Από τον περασμένο Νοέμβρη κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group, σημειώνοντας πρωτοφανή – τουλάχιστον για τα σημερινά δεδομένα – επιτυχία, ο νέος δίσκος του Μίλτου Πασχαλίδη, με τίτλο «Δυο νύχτες στον Σταυρό του Νότου», που περιλαμβάνει μια ζωντανή ηχογράφηση από δυο παραστάσεις στο «δεύτερο σπίτι» του, όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος τη γνωστή μουσική σκηνή της Αθήνας.
Τον Μίλτο Πασχαλίδη που τραγούδησε παίζοντας ακουστική κιθάρα, συνόδευσαν αυτές τις δυο βραδιές ο Γιάννης Κότσιρας, η Βιολέτα Ίκαρη και πέντε ξεχωριστοί μουσικοί. Ο Ηλίας Δουμάνης (τύμπανα), ο Δημήτρης Μουτάφης (μπάσο), ο Γιάννης Μπελώνης (πιάνο), Πάρις Περυσινάκης (λύρα, μαντολίνο, μπουζούκι) και ο Θύμιος Παπαδόπουλος (φλάουτο βένου, κλαρινέτο, σοπράνο, άλτο σαξόφωνο). Εκτός από το cd, η ζωντανή ηχογράφηση στον Σταυρό του Νότου κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες και σε διπλό, συλλεκτικό δίσκο βινυλίου, σε 500 αριθμημένα αντίτυπα 180gr.
Τα τραγούδια του cd
1) Κακές συνήθειες (μουσική – στίχοι: Μίλτος Πασχαλίδης)
2) Πηνελόπη (Μίλτος Πασχαλίδης)
3) Απουσία (Μίλτος Πασχαλίδης)
4) Το φλασάκι (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας – Σάκης Μπουλάς)
5) Βαριές κουβέντες (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Συμμετέχει ο Γιάννης Κότσιρας
6) Τα τραγούδια μια σταλιά (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου)
7) Περσείδες (Μίλτος Πασχαλίδης)
8) Μόνο να γελάς (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου)
9) α) Ακόμα σ’αγαπώ (Μίλτος Πασχαλίδης – Θοδωρής Παυλάκος)
β) Ελιοματούσα (Μίλτος Πασχαλίδης)
10) Ο τρελός (Δανάη Παναγιωτοπούλου) Συμμετέχει η Βιολέτα Ίκαρη
11) α) Στη χώρα των αθώων (Μίλτος Πασχαλίδης – Μάνος Ελευθερίου)
β) Bella ciao (Παραδοσιακό Ιταλίας)
12) Στις ξερολιθιές (Μάριος Τόκας – Άλκης Αλκαίος)
13) Χρόνια σαν τριαντάφυλλα (Σταμάτης Κραουνάκης – Μάνος Ελευθερίου) Συμμετέχει η Βιολέτα Ίκαρη
14) Ξημερώματα (Λάκης Παπαδόπουλος – Άκος Δασκαλόπουλος)
15) Τυμβωρύχος (Θάνος Μικρούτσικος – Κώστας Λαχάς)
16) Της λήθης το πηγάδι (Μίλτος Πασχαλίδης)
17) Αγύριστο κεφάλι (Μίλτος Πασχαλίδης)
18) Έρωτας αρχάγγελος (Χρήστος Λεοντής – Δημήτρης Λέντζος)
19) Ανάθεμά σε (Παντελής Θαλασσινός) Συμμετέχει ο Γιάννης Κότσιρας
20) Στα είπα όλα (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Συμμετέχει η Βιολέτα Ίκαρη
21) Το καπηλειό (Δημήτρης Αποστολάκης)
Ο Θύμιος Παπαδόπουλος είχε την επιμέλεια της ηχογράφησης και του mastering, ο Σωτήρης Παπαδόπουλος ηχογράφησε τη συναυλία, με τη συμβολή των τεχνικών Πασχάλη Κολέντση και Δημήτρη Παρλάμα, ο Γιώργος Σπανός και ο Πάνος Ζενίδης ανέλαβαν τα φωτογραφικά «κλικ» και η Ελένα Μονογιούδη τον σχεδιασμό της έκδοσης και το artwork.
Δεν ξέρω αν έχει σημασία να προσθέσω κάτι περισσότερο για ένα υλικό, που είτε κέρδισε (το παλαιότερο), είτε κερδίζει καθημερινά (το πιο σύγχρονο) τη «μάχη» με τον χρόνο ή για την εξαιρετική ποιότητα της ηχογράφησης. Νομίζω πως στο σημείωμά του στο ένθετο, ο Μίλτος Πασχαλίδης εξηγεί τα «πώς» και τα «γιατί» αυτής της έκδοσης με τον καλύτερο τρόπο.
«Ο Σταυρός του Νότου είναι κυριολεκτικά το δεύτερο σπίτι μου»
Όταν φτιάχνεις έναν δίσκο με καινούργια τραγούδια, το μείζον είναι τα τραγούδια.
Όταν ηχογραφείς έναν ζωντανό δίσκο, το μείζον είναι ο χώρος και οι άνθρωποι.
Οι παρόντες και οι απόντες. Οι ανάσες τους, οι ματιές, τα χαμόγελα, τα γέλια, η συγκίνηση.
Γράψαμε δυο παραστάσεις απ’ το «Σταυρό του Νότου», τέλη Φλεβάρη του 2022.
Το έχετε ακούσει να λέγεται συχνά και από πολλούς, αλλά σ αυτή την περίπτωση θα καταφύγω και γω στην κοινοτοπία: Ο Σταυρός του Νότου είναι κυριολεκτικά το δεύτερο σπίτι μου. Παίζω εκεί τα τελευταία 16 χρόνια και παρόλο που κάποιες φορές σκέφτομαι μήπως ήρθε η ώρα να παίξω κι αλλού, στο τέλος επικρατεί μέσα μου η έννοια του σπιτιού: το να παίξω αλλού είναι σα να κάνω μετακόμιση.
Μετακομίζεις αν δεν σε βολεύει το σπίτι σου. Ή αν οι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν συνιστούν πια οικογένεια για εσένα.
Ο Σταυρός συχνά αποδεικνύεται μικρός για την αγάπη σας. Αλλά οι άνθρωποί του είναι η δεύτερη μου οικογένεια, με προεξάρχοντα τον αδερφικό πια φίλο και πανταχού παρόντα, τον Τάκη. Αλλά και τη Γεωργία, το Μανώλη, τον Σταύρο, το Νίκο και όλα τα παιδιά που εργάζονται και σερβίρουν στο μαγαζί. Είναι όλοι τους δικοί μου άνθρωποι.
Πιο δικοί μου ακόμα, είναι οι συνεργάτες μου.
Ο Θύμιος, ο Μήτσος, ο Ηλίας, ο Πάρις, ο Γιάννης, η Νίκη (που λείπει απ την ηχογράφηση γιατί ήταν ακόμα πολύ μωρό η Φλώρα της), ο Πασχάλης, ο Δημήτρης και ο «Μανώλης Μπράτσης στα φώτα».
Ο Σταμάτης, που χωρίς αυτόν θα ήμουν ένας άλλος.
Ο Σωτήρης, που χωρίς αυτόν θα ήταν άλλοι οι δίσκοι μου τα τελευταία 12 χρόνια.
Ο Νίκος Αναγνωστάκης, που χωρίς αυτόν μάλλον δεν θα βγάζαμε πια δίσκους.
Η Ανθή μου, που χωρίς αυτήν δε θα έβγαζα τη μέρα.
Εκείνο το Σάββατο είχα καλεσμένη τη Βιολέτα. Ήρθε με ένα τεράστιο χαμόγελο, μια αγκαλιά και λίγο τρακ στην πρόβα ήχου. Ύστερα απλά μεταμορφώθηκε ξανά στην πιο πέτρινη φωνή που έχω ακούσει. Της είμαι για πολλοστή φορά ευγνώμων.
Την Κυριακή ήρθε ο Γιάννης. Τον Γιάννη τον αγαπούσα από παλιά - η φωνή του είναι οριστικά στις πιο αγαπημένες μου -, αλλά γίναμε οικογένεια μέσω Μικρούτσικου. Βλέπει το πρόγραμμα, μου λέει, αδερφέ βγάλε με λίγο πιο νωρίς να πάω σπίτι πριν κοιμηθούν τα παιδιά. Ως ομοιοπαθής, τού έκανα γελώντας το χατίρι και ενώ είχαμε συμφωνήσει όλα τα τραγούδια να τα πούμε ντουέτο, κάποιες στιγμές έμεινα να τον χαζεύω. Είναι μεγάλη ανακούφιση να μοιράζεσαι τη σκηνή μ αυτόν τον τύπο, κατ εμέ, τον πιο άρτιο τραγουδιστή της γενιάς μου.
Στη σκηνή ανεβαίνει ο Θάνος με τον Τόκα, ο Λεοντής κι ο Κραουνάκης, ο Λαυρέντης με τον Μπουλά, ο Λάκης με τον Παυλάκο, η Δανάη κι ο Παντελής- ο Αποστολάκης παίζει την «γέφυρα» απ’ το Καπηλειό κι ύστερα αφήνει τη λύρα και κερνάει ρακή έναν Ιταλό αγρότη.
Ο Γιώργος κι ο Πάνος απαθανατίζουν τις στιγμές.
Στο κοινό ο Άλκης με τον Άκο, ο Οδυσσέας με τον Λέντζο και κάπου στο βάθος σε μια γωνιά ο Λαχάς μ ένα αινιγματικό χαμόγελο, παρέα με τον Μάνο Ελευθερίου που έχει βάλει τα καλά του λες και θα πήγαινε στο Μέγαρο.
Μια γουλιά βότκα- πορτοκάλι, μια τζούρα Κάμελ.
Κατεβαίνω τα σκαλιά.
Μπαίνει το πιάνο.
Φώτα.
Καλή ακρόαση παίδες!
Μίλτος Πασχαλίδης, Νοέμβρης 2022
Το album «Δυο νύχτες στον Σταυρό του Νότου» κυκλοφορεί σε cd και lp και τα τραγούδια του είναι διαθέσιμα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες,ενώ όλα τα τραγούδια του, οπτικοποιημένα κυκλοφορούν σταδιακά και στο YouTube.
Μπορείτε να προχωρήσετε σε παραγγελία του CD εδώ, και σε παραγγελία του lp εδώ.
Τον Μίλτο Πασχαλίδη που τραγούδησε παίζοντας ακουστική κιθάρα, συνόδευσαν αυτές τις δυο βραδιές ο Γιάννης Κότσιρας, η Βιολέτα Ίκαρη και πέντε ξεχωριστοί μουσικοί. Ο Ηλίας Δουμάνης (τύμπανα), ο Δημήτρης Μουτάφης (μπάσο), ο Γιάννης Μπελώνης (πιάνο), Πάρις Περυσινάκης (λύρα, μαντολίνο, μπουζούκι) και ο Θύμιος Παπαδόπουλος (φλάουτο βένου, κλαρινέτο, σοπράνο, άλτο σαξόφωνο). Εκτός από το cd, η ζωντανή ηχογράφηση στον Σταυρό του Νότου κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες και σε διπλό, συλλεκτικό δίσκο βινυλίου, σε 500 αριθμημένα αντίτυπα 180gr.
Τα τραγούδια του cd
1) Κακές συνήθειες (μουσική – στίχοι: Μίλτος Πασχαλίδης)
2) Πηνελόπη (Μίλτος Πασχαλίδης)
3) Απουσία (Μίλτος Πασχαλίδης)
4) Το φλασάκι (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας – Σάκης Μπουλάς)
5) Βαριές κουβέντες (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Συμμετέχει ο Γιάννης Κότσιρας
6) Τα τραγούδια μια σταλιά (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου)
7) Περσείδες (Μίλτος Πασχαλίδης)
8) Μόνο να γελάς (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου)
9) α) Ακόμα σ’αγαπώ (Μίλτος Πασχαλίδης – Θοδωρής Παυλάκος)
β) Ελιοματούσα (Μίλτος Πασχαλίδης)
10) Ο τρελός (Δανάη Παναγιωτοπούλου) Συμμετέχει η Βιολέτα Ίκαρη
11) α) Στη χώρα των αθώων (Μίλτος Πασχαλίδης – Μάνος Ελευθερίου)
β) Bella ciao (Παραδοσιακό Ιταλίας)
12) Στις ξερολιθιές (Μάριος Τόκας – Άλκης Αλκαίος)
13) Χρόνια σαν τριαντάφυλλα (Σταμάτης Κραουνάκης – Μάνος Ελευθερίου) Συμμετέχει η Βιολέτα Ίκαρη
14) Ξημερώματα (Λάκης Παπαδόπουλος – Άκος Δασκαλόπουλος)
15) Τυμβωρύχος (Θάνος Μικρούτσικος – Κώστας Λαχάς)
16) Της λήθης το πηγάδι (Μίλτος Πασχαλίδης)
17) Αγύριστο κεφάλι (Μίλτος Πασχαλίδης)
18) Έρωτας αρχάγγελος (Χρήστος Λεοντής – Δημήτρης Λέντζος)
19) Ανάθεμά σε (Παντελής Θαλασσινός) Συμμετέχει ο Γιάννης Κότσιρας
20) Στα είπα όλα (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Συμμετέχει η Βιολέτα Ίκαρη
21) Το καπηλειό (Δημήτρης Αποστολάκης)
Ο Θύμιος Παπαδόπουλος είχε την επιμέλεια της ηχογράφησης και του mastering, ο Σωτήρης Παπαδόπουλος ηχογράφησε τη συναυλία, με τη συμβολή των τεχνικών Πασχάλη Κολέντση και Δημήτρη Παρλάμα, ο Γιώργος Σπανός και ο Πάνος Ζενίδης ανέλαβαν τα φωτογραφικά «κλικ» και η Ελένα Μονογιούδη τον σχεδιασμό της έκδοσης και το artwork.
Δεν ξέρω αν έχει σημασία να προσθέσω κάτι περισσότερο για ένα υλικό, που είτε κέρδισε (το παλαιότερο), είτε κερδίζει καθημερινά (το πιο σύγχρονο) τη «μάχη» με τον χρόνο ή για την εξαιρετική ποιότητα της ηχογράφησης. Νομίζω πως στο σημείωμά του στο ένθετο, ο Μίλτος Πασχαλίδης εξηγεί τα «πώς» και τα «γιατί» αυτής της έκδοσης με τον καλύτερο τρόπο.
«Ο Σταυρός του Νότου είναι κυριολεκτικά το δεύτερο σπίτι μου»
Όταν φτιάχνεις έναν δίσκο με καινούργια τραγούδια, το μείζον είναι τα τραγούδια.
Όταν ηχογραφείς έναν ζωντανό δίσκο, το μείζον είναι ο χώρος και οι άνθρωποι.
Οι παρόντες και οι απόντες. Οι ανάσες τους, οι ματιές, τα χαμόγελα, τα γέλια, η συγκίνηση.
Γράψαμε δυο παραστάσεις απ’ το «Σταυρό του Νότου», τέλη Φλεβάρη του 2022.
Το έχετε ακούσει να λέγεται συχνά και από πολλούς, αλλά σ αυτή την περίπτωση θα καταφύγω και γω στην κοινοτοπία: Ο Σταυρός του Νότου είναι κυριολεκτικά το δεύτερο σπίτι μου. Παίζω εκεί τα τελευταία 16 χρόνια και παρόλο που κάποιες φορές σκέφτομαι μήπως ήρθε η ώρα να παίξω κι αλλού, στο τέλος επικρατεί μέσα μου η έννοια του σπιτιού: το να παίξω αλλού είναι σα να κάνω μετακόμιση.
Μετακομίζεις αν δεν σε βολεύει το σπίτι σου. Ή αν οι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν συνιστούν πια οικογένεια για εσένα.
Ο Σταυρός συχνά αποδεικνύεται μικρός για την αγάπη σας. Αλλά οι άνθρωποί του είναι η δεύτερη μου οικογένεια, με προεξάρχοντα τον αδερφικό πια φίλο και πανταχού παρόντα, τον Τάκη. Αλλά και τη Γεωργία, το Μανώλη, τον Σταύρο, το Νίκο και όλα τα παιδιά που εργάζονται και σερβίρουν στο μαγαζί. Είναι όλοι τους δικοί μου άνθρωποι.
Πιο δικοί μου ακόμα, είναι οι συνεργάτες μου.
Ο Θύμιος, ο Μήτσος, ο Ηλίας, ο Πάρις, ο Γιάννης, η Νίκη (που λείπει απ την ηχογράφηση γιατί ήταν ακόμα πολύ μωρό η Φλώρα της), ο Πασχάλης, ο Δημήτρης και ο «Μανώλης Μπράτσης στα φώτα».
Ο Σταμάτης, που χωρίς αυτόν θα ήμουν ένας άλλος.
Ο Σωτήρης, που χωρίς αυτόν θα ήταν άλλοι οι δίσκοι μου τα τελευταία 12 χρόνια.
Ο Νίκος Αναγνωστάκης, που χωρίς αυτόν μάλλον δεν θα βγάζαμε πια δίσκους.
Η Ανθή μου, που χωρίς αυτήν δε θα έβγαζα τη μέρα.
Εκείνο το Σάββατο είχα καλεσμένη τη Βιολέτα. Ήρθε με ένα τεράστιο χαμόγελο, μια αγκαλιά και λίγο τρακ στην πρόβα ήχου. Ύστερα απλά μεταμορφώθηκε ξανά στην πιο πέτρινη φωνή που έχω ακούσει. Της είμαι για πολλοστή φορά ευγνώμων.
Την Κυριακή ήρθε ο Γιάννης. Τον Γιάννη τον αγαπούσα από παλιά - η φωνή του είναι οριστικά στις πιο αγαπημένες μου -, αλλά γίναμε οικογένεια μέσω Μικρούτσικου. Βλέπει το πρόγραμμα, μου λέει, αδερφέ βγάλε με λίγο πιο νωρίς να πάω σπίτι πριν κοιμηθούν τα παιδιά. Ως ομοιοπαθής, τού έκανα γελώντας το χατίρι και ενώ είχαμε συμφωνήσει όλα τα τραγούδια να τα πούμε ντουέτο, κάποιες στιγμές έμεινα να τον χαζεύω. Είναι μεγάλη ανακούφιση να μοιράζεσαι τη σκηνή μ αυτόν τον τύπο, κατ εμέ, τον πιο άρτιο τραγουδιστή της γενιάς μου.
Στη σκηνή ανεβαίνει ο Θάνος με τον Τόκα, ο Λεοντής κι ο Κραουνάκης, ο Λαυρέντης με τον Μπουλά, ο Λάκης με τον Παυλάκο, η Δανάη κι ο Παντελής- ο Αποστολάκης παίζει την «γέφυρα» απ’ το Καπηλειό κι ύστερα αφήνει τη λύρα και κερνάει ρακή έναν Ιταλό αγρότη.
Ο Γιώργος κι ο Πάνος απαθανατίζουν τις στιγμές.
Στο κοινό ο Άλκης με τον Άκο, ο Οδυσσέας με τον Λέντζο και κάπου στο βάθος σε μια γωνιά ο Λαχάς μ ένα αινιγματικό χαμόγελο, παρέα με τον Μάνο Ελευθερίου που έχει βάλει τα καλά του λες και θα πήγαινε στο Μέγαρο.
Μια γουλιά βότκα- πορτοκάλι, μια τζούρα Κάμελ.
Κατεβαίνω τα σκαλιά.
Μπαίνει το πιάνο.
Φώτα.
Καλή ακρόαση παίδες!
Μίλτος Πασχαλίδης, Νοέμβρης 2022
Το album «Δυο νύχτες στον Σταυρό του Νότου» κυκλοφορεί σε cd και lp και τα τραγούδια του είναι διαθέσιμα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες,ενώ όλα τα τραγούδια του, οπτικοποιημένα κυκλοφορούν σταδιακά και στο YouTube.
Μπορείτε να προχωρήσετε σε παραγγελία του CD εδώ, και σε παραγγελία του lp εδώ.
