Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησαν οι «Κοτσάτοι», ο δίσκος του Γιάννη Ζευγόλη, ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους δεξιοτέχνες του βιολιού και της Κατερίνας Αυγερινού, που πρωτοεμφανίζεται δισκογραφικά με αυτή τη δουλειά. Συμμετέχει μαζί τους παίζοντας λαούτο ο Ματθαίος Ζευγόλης. Ο δίσκος περιλαμβάνει δέκα παραδοσιακά απεραθίτικα τραγούδια, ένα τραγούδι σε ποίηση Νίκου Βλ. Σφυρόερα κι έναν κοτσάτο σε μουσική του Γιάννη Ζευγόλη.
1) Φτωχό Απεραθίτικο σπιτάκι (Νίκος Βλ. Σφυρόερας)
2) Δεντρολίβανος
3) Κοτσάτος τσαμπουνάς
4) Έρι – έρι
5) Κάθα δεκαπέντε (Προσαρμογή: Γιάννης Ζευγόλης)
6) Απισωμερίτικος
7) Παλιά πατινάδα
8) Κοτσάτος (Μουσική: Γιάννης Ζευγόλης)
9) Σαν κερί (Προσαρμογή: Γιάννης Ζευγόλης)
10) Εξάστιχα
11) Πατινάδα
12) Στ’ Απεράθου (Προσαρμογή: Γιάννης Ζευγόλης)
H επιμέλεια ηχογραφήσεων ήταν του Θοδωρή Μέρμηγκα, ενώ η μίξη ήχου και το mastering έγιναν από τον Νίκο Μέρμηγκα. Ο πίνακας του εξωφύλλου του Ματθαίου Ζευγόλη και η γραφιστική επιμέλεια της Αναστασίας Χαμουριάδου. Στο καλαίσθητο, δίγλωσσο ένθετο φιλοξενείται ένα εκτενές, ιδιαίτερα ενδιαφέρον κείμενο του Νίκου Βλ. Σφυρόερα σχετικά με τα «κοτσάκια» και τα απεραθίτικα τραγούδια.
Με καταγωγή από την Απείρανθο της Νάξου, τόσο ο Γιάννης Ζευγόλης, όσο και η Κατερίνα Αυγερινού, η οποία κατέχει τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά της περιοχής, αλλά και τα απαραίτητα γυρίσματα της φωνής, έφτιαξαν ένα δίσκο, με απλό ήχο, χωρίς πολλά «στολίδια» και ενορχηστρωτικές φιοριτούρες. Τραγούδια, που παραπέμπουν απευθείας στα νησιώτικα τραγούδια, όπως αυτά αποτυπώθηκαν στη δισκογραφία στα χρόνια του ’50 και του ’60, από τραγουδίστριες όπως η Άννα και η Αιμιλία Χατζηδάκη, η Άννα Καραμπεσίνη Σαρρή, η Ειρήνη Κονιτοπούλου - Λεγάκη και άλλες…
Όπως άλλωστε αναφέρει και το δελτίο τύπου: «Η καθαρότητα και η απλότητα του νησιώτικου ήχου είναι το ζητούμενο σε αυτή τη δισκογραφική δουλειά. Η αφαίρεση των στοιχείων των σύγχρονων ενορχηστρώσεων που κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια τη νησιώτικη μουσική και φαίνεται πως την περιπλέκουν και τελικά την οδηγούν σε ένα θαμπό μουσικό πλαίσιο, η απογύμνωση του υλικού από όργανα “ξένα” προς τον ήχο των Κυκλάδων και τελικά η εκτέλεση από ένα βιολί, μια φωνή κι ένα λαούτο, με έναν ήχο άμεσο και “άγριο”, πρωτόγονο ίσως, είναι ο τρόπος που επιλέχθηκε για να ακούγεται αυτή η δουλειά. Φυσικά δεν μιλάμε για μια Folklore αναπαραγωγή της μουσικής αλλά μια σύγχρονη άποψη κι εκτέλεση από σύγχρονους σολίστες».
Τα τραγούδια του cd
1) Φτωχό Απεραθίτικο σπιτάκι (Νίκος Βλ. Σφυρόερας)
2) Δεντρολίβανος
3) Κοτσάτος τσαμπουνάς
4) Έρι – έρι
5) Κάθα δεκαπέντε (Προσαρμογή: Γιάννης Ζευγόλης)
6) Απισωμερίτικος
7) Παλιά πατινάδα
8) Κοτσάτος (Μουσική: Γιάννης Ζευγόλης)
9) Σαν κερί (Προσαρμογή: Γιάννης Ζευγόλης)
10) Εξάστιχα
11) Πατινάδα
12) Στ’ Απεράθου (Προσαρμογή: Γιάννης Ζευγόλης)
Oι συντελεστές
H επιμέλεια ηχογραφήσεων ήταν του Θοδωρή Μέρμηγκα, ενώ η μίξη ήχου και το mastering έγιναν από τον Νίκο Μέρμηγκα. Ο πίνακας του εξωφύλλου του Ματθαίου Ζευγόλη και η γραφιστική επιμέλεια της Αναστασίας Χαμουριάδου. Στο καλαίσθητο, δίγλωσσο ένθετο φιλοξενείται ένα εκτενές, ιδιαίτερα ενδιαφέρον κείμενο του Νίκου Βλ. Σφυρόερα σχετικά με τα «κοτσάκια» και τα απεραθίτικα τραγούδια.
Εντυπώσεις
Με καταγωγή από την Απείρανθο της Νάξου, τόσο ο Γιάννης Ζευγόλης, όσο και η Κατερίνα Αυγερινού, η οποία κατέχει τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά της περιοχής, αλλά και τα απαραίτητα γυρίσματα της φωνής, έφτιαξαν ένα δίσκο, με απλό ήχο, χωρίς πολλά «στολίδια» και ενορχηστρωτικές φιοριτούρες. Τραγούδια, που παραπέμπουν απευθείας στα νησιώτικα τραγούδια, όπως αυτά αποτυπώθηκαν στη δισκογραφία στα χρόνια του ’50 και του ’60, από τραγουδίστριες όπως η Άννα και η Αιμιλία Χατζηδάκη, η Άννα Καραμπεσίνη Σαρρή, η Ειρήνη Κονιτοπούλου - Λεγάκη και άλλες…
Όπως άλλωστε αναφέρει και το δελτίο τύπου: «Η καθαρότητα και η απλότητα του νησιώτικου ήχου είναι το ζητούμενο σε αυτή τη δισκογραφική δουλειά. Η αφαίρεση των στοιχείων των σύγχρονων ενορχηστρώσεων που κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια τη νησιώτικη μουσική και φαίνεται πως την περιπλέκουν και τελικά την οδηγούν σε ένα θαμπό μουσικό πλαίσιο, η απογύμνωση του υλικού από όργανα “ξένα” προς τον ήχο των Κυκλάδων και τελικά η εκτέλεση από ένα βιολί, μια φωνή κι ένα λαούτο, με έναν ήχο άμεσο και “άγριο”, πρωτόγονο ίσως, είναι ο τρόπος που επιλέχθηκε για να ακούγεται αυτή η δουλειά. Φυσικά δεν μιλάμε για μια Folklore αναπαραγωγή της μουσικής αλλά μια σύγχρονη άποψη κι εκτέλεση από σύγχρονους σολίστες».
