τρία περίπου χρόνια και αποδείχτηκε προφητικό. Μου το έδωσε πριν ενάμισι χρόνο και στην πρώτη ανάγνωση συγκινήθηκα, ιδίως με το τελευταίο δίστιχο «πάντα στον ύπνο μου δοκίμαζα φτερά / να παραβγώ για μια φορά με τους αγγέλους». Την ίδια μέρα το διάβασα στην κόρη μου κι αυτή βούρκωσε με το τελευταίο δίστιχο και θεώρησε το έργο αποτέλεσμα πραγματικής έμπνευσης.
Για λίγες μέρες δεν έκανα τίποτε. Ξαναδιάβαζα τους στίχους σκεπτόμενος τι μουσική θα ταίριαζε. Είχα αποφασίσει πως δεν ήθελα να κάνω ένα μελό τραγούδι, ούτε όμως κι ένα τραγούδι διαμαρτυρίας, ένα «επαναστατικό» τραγούδι. Το τελευταίο δίστιχο μου τα απαγόρευε όλα αυτά. Έβλεπα την περηφάνια και αξιοπρέπεια να αναβλύζουν από το ποίημα και αυτό θα προσπαθούσα να περιγράψω μουσικά.
Κάποιο βράδυ μετά τον συνήθη βραδινό περίπατό μου και κατά την προσφιλή μου συνήθεια έκατσα στο πιάνο όπου μπροστά μου ήταν «Το σημείωμα» και με περίμενε. Από εκεί και πέρα τα πράγματα κύλησαν μόνα τους. Μέσα σε πέντε λεπτά το τραγούδι είχε τελειώσει.
Η επόμενη κίνηση ήταν να τηλεφωνήσω στον Δημήτρη για να ακούσει το τραγούδι. Ακούμπησα το ακουστικό κοντά στο πιάνο και άρχισα να παίζω και να τραγουδώ. Τον ρώτησα πως του φάνηκε. Μου είπε ότι άρεσε πολύ. Σε λίγες μέρες βρεθήκαμε σπίτι μου και το άκουσε χωρίς τους περιορισμούς του τηλεφώνου. Από εκεί προχώρησα σε μια πρώτη ενορχήστρωση με πιάνο, κλασική κιθάρα, μπουζούκι και ήθελα οπωσδήποτε στην αρχή να ξεκινήσω με τον βαθύ ήχο του κόρνου.
Η συζήτηση αμέσως έφτασε στο ποιος θα το τραγουδήσει.
Πολλές ωραίες φωνές υπάρχουν, θέλαμε όμως μια φωνή που να μπορεί να εκφράσει αυτήν την περηφάνια και την αξιοπρέπεια που περιέγραψα πριν, χωρίς να είναι μελό και βέβαια μια βαθειά φωνή που να δίνει κύρος σε αυτά που τραγουδάει. Η επιλογή ήταν ταυτόσημη κι από τον Δημήτρη κι από μένα: Φωτεινή Βελεσιώτου! Αρκεί βέβαια να της άρεσε το τραγούδι και να δεχόταν να το πει. Έκανα ένα demo παίζοντας πιάνο και τραγουδώντας ο ίδιος - μια διαδικασία που με αγχώνει πολύ γιατί δεν μπορώ να πω ότι είμαι και μεγάλος φαν της φωνής μου - και της το στείλαμε. Απάντησε θετικά, προς μεγάλην χαράν όλων μας.
Αφού εξασφάλισα τους μουσικούς που ήθελα να παίξουν πρόσθεσα ακορντεόν, κοντραμπάσο, τσέλο, κόρνο και τρομπέτα. Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς! Εκλεκτοί μουσικοί που θαυμάζω πολύ! Ευχαριστώ επίσης τον ποιητή Δημήτρη Λέντζο που μου εμπιστεύτηκε αυτό το εκπληκτικό ποίημα, τον Θανάση Συλιβό για την επιμέλεια παραγωγής, την όλη υποστήριξη και την πολύχρονη φιλία».
Στάθης Γκότσης
Το σημείωμα
Μουσική: Στάθης Γκότσης Στίχοι: Δημήτρης Λέντζος
Φωτεινή Βελεσιώτου
Στο Κερατσίνι δεν κοιμούνται τα παιδιά
στα κρύα σπίτια ανάβουν πάλι το μαγκάλι
το γάλα τέλειωσε τα χρόνια αδειανά
κράτα τα όνειρα ψηλά και το κεφάλι.
Τρομπέτες πένθιμες τα κύμβαλα μουγκά
με ίδια συνθήματα στον δρόμο κατεβαίνεις
στους άλλους ντρέπεσαι που να βρεις δανεικά
στις λοταρίας την ουρά να περιμένεις.
Δυο χρόνια άνεργος τα στόρια χαμηλά
στη Δραπετσώνα δεν θα σπάσει η απεργία
στα καφενεία πια κανένας δεν γελά
το μεροκάματο λειψό στα ναυπηγεία.
Δυο λόγια μόνο στο σημείωμα ξερά
ταινία και έπεσαν οι τίτλοι πια του τέλους:
«Πάντα στον ύπνο μου δοκίμαζα φτερά
να παραβγώ για μια φορά με τους αγγέλους».
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Νεοκλής Νεοφυτίδης: πιάνο , Γιάννης Σινάνης: μπουζούκι, τζουρά, Κώστας Γρηγορέας: κλασική κιθάρα, Νίκος Παπαναστασίου: ακορντεόν, Άγγελος Λιακάκης: τσέλο, Θοδωρής Μουρίκης: κόρνο , Ντένη Σκανδαλάκη: τρομπέτα , Χάρης Μέρμηγκας: κοντραμπάσο,
Ενορχήστρωση: Στάθης Γκότσης
Παραγωγή: Μετρονόμος, 2014
Επιμέλεια παραγωγής: Θανάσης Συλιβός
Ηχογράφηση: Aeolia Studios
Ηχοληψία: Θοδωρής Μανωλίδης
Μίξη: Θοδωρής Μανωλίδης, Στάθης Γκότσης
Mastering: Μιχάλης Νικολούδης, Aeolia Studios
Κυκλοφορεί μαζί με το τεύχος 51 του περιοδικού Μετρονόμος (Ιανουάριος – Μάρτιος 2014)
