Ανάμεσα στις πολλές κλασικές ροκ ηχογραφήσεις στις οποίες ερμήνευσε ο Χάρτμαν είναι η πρώτη τους επιτυχία, "Listen to the Music", καθώς και τα "China Grove" και "Black Water", από άλμπουμ όπως το The Captain and Me, What Were Once Vices Are Now Habits και Takin’ It to the Streets .
Ο Χάρτμαν, γεννημένος στις 18 Μαρτίου 1950, στο Falls Church, Va., άφησε το συγκρότημα το 1979, επιστρέφοντας περιστασιακά για επανασυνδέσεις και ηχογραφήσεις. [Ο συνάδελφος απόφοιτος του ντράμερ, Chet McCracken, πέθανε επίσης το 2022, σε ηλικία 75 ετών.]
Οι Doobie Brothers to 1978. Πάνω αριστερά ο John Hartman.
Τα νέα κοινοποιήθηκαν από το συγκρότημα την Κυριακή (22 Σεπτεμβρίου 2022) στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, ωστόσο η ανάρτηση παρέλειψε την ακριβή ημερομηνία, την αιτία θανάτου και την τοποθεσία.
Το μήνυμά τους αποκαλούσε τον Χάρτμαν «άγριο πνεύμα, σπουδαίο ντράμερ και σόουμαν». Ο Χάρτμαν έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame το 2020, όταν το συγκρότημα εντάχθηκε τελικά μετά από δεκαετίες επιλεξιμότητας.
Ο θάνατός του ανακοινώθηκε για πρώτη φορά από το Rock Hall στις 20 Σεπτεμβρίου σε μια σύντομη ανάρτηση "In Memoriam" στις σελίδες του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που επίσης δεν ανέφερε οποιεσδήποτε λεπτομέρειες.
Η πλήρης ανάρτηση των Doobie Brothers έγραφε: «Σήμερα σκεφτόμαστε τον John Hartman ή τον Little John για εμάς. Ο Τζον ήταν άγριο πνεύμα, εξαιρετικός ντράμερ και σόουμαν όλα αυτά τα χρόνια στους Doobies. Ήταν επίσης στενός φίλος για πολλά χρόνια και ένα περίπλοκο κομμάτι της προσωπικότητας του συγκροτήματος! Στέλνουμε τα συλλυπητήρια μας σε όλους τους οικείους του αυτή τη δύσκολη στιγμή. Αναπαύσου εν ειρήνη Τζον."
Από την επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος: Όλα ξεκίνησαν το 1969, όταν ο ντράμερ John Hartman έφτασε στη Βόρεια Καλιφόρνια. Ήταν εκεί για να γνωρίσει τον Skip Spence από το συγκρότημα Moby Grape και να γίνει μέρος μιας υποτιθέμενης επανένωσης του συγκροτήματος που δεν έγινε ποτέ. Αλλά δεν ήταν όλα για το τίποτα.
Ο Spence (ο οποίος είχε παίξει επίσης στους Jefferson Airplane) σύστησε τον Hartman στον φίλο του Tom Johnston, έναν τοπικό τραγουδιστή/τραγουδοποιό/κιθαρίστα -και συνδέθηκαν. Ο Χάρτμαν και ο Τζόνστον άρχισαν να παίζουν τοπικά μπαρ της περιοχής Bay. Σύντομα γνώρισαν τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Pat Simmons, του οποίου το παίξιμο έδεσε με το R&B στυλ του Johnston και έτσι μπήκαν τα θεμέλια για τους Doobie Brothers.
Ενώ το ντεμπούτο τους άλμπουμ το 1971 δεν μπήκε στο chart, μόλις ένα χρόνο αργότερα, το δεύτερο άλμπουμ τους, Toulouse Street, έγινε επιτυχία. Ο παραγωγός Ted Templeman βοήθησε το συγκρότημα να δημιουργήσει έναν ήχο που ήταν οργανικός, αλλά φιλικός στο ραδιόφωνο, και έφερε τον Bill Payne τον πληκτρά των Little Feat για να προσθέσει μοναδικό μουσικό ύφος του. Ένας δεύτερος ντράμερ, ο Michael Hossack, είχε επίσης ενταχθεί στη σύνθεση.
Από εκεί οι Doobies βγήκαν στο δρόμο, ακούραστα, δίνοντας συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Καθιερώθηκαν με μια συναρπαστική σειρά επιτυχιών στη Warner Bros. Records αξιοποιώντας πολλά αμερικανικά στυλ. Τα «Listen to the Music», «Jesus is Just Alright», «China Grove», «Black Water», «Rockin' Down the Highway», «Long Train Runnin» και άλλα πετυχημένα σινγκλ επιβεβαίωσαν τη φήμη τους ως εξαιρετικοί μουσικοί σε ροκ αρένες.
The Doobie Brothers - China Grove (live 1974)
Το 1974, ο συν-επικεφαλής κιθαρίστας και θρύλος των session, Jeff “Skunk” Baxter, των Steely Dan εντάχθηκε στο συγκρότημα ως τρίτος κιθαρίστας, ένας από τους πολλούς μοναδικούς και ταλαντούχους μουσικούς που πέρασε από το συγκρότημα όλα αυτά τα χρόνια. Η διευρυμένη σύνθεση του γκρουπ ενισχύθηκε το 1975 από τον Michael McDonald, με του οποίου τα ψυχωμένα φωνητικά η σύνθεση αυτή γνώρισε τις επιτυχίες "What a Fool Believes", "Minute by Minute", "Takin' It to the Streets" και "You Belong To Me". ”
Ο πολυοργανίστας και τραγουδιστής, John McFee, προσχώρησε το 1978 φέρνοντας το ευρύ φάσμα των μουσικών του στυλ και την εμπειρία του σε ηχογραφήσεις με τους Van Morrison, Steve Miller, Elvis Costello και The Grateful Dead στον ήχο του συγκροτήματος.
Οι Doobie Brothers με το πλατινένιο βραβείο για το άλμπουμ του 1973, The Captain and Me, σε αυτή τη φωτογραφία από το τεύχος του Record World της 6ης Απριλίου 1974.
Οι Doobie Brothers έχουν κερδίσει τέσσερα βραβεία Γκράμι και πούλησαν περισσότερους από 48 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως (συμπεριλαμβανομένων τριών πολυπλατινένιων, επτά πλατινένιων και 14 χρυσών άλμπουμ).
Το Best of the Doobies του 1976 έχει πουλήσει περισσότερα από 12 εκατομμύρια αντίτυπα, κερδίζοντας το σπάνιο βραβείο RIAA Diamond. Το Νο. 1 χρυσά σινγκλ τους "Black Water" (1974) και "What a Fool Believes" (1979) οδηγούν έναν κατάλογο επιτυχιών που περιλαμβάνει πέντε σινγκλ στο Top 10 και 16 Top 40 επιτυχίες.
Ο Χάρτμαν, γεννημένος στις 18 Μαρτίου 1950, στο Falls Church, Va., άφησε το συγκρότημα το 1979, επιστρέφοντας περιστασιακά για επανασυνδέσεις και ηχογραφήσεις. [Ο συνάδελφος απόφοιτος του ντράμερ, Chet McCracken, πέθανε επίσης το 2022, σε ηλικία 75 ετών.]
Οι Doobie Brothers to 1978. Πάνω αριστερά ο John Hartman.
Τα νέα κοινοποιήθηκαν από το συγκρότημα την Κυριακή (22 Σεπτεμβρίου 2022) στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, ωστόσο η ανάρτηση παρέλειψε την ακριβή ημερομηνία, την αιτία θανάτου και την τοποθεσία.
Το μήνυμά τους αποκαλούσε τον Χάρτμαν «άγριο πνεύμα, σπουδαίο ντράμερ και σόουμαν». Ο Χάρτμαν έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame το 2020, όταν το συγκρότημα εντάχθηκε τελικά μετά από δεκαετίες επιλεξιμότητας.
Ο θάνατός του ανακοινώθηκε για πρώτη φορά από το Rock Hall στις 20 Σεπτεμβρίου σε μια σύντομη ανάρτηση "In Memoriam" στις σελίδες του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που επίσης δεν ανέφερε οποιεσδήποτε λεπτομέρειες.
Η πλήρης ανάρτηση των Doobie Brothers έγραφε: «Σήμερα σκεφτόμαστε τον John Hartman ή τον Little John για εμάς. Ο Τζον ήταν άγριο πνεύμα, εξαιρετικός ντράμερ και σόουμαν όλα αυτά τα χρόνια στους Doobies. Ήταν επίσης στενός φίλος για πολλά χρόνια και ένα περίπλοκο κομμάτι της προσωπικότητας του συγκροτήματος! Στέλνουμε τα συλλυπητήρια μας σε όλους τους οικείους του αυτή τη δύσκολη στιγμή. Αναπαύσου εν ειρήνη Τζον."
Από την επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος: Όλα ξεκίνησαν το 1969, όταν ο ντράμερ John Hartman έφτασε στη Βόρεια Καλιφόρνια. Ήταν εκεί για να γνωρίσει τον Skip Spence από το συγκρότημα Moby Grape και να γίνει μέρος μιας υποτιθέμενης επανένωσης του συγκροτήματος που δεν έγινε ποτέ. Αλλά δεν ήταν όλα για το τίποτα.
Ο Spence (ο οποίος είχε παίξει επίσης στους Jefferson Airplane) σύστησε τον Hartman στον φίλο του Tom Johnston, έναν τοπικό τραγουδιστή/τραγουδοποιό/κιθαρίστα -και συνδέθηκαν. Ο Χάρτμαν και ο Τζόνστον άρχισαν να παίζουν τοπικά μπαρ της περιοχής Bay. Σύντομα γνώρισαν τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Pat Simmons, του οποίου το παίξιμο έδεσε με το R&B στυλ του Johnston και έτσι μπήκαν τα θεμέλια για τους Doobie Brothers.
Ενώ το ντεμπούτο τους άλμπουμ το 1971 δεν μπήκε στο chart, μόλις ένα χρόνο αργότερα, το δεύτερο άλμπουμ τους, Toulouse Street, έγινε επιτυχία. Ο παραγωγός Ted Templeman βοήθησε το συγκρότημα να δημιουργήσει έναν ήχο που ήταν οργανικός, αλλά φιλικός στο ραδιόφωνο, και έφερε τον Bill Payne τον πληκτρά των Little Feat για να προσθέσει μοναδικό μουσικό ύφος του. Ένας δεύτερος ντράμερ, ο Michael Hossack, είχε επίσης ενταχθεί στη σύνθεση.
Από εκεί οι Doobies βγήκαν στο δρόμο, ακούραστα, δίνοντας συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Καθιερώθηκαν με μια συναρπαστική σειρά επιτυχιών στη Warner Bros. Records αξιοποιώντας πολλά αμερικανικά στυλ. Τα «Listen to the Music», «Jesus is Just Alright», «China Grove», «Black Water», «Rockin' Down the Highway», «Long Train Runnin» και άλλα πετυχημένα σινγκλ επιβεβαίωσαν τη φήμη τους ως εξαιρετικοί μουσικοί σε ροκ αρένες.
The Doobie Brothers - China Grove (live 1974)
Το 1974, ο συν-επικεφαλής κιθαρίστας και θρύλος των session, Jeff “Skunk” Baxter, των Steely Dan εντάχθηκε στο συγκρότημα ως τρίτος κιθαρίστας, ένας από τους πολλούς μοναδικούς και ταλαντούχους μουσικούς που πέρασε από το συγκρότημα όλα αυτά τα χρόνια. Η διευρυμένη σύνθεση του γκρουπ ενισχύθηκε το 1975 από τον Michael McDonald, με του οποίου τα ψυχωμένα φωνητικά η σύνθεση αυτή γνώρισε τις επιτυχίες "What a Fool Believes", "Minute by Minute", "Takin' It to the Streets" και "You Belong To Me". ”
Ο πολυοργανίστας και τραγουδιστής, John McFee, προσχώρησε το 1978 φέρνοντας το ευρύ φάσμα των μουσικών του στυλ και την εμπειρία του σε ηχογραφήσεις με τους Van Morrison, Steve Miller, Elvis Costello και The Grateful Dead στον ήχο του συγκροτήματος.
Οι Doobie Brothers με το πλατινένιο βραβείο για το άλμπουμ του 1973, The Captain and Me, σε αυτή τη φωτογραφία από το τεύχος του Record World της 6ης Απριλίου 1974.
Οι Doobie Brothers έχουν κερδίσει τέσσερα βραβεία Γκράμι και πούλησαν περισσότερους από 48 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως (συμπεριλαμβανομένων τριών πολυπλατινένιων, επτά πλατινένιων και 14 χρυσών άλμπουμ).
Το Best of the Doobies του 1976 έχει πουλήσει περισσότερα από 12 εκατομμύρια αντίτυπα, κερδίζοντας το σπάνιο βραβείο RIAA Diamond. Το Νο. 1 χρυσά σινγκλ τους "Black Water" (1974) και "What a Fool Believes" (1979) οδηγούν έναν κατάλογο επιτυχιών που περιλαμβάνει πέντε σινγκλ στο Top 10 και 16 Top 40 επιτυχίες.
