Η Μαρία Παπαγεωργίου «αγγίζει» τη «Λευκή καταιγίδα» του Παύλου Παυλίδη που συμπεριλαμβάνονταν στο δίσκο του τελευταίου «Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει» του 2010.
Το γιατί και το… πως το εξηγεί η ίδια η Μαρία Παπαγεωργίου:
«Ο μελαγχολικά ηλιόλουστος Γενάρης μας έσυρε μέσα στο δάσος να αφήσουμε τις προσευχές μας για το νέο έτος.
Δεν ξέρω τι με ενώνει τόσο καρμικά με την τραγουδοποιΐα του Παύλου Παυλίδη, ποια είναι αυτή η αστερόσκονη που πέφτει στα δάχτυλά μου και τη φωνή κάθε περίπου τρία χρόνια. Μετά το καλοκαίρι του Μόχα, το φθινόπωρο του Κηπουρού, ήρθε ο χειμώνας της Λευκής καταιγίδας.
Παύλο σ' ευχαριστώ. Σου οφείλω μια Άνοιξη.
Πάνο Ηλιόπουλε και Παντελή Νικηφόρε, σας ευχαριστώ "για το θαύμα που είδα" και άκουσα μαζί σας. Καλή Χρονιά σε όλους».
Το γιατί και το… πως το εξηγεί η ίδια η Μαρία Παπαγεωργίου:
«Ο μελαγχολικά ηλιόλουστος Γενάρης μας έσυρε μέσα στο δάσος να αφήσουμε τις προσευχές μας για το νέο έτος.
Δεν ξέρω τι με ενώνει τόσο καρμικά με την τραγουδοποιΐα του Παύλου Παυλίδη, ποια είναι αυτή η αστερόσκονη που πέφτει στα δάχτυλά μου και τη φωνή κάθε περίπου τρία χρόνια. Μετά το καλοκαίρι του Μόχα, το φθινόπωρο του Κηπουρού, ήρθε ο χειμώνας της Λευκής καταιγίδας.
Παύλο σ' ευχαριστώ. Σου οφείλω μια Άνοιξη.
Πάνο Ηλιόπουλε και Παντελή Νικηφόρε, σας ευχαριστώ "για το θαύμα που είδα" και άκουσα μαζί σας. Καλή Χρονιά σε όλους».
