είχαν αρχίσει να νιώθουν μπαγιάτικα, με σχεδόν κάθε ζωντανή ροκ εκπομπή να παρουσιάζει κι ένα σόλο, ο Paice σε έκανε να τον προσέχεις.
Το «Strange Kind of Woman» (με έναν σκληρό αυτοσχεδιασμό φωνητικής/κιθάρας/ντραμς που ξεκινά γύρω στο πεντάλεπτο) και το «Lazy» (το μόνο κομμάτι από το Τόκιο) συμπληρώνουν την τρίτη πλευρά. Καθ 'όλη τη διάρκεια των 11 λεπτών του "Lazy", ο Lord ακούγεται σαν τζαζ-μπλουζ οργανοπαίκτης, όπως ο Jimmy Smith και ο Richard «Groove» Holmes. Ηγείται με μια εξαιρετικά «υπερβολική» εισαγωγή οργάνων Hammond, ρίχνοντας λίγο «Louie Louie» και το «C Jam Blues» του Duke Ellington, πριν ο Blackmore οδηγήσει ολόκληρη τη μπάντα στο τεράστιο riff ικανό να σπάσει χίλια ηχεία. Στις στιγμές που ηρεμεί, παίζει με τη μελωδία της Σουηδικής Ραψωδίας #1 του Ούγκο Άλφεν.
Το «Space Truckin» έχει μεγάλο χώρο στο…οπλοστάσιο των Deep Purple. Η αλληλεπίδραση του συγκροτήματος είναι πραγματικά εντυπωσιακή, είτε εκτελούν ένα σχεδιασμένο στημένο κομμάτι είτε ξεκινούν ένα απρογραμμάτιστο κομμάτι αυτοσχέδιας μαγείας. Ολόκληρη η παράσταση κλείνει με ένα τέλος γεμάτο πυροτεχνήματα, με τον Μπλάκμορ να «πυροβολεί» α λα Χέντριξ στο «Gun Gun».
Το κοινό είναι σαφώς έκπληκτο και είναι σιωπηλό για μια στιγμή μέχρι να ξεσπάσει σε ένα χειροκρότημα, καθώς ο Gillan τους λέει καληνύχτα.
Το «Made In Japan» επανεκδόθηκε σε CD πολλές φορές, με πολλές αλλαγές στην ακολουθία των κομματιών και την προσθήκη περικοπών που δεν ήταν στο πρωτότυπο: το σετ boxed του 2014 είναι το πιο πλήρες. Η τρέχουσα σύνθεση των Deep Purple (Mark IX) θα κυκλοφορήσει ένα νέο άλμπουμ: «Turning to Crime», στις 26 Νοεμβρίου 2021. Σύμφωνα με τον Ian Gillan, δεν έχουν σχέδια να αποσυρθούν. Και γιατί στο διάολο θα έπρεπε;
*Οι πληροφορίες είναι από το bestclassicbands.com
Deep Purple - Made In Japan // BEST VERSION EVER! RARE!! HD Gold disc DCC GZS-1120 (1972)
