«Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι» για τη Μελίνα

Ηθοποιός, ενίοτε τραγουδίστρια (ερμηνεύτρια ο καλύτερος όρος) και βουλευτής, μα πάνω απ’ όλα… Ελληνίδα και γυναίκα… Γυναίκα λαμπερή, που με την πληθωρική παρουσία και το φως της ταξίδεψε, όχι μόνο τα «Παιδιά του Πειραιά», αλλά την Ελλάδα ολόκληρη, σε κάθε γωνιά της υφηλίου… Αγωνίστρια σε όλη τη ζωή της, που δεν κλονίσθηκε ακόμα κι όταν η χούντα της αφαίρεσε την Ελληνική υπηκοότητα. «Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα» είπε τότε...

Από τη φυγή της το Μάρτη του 1994 και μετά, έχουν γίνει δεκάδες κύκλοι εκδηλώσεων στη μνήμη της, ενώ δεν είναι λίγα τα θέατρα που φέρουν το όνομά της. Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε πως υπάρχει μια μερίδα του κοινού που τη θεωρεί υπερεκτιμημένη και υπερτιμημένη… Κι αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση…

Όπως και να ‘χει, εμείς σήμερα, σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην ολοζώντανη μνήμη της Μελίνας Μερκούρη, παρουσιάζουμε μια ιδιαίτερη, ανέκδοτη εκτέλεση από ένα τραγούδι το οποίο την σημάδεψε, αλλά και εκείνη το σημάδεψε με την ερμηνεία της. Αναφέρομαι βεβαίως στο «Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι», από την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα», όπως το ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας, με μόνη συνοδεία το πιάνο του Γιώργου Παπαχριστούδη, σε ένα αφιέρωμα στον Μιχάλη Κακογιάννη, που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 19 Ιουνίου 2006, παρουσία εκατοντάδων θεατών, μεταξύ των οποίων και ο Μίκης Θεοδωράκης. Την εκδήλωση είχε παρουσιάσει η Κάτια Δανδουλάκη, ενώ ο Νταλάρας τραγούδησε επίσης το «Ένα Σαββάτο» σε μουσική Μιχάλη Χριστοδουλίδη και ποίηση Μιχάλη Κακογιάννη, από τον κύκλο τραγουδιών «Ες Γην Εναλίαν Κύπρον».

«Αγάπη που ’γινες δίκοπο μαχαίρι» (Μ. Χατζιδάκι - Β. Τσιτσάνη - Μ. Κακογιάννη) Τραγουδά ο Γιώργος Νταλάρας. Παίζει πιάνο ο Γιώργος Παπαχριστούδης. Από αφιέρωμα στον Μιχάλη Κακογιάννη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 19 Ιουνίου 2006 (Αρχείο Θανάση Γιώγλου)