Ήταν μόλις 59 ετών. Ο Αμερικανός τρομπετίστας Wallace Roney ήταν ένα άλλο ένα θύμα του κορονοϊού, ο οποίος ύστερα από επιπλοκές στην υγεία του άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Νιου Τζέρσεϊ, την Τρίτη 31 Μαρτίου. Οι φίλοι της jazz θα τον θυμούνται από τις τελευταίες εμφανίσεις του στο Half Note Jazz Club από 20 έως 23 Οκτωβρίου του 2017, όπου είχε καταπλήξει με το κουϊντέτο του. Συνολικά είχε επισκεφθεί πέντε φορές την Ελλάδα.
Ο τρομπετίστας και συνθέτης Wallace Roney ήταν ένας jazzman που ισορροπούσε απόλυτα κάθε έννοια «μοντερνισμού» ή «παράδοσης» δίνοντάς μας πάντα έργα που αντλούν από την πλούσια κληρονομιά της jazz αλλά έχουν ως αντίκρισμα στο παρόν και στο μέλλον της.
Μέσα από τις πλούσιες και βαθιές ρίζες αυτής της μουσικής χάραξε τον δικό του δρόμο ως ένας από τους πιο εξέχοντες μουσικούς της σύγχρονης jazz.
Ο Roney αναδείχθηκε μέσω των θρυλικών Jazz Messengers του Art Blakey και λόγω του γεγονότος πως από την αρχή ήταν ο πιο άμεσος «διάδοχος» του Miles Davis, από πολύ μικρή ηλικία έγινε περιζήτητος sideman στην αμερικάνικη jazz σκηνή. Τα βραβεία και οι διακρίσεις όπως και οι συνεργασίες με όλα τα μεγάλα ονόματα έρχονταν η μία μετά την άλλη στη δεκαετία του ’80 με αποτέλεσμα ο Miles να του δώσει επίσημα τη σκυτάλη της διαδοχής σε μια ιστορική συναυλία στο φεστιβάλ του Μοντρέ το 1991.
Wallace Roney on Miles Davis
Όμως ο Wallace Roney στην πορεία του ανέπτυξε τον δικό του τρόπο σε όλα τα εκφραστικά πεδία της τζαζ, στις mainstream μπαλάντες, στο εκρηκτικό post-bop, στο ιδιαίτερο jazz funk ή οπουδήποτε τον οδηγεί η προσωπική του εκφραστική.
Η εκλεκτή δισκογραφία του από τα μέσα των ‘80’s ως τις μέρες μας τον κατατάσσει αναμφίβολα ανάμεσα στους σύγχρονους jazz giants. Το παίξιμό του εμβαθύνει απόλυτα μέσα στις μπαλάντες και βγάζει από μέσα τους κάθε συναίσθημα και κάθε συγκινησιακή διάσταση που κρύβουν. Και στα γρήγορα κομμάτια, με αυθεντικό hard bop ύφος και ήθος, ο Wallace Roney ήταν απαράμιλλος με αποτέλεσμα αυτός ο σύγχρονος…“Man With The Horn” να κοσμεί την jazz δισκογραφία σε πάνω από 250 δίσκους – δικούς του ή άλλων.
Mε το εξαιρετικό του κουϊντέτο, που περιλαμβάνει στην περιοδεία αυτή ανάμεσα σε άλλους και τον θρυλικό μπασίστα Curtis Lundy (χρόνια συνεργάτη της Betty Carter), έπαιξε για τελευταία φορά μπροστά στο ελληνικό κοινό με την παρακάτω σύνθεση :
Wallace Roney: τρομπέτα, Oscar Williams II: πιάνο, Emilio Modeste: tenor sax, Curtis Lundy: κοντραμπάσο, Eric Allen: drums.
Ο Wallace Roney γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών το 1960. Έμαθε να παίζει τρομπέτα 12 ετών και επί τέσσερεις δεκαετίες ήταν στο μουσικό προσκήνιο. Το 1991 έπαιξε μαζί με τον Miles Davis στο Montreux Jazz Festival, στα 80s και τα 90s ηχογράφησε για την ετικέτα της Blue Note, ενώ στην λίστα των ονομάτων με τα οποία συνεργάστηκε βρίσκουμε αυτά των Chick Corea, Pharoah Sanders και Ornette Coleman. Είχε στην κατοχή του και ένα βραβείο Grammy για το A Tribute to Miles του 1994 που ηχογράφησε με τον Tony Williams και τα εναπομείναντα μέλη του κουιντέτου του Miles Davis.
Ο τρομπετίστας και συνθέτης Wallace Roney ήταν ένας jazzman που ισορροπούσε απόλυτα κάθε έννοια «μοντερνισμού» ή «παράδοσης» δίνοντάς μας πάντα έργα που αντλούν από την πλούσια κληρονομιά της jazz αλλά έχουν ως αντίκρισμα στο παρόν και στο μέλλον της.
Μέσα από τις πλούσιες και βαθιές ρίζες αυτής της μουσικής χάραξε τον δικό του δρόμο ως ένας από τους πιο εξέχοντες μουσικούς της σύγχρονης jazz.
Ο Roney αναδείχθηκε μέσω των θρυλικών Jazz Messengers του Art Blakey και λόγω του γεγονότος πως από την αρχή ήταν ο πιο άμεσος «διάδοχος» του Miles Davis, από πολύ μικρή ηλικία έγινε περιζήτητος sideman στην αμερικάνικη jazz σκηνή. Τα βραβεία και οι διακρίσεις όπως και οι συνεργασίες με όλα τα μεγάλα ονόματα έρχονταν η μία μετά την άλλη στη δεκαετία του ’80 με αποτέλεσμα ο Miles να του δώσει επίσημα τη σκυτάλη της διαδοχής σε μια ιστορική συναυλία στο φεστιβάλ του Μοντρέ το 1991.
Wallace Roney on Miles Davis
Όμως ο Wallace Roney στην πορεία του ανέπτυξε τον δικό του τρόπο σε όλα τα εκφραστικά πεδία της τζαζ, στις mainstream μπαλάντες, στο εκρηκτικό post-bop, στο ιδιαίτερο jazz funk ή οπουδήποτε τον οδηγεί η προσωπική του εκφραστική.
Η εκλεκτή δισκογραφία του από τα μέσα των ‘80’s ως τις μέρες μας τον κατατάσσει αναμφίβολα ανάμεσα στους σύγχρονους jazz giants. Το παίξιμό του εμβαθύνει απόλυτα μέσα στις μπαλάντες και βγάζει από μέσα τους κάθε συναίσθημα και κάθε συγκινησιακή διάσταση που κρύβουν. Και στα γρήγορα κομμάτια, με αυθεντικό hard bop ύφος και ήθος, ο Wallace Roney ήταν απαράμιλλος με αποτέλεσμα αυτός ο σύγχρονος…“Man With The Horn” να κοσμεί την jazz δισκογραφία σε πάνω από 250 δίσκους – δικούς του ή άλλων.
Mε το εξαιρετικό του κουϊντέτο, που περιλαμβάνει στην περιοδεία αυτή ανάμεσα σε άλλους και τον θρυλικό μπασίστα Curtis Lundy (χρόνια συνεργάτη της Betty Carter), έπαιξε για τελευταία φορά μπροστά στο ελληνικό κοινό με την παρακάτω σύνθεση :
Wallace Roney: τρομπέτα, Oscar Williams II: πιάνο, Emilio Modeste: tenor sax, Curtis Lundy: κοντραμπάσο, Eric Allen: drums.
Ο Wallace Roney γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών το 1960. Έμαθε να παίζει τρομπέτα 12 ετών και επί τέσσερεις δεκαετίες ήταν στο μουσικό προσκήνιο. Το 1991 έπαιξε μαζί με τον Miles Davis στο Montreux Jazz Festival, στα 80s και τα 90s ηχογράφησε για την ετικέτα της Blue Note, ενώ στην λίστα των ονομάτων με τα οποία συνεργάστηκε βρίσκουμε αυτά των Chick Corea, Pharoah Sanders και Ornette Coleman. Είχε στην κατοχή του και ένα βραβείο Grammy για το A Tribute to Miles του 1994 που ηχογράφησε με τον Tony Williams και τα εναπομείναντα μέλη του κουιντέτου του Miles Davis.
