Ο Στίβεν Χόκινγκ πέθανε ήρεμα στο σπίτι του στην πόλη του Κέμπριτζ τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης. Στην ανακοίνωσή τους που μεταδόθηκε απο το βρετανικό πρακτορείο ειδήσεων Press Association. τα παιδιά του Λούσι, Ρόμπερτ και Τιμ αναφέρουν:
Αισθανόμαστε τεράστια θλίψη για τον θάνατο του αγαπημένου μας πατέρα, ο οποίος ήταν σπάνιος άνθρωπος και σπουδαίος επιστήμονας, το έργο του οποίου θα ζήσει για πολλά χρόνια ακόμη. Μια φορά είχε πει «δεν θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν, αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς». Θα μας λείπει για πάντα.
Ο Χόκινγκ, γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1942. Σπούδασε με υποτροφία στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1959 και τρία χρόνια αργότερα μεταπήδησε στο αντίπαλο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ για να κάνει έρευνα στο πεδίο της κοσμολογίας.
Στις σημαντικότερες επιστημονικές εργασίες του συγκαταλέγεται η συνεργασία του με τον Ρότζερ Πένροουζ πάνω σε εωρήματα βαρυτικής μοναδικότητας στο πλαίσιο της γενικής σχετικότητας και η θεωρητική πρόβλεψη ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, που συχνά καλείται ακτινοβολία Χόκινγκ.
Ήταν ο πρώτος που διατύπωσε μια θεωρία που προέκυψε από ένα συνδυασμό της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής.
Ο Στίβεν Χόκινγκ κατάφερε να αγγίξει τα όρια της ανθρώπινης κατανόησης τόσο σε ό,τι αφορά την αχανή έκταση του διαστήματος, όσο και τον υπό-ατομικό κόσμο, τα οποία, έλεγε ότι μπορούσαν να προβλέψουν τι συμβαίνει στην αρχή και το τέλος του χρόνου. Έγραψε πολλά βιβλία όμως το κορυφαίο του ήταν η «Σύντομη Ιστορία του Χρόνου», που είχε εκδοθεί το 1988, μεταφράσθηκε σε 40 γλώσσες (και στα ελληνικά) , πούλησε περισσότερα από δέκα εκατομμύρια αντίτυπα και παρέμεινε στην λίστα με τα ευπώλητα των κυριακάτικων Times για περισσότερες από 237 εβδομάδες.
Ο Χόκινγκ έπασχε από τη νόσο του κινητικού νευρώνα (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση), κατάσταση που είχε εξελιχθεί κατά τη διάρκεια των ετών. Ηταν σχεδόν εξ ολοκλήρου παράλυτος και επικοινωνούσε μέσω συσκευής παραγωγής ομιλίας.
Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της αποίκησης άλλων πλανητών ως διέξοδο σωτηρίας της ανθρωπότητας.Αυτό που επιδίωξε ως το τέλος της ζωής του ήταν : «Η πλήρης κατανόηση του σύμπαντος, γιατί είναι όπως είναι και γιατί τελικά υπάρχει».
Όσο για τη ζωή μετά το θάνατο είχε πει ότι:
«Θεωρώ τον εγκέφαλο ένα κομπιούτερ που θα σταματήσει να δουλεύει, όταν τα μέρη του χαλάσουν. Δεν υπάρχει παράδεισος ή μεταθανάτια ζωή για τους χαλασμένους κομπιούτερ. Αυτό είναι ένα παραμύθι για τους ανθρώπους που φοβούνται το σκοτάδι".
Αισθανόμαστε τεράστια θλίψη για τον θάνατο του αγαπημένου μας πατέρα, ο οποίος ήταν σπάνιος άνθρωπος και σπουδαίος επιστήμονας, το έργο του οποίου θα ζήσει για πολλά χρόνια ακόμη. Μια φορά είχε πει «δεν θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν, αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς». Θα μας λείπει για πάντα.
Ο Χόκινγκ, γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1942. Σπούδασε με υποτροφία στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1959 και τρία χρόνια αργότερα μεταπήδησε στο αντίπαλο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ για να κάνει έρευνα στο πεδίο της κοσμολογίας.
Στις σημαντικότερες επιστημονικές εργασίες του συγκαταλέγεται η συνεργασία του με τον Ρότζερ Πένροουζ πάνω σε εωρήματα βαρυτικής μοναδικότητας στο πλαίσιο της γενικής σχετικότητας και η θεωρητική πρόβλεψη ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, που συχνά καλείται ακτινοβολία Χόκινγκ.
Ήταν ο πρώτος που διατύπωσε μια θεωρία που προέκυψε από ένα συνδυασμό της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής.
Ο Στίβεν Χόκινγκ κατάφερε να αγγίξει τα όρια της ανθρώπινης κατανόησης τόσο σε ό,τι αφορά την αχανή έκταση του διαστήματος, όσο και τον υπό-ατομικό κόσμο, τα οποία, έλεγε ότι μπορούσαν να προβλέψουν τι συμβαίνει στην αρχή και το τέλος του χρόνου. Έγραψε πολλά βιβλία όμως το κορυφαίο του ήταν η «Σύντομη Ιστορία του Χρόνου», που είχε εκδοθεί το 1988, μεταφράσθηκε σε 40 γλώσσες (και στα ελληνικά) , πούλησε περισσότερα από δέκα εκατομμύρια αντίτυπα και παρέμεινε στην λίστα με τα ευπώλητα των κυριακάτικων Times για περισσότερες από 237 εβδομάδες.
Ο Χόκινγκ έπασχε από τη νόσο του κινητικού νευρώνα (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση), κατάσταση που είχε εξελιχθεί κατά τη διάρκεια των ετών. Ηταν σχεδόν εξ ολοκλήρου παράλυτος και επικοινωνούσε μέσω συσκευής παραγωγής ομιλίας.
Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της αποίκησης άλλων πλανητών ως διέξοδο σωτηρίας της ανθρωπότητας.Αυτό που επιδίωξε ως το τέλος της ζωής του ήταν : «Η πλήρης κατανόηση του σύμπαντος, γιατί είναι όπως είναι και γιατί τελικά υπάρχει».
Όσο για τη ζωή μετά το θάνατο είχε πει ότι:
«Θεωρώ τον εγκέφαλο ένα κομπιούτερ που θα σταματήσει να δουλεύει, όταν τα μέρη του χαλάσουν. Δεν υπάρχει παράδεισος ή μεταθανάτια ζωή για τους χαλασμένους κομπιούτερ. Αυτό είναι ένα παραμύθι για τους ανθρώπους που φοβούνται το σκοτάδι".
