Πέθανε ο Isaac "Ike" Wiley, συνιδρυτής των Dazz Band, ενός από τα σπουδαία funk συγκροτήματα της δεκαετίας του '80, αλλά απέδειξε την ευελιξία του με μια μετέπειτα καριέρα στην οποία έγινε περιζήτητος ντράμερ των μεγάλων ονομάτων της τζαζ. Ήταν 69 ετών.
Σχηματίστηκαν το 1976 στο Οχάιο, στο Κλήβελαντ και πήραν το όνομά τους προήλθε από το τραγούδι «Dazz» του 1977 που σημείωσε μια σχετική επιτυχία, ενώ οι καταβολές τους έως τότε ήταν jazz fusion και το σχήμα τους λεγόταν τότε Bell Telefunk. Τα δύο πρώτα τους άλμπουμ, στην 20th Century Fox Records σημειώσαν μικρή επιτυχία και απέκτησαν ένα σχετικά μικρό κοινό.
Το 1980 το συγκρότημα, αποτελούμενο από τον Wiley (ντραμς), τον αδελφό του Michael (μπάσο), τον Bobby Harris, τον Mike Calhoun, τον τραγουδιστή/τρομπίστα Skip Martin, τον Eric Fearman, τον Ken Pettus, τον Kevin Frederick και τον Pierre DeMudd, συντόμευσαν το όνομά του σε The Dazz Band. και υπέγραψε με την Motown Records.
Με τους Dazz Band ο Isaac "Ike" Wiley δεύτερος επάνω
Παρά το νέο βήμα στην καριέρα τους τα δύο πρώτα άλμπουμ Motown των Dazz Band δεν τα πήγαν πολύ καλύτερα από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, φτάνοντας στη μέση των R&B charts. Αλλά όλα αυτά άλλαξαν με το Keep It Live του 1982, ένας πιο funky δίσκος, που έπαιζε στις ντισκοτέκ με την χορευτική επιτυχία "Let It Whip".
Αυτό το σινγκλ μετέτρεψε αμέσως το γκρουπ σε αστέρες, κατακτώντας τα τσαρτ R&B και Dance και οι The Dazz Band κέρδισαν ένα Grammy για την Καλύτερη Ερμηνεία R&B.
Ήταν η αρχή για μια ισχυρή παρουσία στα τσαρτ με μια σειρά από αισιόδοξες επιτυχίες που ακολούθησαν το "Let It Whip", όπως τα "Joystick", "On the One for Fun" και "Let It All Blow" βρέθηκαν στην πρώτη δεκάδα και τα συνοδευτικά άλμπουμ ήταν εξίσου επιτυχημένα.
Ο Wiley άφησε τους Dazz Band το 1985, αλλά η καριέρα του μόλις ξεκινούσε.
Για το μεγαλύτερο μέρος της επόμενης δεκαετίας ηχογράφησε και περιόδευσε με τους ανερχόμενους σπουδαίους της τζαζ Najee. Και στον 21ο αιώνα περιόδευσε ως μέλος του συγκροτήματος του θρύλου της τζαζ Stanley Clarke.
Ο Γουάιλι δούλεψε επίσης με τον Bob James και άλλους μεγάλους της τζαζ, καθιερώνοντας πλήρως μια κληρονομιά στο δεύτερο μουσικό του είδος.
Σχηματίστηκαν το 1976 στο Οχάιο, στο Κλήβελαντ και πήραν το όνομά τους προήλθε από το τραγούδι «Dazz» του 1977 που σημείωσε μια σχετική επιτυχία, ενώ οι καταβολές τους έως τότε ήταν jazz fusion και το σχήμα τους λεγόταν τότε Bell Telefunk. Τα δύο πρώτα τους άλμπουμ, στην 20th Century Fox Records σημειώσαν μικρή επιτυχία και απέκτησαν ένα σχετικά μικρό κοινό.
Το 1980 το συγκρότημα, αποτελούμενο από τον Wiley (ντραμς), τον αδελφό του Michael (μπάσο), τον Bobby Harris, τον Mike Calhoun, τον τραγουδιστή/τρομπίστα Skip Martin, τον Eric Fearman, τον Ken Pettus, τον Kevin Frederick και τον Pierre DeMudd, συντόμευσαν το όνομά του σε The Dazz Band. και υπέγραψε με την Motown Records.
Με τους Dazz Band ο Isaac "Ike" Wiley δεύτερος επάνω
Παρά το νέο βήμα στην καριέρα τους τα δύο πρώτα άλμπουμ Motown των Dazz Band δεν τα πήγαν πολύ καλύτερα από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, φτάνοντας στη μέση των R&B charts. Αλλά όλα αυτά άλλαξαν με το Keep It Live του 1982, ένας πιο funky δίσκος, που έπαιζε στις ντισκοτέκ με την χορευτική επιτυχία "Let It Whip".
Αυτό το σινγκλ μετέτρεψε αμέσως το γκρουπ σε αστέρες, κατακτώντας τα τσαρτ R&B και Dance και οι The Dazz Band κέρδισαν ένα Grammy για την Καλύτερη Ερμηνεία R&B.
Ήταν η αρχή για μια ισχυρή παρουσία στα τσαρτ με μια σειρά από αισιόδοξες επιτυχίες που ακολούθησαν το "Let It Whip", όπως τα "Joystick", "On the One for Fun" και "Let It All Blow" βρέθηκαν στην πρώτη δεκάδα και τα συνοδευτικά άλμπουμ ήταν εξίσου επιτυχημένα.
Ο Wiley άφησε τους Dazz Band το 1985, αλλά η καριέρα του μόλις ξεκινούσε.
Για το μεγαλύτερο μέρος της επόμενης δεκαετίας ηχογράφησε και περιόδευσε με τους ανερχόμενους σπουδαίους της τζαζ Najee. Και στον 21ο αιώνα περιόδευσε ως μέλος του συγκροτήματος του θρύλου της τζαζ Stanley Clarke.
Ο Γουάιλι δούλεψε επίσης με τον Bob James και άλλους μεγάλους της τζαζ, καθιερώνοντας πλήρως μια κληρονομιά στο δεύτερο μουσικό του είδος.
