ραδιοφωνικό και διαδικτυακό αέρα. Τίτλος του «Δύο πατρίδες» σε στίχους της Αμαλίας Μπορτσοβίτου που μαζί με τις πρωτοεμφανιζόμενες επίσης στιχουργούς Ελένη Νανοπούλου, Μίρκα Παπαδημητρίου, Χαρά Ρίζου δίνουν το δικό τους «φρέσκο» παρών σε αυτόν τον κύκλο τραγουδιών.
Μαζί τους ακόμη ο συγγραφέας Δημήτρης Στεφανάκης που το βραβευμένο βιβλίο του «Μέρες Αλεξάνδρειας» στάθηκε αφορμή για την φιλία και την συνεργασία του με τον Νικήτα Βοστάνη και βέβαια ο «πολύς» Μιχάλης Μπουρμπούλης που υπογράφει στιχουργικά τα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ.
Εκτός της Σπυροπούλου, που για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνει τα χαρίσματά της, τραγουδούν ο σπουδαίος Μανώλης Μητσιάς ο αειθαλής Λάκης Χαλκιάς, ο γλυκόλαλος Μπάμπης Τσέρτος, ο Αλέξανδρος Χατζής, η Αρετή Κετιμέ, ο Γιώργος Αιγιώτης και η Μαρίνα Μανωλάκου.
Όπως εύστοχα σημειώνει ο φίλος και διευθυντής του ogdoo.gr Κώστας Μπαλαχούτης σε κείμενο του για το δίσκο: « Ο Βοστάνης που μέχρι τώρα δείχνει ξεχωριστής τάση ως δημιουργός καταθέτοντας κόντρα στους γκρίζους και άπονους καιρούς ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών (Τέρμα Γκάζι, Όνειρο Στην Έρημο, Στου Παραδείσου το Βυθό) δηλώνει πως το Σε δυο πατρίδες αλλά και τα υπόλοιπα τραγούδια, αφορούν εικόνες και βιώματά του από την Αλεξάνδρεια και τον ξεριζωμό που έζησε στο πετσί του επί Νάσερ, όταν το 1967 με μια βαλίτσα στο χέρι –όπως επιτρεπόταν σε κάθε άτομο- μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένεια του πέρναν το πλοίο της γραμμής για τη -συχνά άστοργη- μητέρα Ελλάδα».
Εκτός της Σπυροπούλου, που για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνει τα χαρίσματά της, τραγουδούν ο σπουδαίος Μανώλης Μητσιάς ο αειθαλής Λάκης Χαλκιάς, ο γλυκόλαλος Μπάμπης Τσέρτος, ο Αλέξανδρος Χατζής, η Αρετή Κετιμέ, ο Γιώργος Αιγιώτης και η Μαρίνα Μανωλάκου.
Όπως εύστοχα σημειώνει ο φίλος και διευθυντής του ogdoo.gr Κώστας Μπαλαχούτης σε κείμενο του για το δίσκο: « Ο Βοστάνης που μέχρι τώρα δείχνει ξεχωριστής τάση ως δημιουργός καταθέτοντας κόντρα στους γκρίζους και άπονους καιρούς ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών (Τέρμα Γκάζι, Όνειρο Στην Έρημο, Στου Παραδείσου το Βυθό) δηλώνει πως το Σε δυο πατρίδες αλλά και τα υπόλοιπα τραγούδια, αφορούν εικόνες και βιώματά του από την Αλεξάνδρεια και τον ξεριζωμό που έζησε στο πετσί του επί Νάσερ, όταν το 1967 με μια βαλίτσα στο χέρι –όπως επιτρεπόταν σε κάθε άτομο- μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένεια του πέρναν το πλοίο της γραμμής για τη -συχνά άστοργη- μητέρα Ελλάδα».
