Το “Bekledim de gelmedin” είναι προφανές γιατί ήταν και παραμένει ένα από τα πιο γνωστά και αγαπητά τούρκικα τραγούδια (με εκατοντάδες εκτελέσεις) στο δυτικό κόσμο (και όχι μόνο μιας κι έχει τραγουδηθεί και στα αραβικά).
Η δυτική επιρροή μιας πλευράς της Ανατολής ως διαρκές και μεγάλο απωθημένο. Τα βαλς της κεντρικής Ευρώπης και το πέρασμά τους στην αστική κουλτούρα αλλά και στα λαϊκά τραγούδια της Ανατολής που κι εκείνα κι οι δημιουργοί τους, πολλές φορές, «με το δάκτυλο προτεταμένο» δείχνουν πεισματικά στη Δύση.
Περίμενα μα δεν ήρθες
δεν γνώριζες την αγάπη μου
Το δάκρυ μου δεν το ’σβησες
δεν μ' αγάπησες καθόλου;
Πες μου, πες μου
δεν μ' αγάπησες καθόλου;
Δώσε μου ένα φιλί
Σε ικετεύω
Αγκάλιασε με
Πάρε με στα χέρια σου
Πες μου, πες μου
δεν μ' αγάπησες καθόλου;
Οι ελληνικό στίχοι του “Bekledim de gelmedin” που το 1960 ερμήνευσε συγκινητικά ο Στέλιος Καζαντζίδης.
Στιχουργικά, πάντως, πρόκειται για γυναικείου ψυχισμού ικετευτικό τραγούδι, πάνω στο οποίο βασίστηκε και η ελληνική εκδοχή του στα τέλη της δεκαετίας του 1960 με το Νίκο Ξανθόπουλο, στην κινηματογραφική «Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» (την οποία μνημονεύει και η νεότερη εκτέλεση με τη Σοφία Εμφιετζή).
Ως ανάλογης ιδιοσυγκρασίας τραγούδι «διασκευάστηκε» στα ελληνικά ένα ακόμη τούρκικο λαϊκό του ’60 το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία όταν το ανακάλυψε και το πρότεινε ο Στράτος Ατταλίδης, «κάρφωσε» στίχους ο Κώστας Βίρβος και το τραγούδησε με τη μελωδικότητα των ανατολίτικων λαϊκών βαλς η Γιώτα Λύδια. Κυκλοφόρησε το 1961 τόσο στην ελληνική («Πές μου γιατί» με την μπλε ετικέτα της Κολούμπια) όσο και στην τουρκική εκδοχή του (“Kacamazsin” στη σειρά με το ξένο ρεπερτόριο, με την ροζ ετικέτα της ελληνικής Κολούμπια). Το είχαν τραγουδήσει ο Mustafa Sagyasar, η Nese Karabocek κα.
Οι θλιμμένοι έρωτες της Ανατολής και της ανατολικής Μεσογείου. Σαν μια γειτονιά του κόσμου με κοινές αναφορές, ανάμικτα συναισθήματα και ιστορικές αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις.
Περίμενα μα δεν ήρθες
δεν γνώριζες την αγάπη μου
Το δάκρυ μου δεν το ’σβησες
δεν μ' αγάπησες καθόλου;
Πες μου, πες μου
δεν μ' αγάπησες καθόλου;
Δώσε μου ένα φιλί
Σε ικετεύω
Αγκάλιασε με
Πάρε με στα χέρια σου
Πες μου, πες μου
δεν μ' αγάπησες καθόλου;
Οι ελληνικό στίχοι του “Bekledim de gelmedin” που το 1960 ερμήνευσε συγκινητικά ο Στέλιος Καζαντζίδης.
Στιχουργικά, πάντως, πρόκειται για γυναικείου ψυχισμού ικετευτικό τραγούδι, πάνω στο οποίο βασίστηκε και η ελληνική εκδοχή του στα τέλη της δεκαετίας του 1960 με το Νίκο Ξανθόπουλο, στην κινηματογραφική «Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» (την οποία μνημονεύει και η νεότερη εκτέλεση με τη Σοφία Εμφιετζή).
Ως ανάλογης ιδιοσυγκρασίας τραγούδι «διασκευάστηκε» στα ελληνικά ένα ακόμη τούρκικο λαϊκό του ’60 το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία όταν το ανακάλυψε και το πρότεινε ο Στράτος Ατταλίδης, «κάρφωσε» στίχους ο Κώστας Βίρβος και το τραγούδησε με τη μελωδικότητα των ανατολίτικων λαϊκών βαλς η Γιώτα Λύδια. Κυκλοφόρησε το 1961 τόσο στην ελληνική («Πές μου γιατί» με την μπλε ετικέτα της Κολούμπια) όσο και στην τουρκική εκδοχή του (“Kacamazsin” στη σειρά με το ξένο ρεπερτόριο, με την ροζ ετικέτα της ελληνικής Κολούμπια). Το είχαν τραγουδήσει ο Mustafa Sagyasar, η Nese Karabocek κα.
Οι θλιμμένοι έρωτες της Ανατολής και της ανατολικής Μεσογείου. Σαν μια γειτονιά του κόσμου με κοινές αναφορές, ανάμικτα συναισθήματα και ιστορικές αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις.
