Ήταν το 1982 όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος «Παίξε Χρήστο επειγόντως».
Όπως αναφέρει ο Κώστας Μπαλαχούτης: «Το δημιουργικό δίδυμο Νικολόπουλος Ρασούλης συνεχίζει να χαράζει με ευρηματικό τρόπο τις νέες στράτες του λαϊκού τραγουδιού. Παντοτινά διαμάντια το ομώνυμο με την Ελένη Βιτάλη και οι ανεπανάληπτες Νταλίκες με τον Γιώργο Σαρρή!».
Ανάμεσα στα άλλα πολύτιμα και το κινηματογραφικό νεορεαλιστικό «Καθόμουνα στου Λέντζου» με ερμηνευτή το Δημήτρη Κοντογιάννη. Το ακούς και είναι σαν να το βλέπεις. Βοηθάει σημαντικά στην υπογράμμιση των εικόνων η μουσική:
Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ
Και βλέπω έναν τύπο μαζί με σένανε
Και σκύβω το κεφάλι να μη με δεις εσύ
Θολώνει το μυαλό μου και σκίζεται η γη
Δεν πίστεψα πως ήταν αλήθεια όλα αυτά
Τα χείλη μου δαγκώνω, δεν ήταν ψέματα
Μου φάνηκε πως σπάσαν καθρέφτες χίλιοι δυο
Μα εγώ απ’τον καθρέφτη σε βλέπω και πονώ
Τριγύρω κουβεντιάζανε για τα πολιτικά
Και πώς ο Μαύρος σούταρε δοκάρι τη μπαλιά
Κι εγώ ο μαύρος τώρα δα βλέπω πως μια στιγμή
Να σβήσει η ζωή μου ήτανε αρκετή
Τ’ Αγίου Βαλεντίνου, αχ πίκρα και καημέ
Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ
Κάνω να πω να φύγω μα γόρδιος δεσμός
Μ’ έχει δεμένο χάμω, αχ να ‘μουνα τυφλός
Μου φέρνει το γκαρσόνι χαρτί λογαριασμού
Πανάκριβα πληρώνω το πλάι τ’ αλλουνού
Κι εσύ γιατί ποιος ξέρει παράγγειλες λικέρ
Και μένα στην καρδιά μου δεκάξι κομπρεσέρ
Τα μάτια μου θολώνουν ψιχάλες του καιρού
Εσύ εκεί, εγώ εδώ θαμώνας του χαμού
Η κρίση και οι καιροί οδήγησαν το 2013 στο λουκέτο του ιστορικού μαγαζιού. Για τα μυστικά του φραπέ του Λέντζου ακούγονται πολλά και διάφορα. Ότι βάζει μπέικιν πάουντερ, αβγό, ή κρέμα γάλακτος, για να πετύχει το πλούσιο μείγμα... Ίσως η πιο πειστική εκδοχή να είναι αυτή που είχε δηλώσει κάποτε ο ίδιος ο Χρήστος Λέντζος, πως αφού χτυπούσε το ρόφημα στο πιο δυνατό μίξερ Μπράουν της αγοράς πρόσθετε μια ακόμα κουταλιά καφέ πάνω από τον αφρό, κάνοντάς τον έτσι ακόμα πιο δυνατό.
Όπως αναφέρει ο Κώστας Μπαλαχούτης: «Το δημιουργικό δίδυμο Νικολόπουλος Ρασούλης συνεχίζει να χαράζει με ευρηματικό τρόπο τις νέες στράτες του λαϊκού τραγουδιού. Παντοτινά διαμάντια το ομώνυμο με την Ελένη Βιτάλη και οι ανεπανάληπτες Νταλίκες με τον Γιώργο Σαρρή!».
«Καθόμουνα στου Λέντζου»
Ανάμεσα στα άλλα πολύτιμα και το κινηματογραφικό νεορεαλιστικό «Καθόμουνα στου Λέντζου» με ερμηνευτή το Δημήτρη Κοντογιάννη. Το ακούς και είναι σαν να το βλέπεις. Βοηθάει σημαντικά στην υπογράμμιση των εικόνων η μουσική:
Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ
Και βλέπω έναν τύπο μαζί με σένανε
Και σκύβω το κεφάλι να μη με δεις εσύ
Θολώνει το μυαλό μου και σκίζεται η γη
Δεν πίστεψα πως ήταν αλήθεια όλα αυτά
Τα χείλη μου δαγκώνω, δεν ήταν ψέματα
Μου φάνηκε πως σπάσαν καθρέφτες χίλιοι δυο
Μα εγώ απ’τον καθρέφτη σε βλέπω και πονώ
Τριγύρω κουβεντιάζανε για τα πολιτικά
Και πώς ο Μαύρος σούταρε δοκάρι τη μπαλιά
Κι εγώ ο μαύρος τώρα δα βλέπω πως μια στιγμή
Να σβήσει η ζωή μου ήτανε αρκετή
Τ’ Αγίου Βαλεντίνου, αχ πίκρα και καημέ
Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ
Κάνω να πω να φύγω μα γόρδιος δεσμός
Μ’ έχει δεμένο χάμω, αχ να ‘μουνα τυφλός
Μου φέρνει το γκαρσόνι χαρτί λογαριασμού
Πανάκριβα πληρώνω το πλάι τ’ αλλουνού
Κι εσύ γιατί ποιος ξέρει παράγγειλες λικέρ
Και μένα στην καρδιά μου δεκάξι κομπρεσέρ
Τα μάτια μου θολώνουν ψιχάλες του καιρού
Εσύ εκεί, εγώ εδώ θαμώνας του χαμού
Η κρίση και οι καιροί οδήγησαν το 2013 στο λουκέτο του ιστορικού μαγαζιού. Για τα μυστικά του φραπέ του Λέντζου ακούγονται πολλά και διάφορα. Ότι βάζει μπέικιν πάουντερ, αβγό, ή κρέμα γάλακτος, για να πετύχει το πλούσιο μείγμα... Ίσως η πιο πειστική εκδοχή να είναι αυτή που είχε δηλώσει κάποτε ο ίδιος ο Χρήστος Λέντζος, πως αφού χτυπούσε το ρόφημα στο πιο δυνατό μίξερ Μπράουν της αγοράς πρόσθετε μια ακόμα κουταλιά καφέ πάνω από τον αφρό, κάνοντάς τον έτσι ακόμα πιο δυνατό.
