Μετά την απρόσμενη επιτυχία του cd single την ίδια χρονιά κυκλοφορούν τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο «Εύκολο» και το 2005 η δεύτερη δισκογραφική δουλειά τους με τον τίτλο «YA MAS». Επίσης έχουν αρκετές συμμετοχές σε δίσκους φίλων όπως τα Ημισκούμπρια, ο Λογό κ.ά.
Το μεγάλο τους ταλέντο είναι οι διασκευές καθώς έχουν διασκευάσει μερικές από τις πιο μεγάλες επιτυχίες γνωστών συνθετών, πάντα βέβαια με τις δικές τους «ευλογίες». Χαρακτηριστικά είναι η «Λυγαριά» που έγινε στα αρχαία Ελληνικά, το «Ένας τούρκος στο Παρίσι» που μεταφράστηκε στα τούρκικα, το «Θάλασσα μου σκοτεινή» που έγινε παιδικό τραγούδι με τα λόγια από το «Αχ κουνελάκι» και πολλά άλλα. Βέβαια έχουν και δικά τους κομμάτια που έχουν ακουστεί και έχουν προκαλέσει αίσθηση στο κοινό.
Το σχήμα αποτελείται από τους Δημήτρη Μουντζουράκη, Μιχάλη Χατζηαρσενίου και Χρήστο Βιδινιώτη. Αυτό τον καιρό οι ETSI DE βρίσκονται στο στούντιο και ηχογραφούν τα καινούρια τους τραγούδια, 2 από τα οποία σας παρουσιάζουμε σε πρώτη μετάδοση. Πρόκειται για το καλοκαιρινό «Διακοπές στην ταράτσα» που περιγράφει την ελληνική πραγματικότητα του φετινού και όχι μόνο καλοκαιριού και τον «Έντεχνο», μια απάντηση τους στους «έντεχνους» δημιουργούς, τουλάχιστον αυτούς που στρέφονται κατά των «λαϊκών».
«Διαχρονικά υπήρχε μια μεγάλη σάτιρα εναντίων του λαϊκού τραγουδιού και -κυρίως- των λαϊκών τραγουδιστών (του εν γένει σκυλάδικου ύφους δηλαδή) και της kitsch αισθητικής που απέπνεαν οι υπερβολικές του εκφάνσεις. Το γεγονός όμως είναι ότι οι "λαϊκοί" είναι απολύτως αυθεντικοί. Δεν υποκρίνονται ποτέ κάτι το οποίο δεν είναι. Δεν μεγαλοπιάνονται (καλλιτεχνικώς), ούτε διεκδικούν για τον εαυτό τους την αυθεντία της τέχνης τους (γιατί ΤΑ ΠΑΝΤΑ είναι τέχνη.) Όλα τα υπόλοιπα, απλά είναι θέμα αισθητικής και -στην συγκεκριμένη περίπτωση- και διάθεσης. Σε αντίθεση με όλα αυτά ΟΥΔΕΙΣ έχει τολμήσει να εκστομίσει κουβέντα για αυτή τη φούσκα, την υποκρισία και τη φενάκη των "Έντέχνων". Εκεί έχει χαθεί το τόπι... Ο καθένας βγαίνει όπως του κατέβει, λέει ό,τι του κατέβει και με την κατάλληλη προβολή (που για κάποιο περίεργο λόγο ΟΛΟΙ αυτοί απολαμβάνουν απλόχερα) ξαφνικά γίνεται καλλιτεχνική αυθεντία και το έργο του καθίσταται κλασικό και υπεράνω κριτικής. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι όταν κάτι δεν είναι εύκολα κατανοητό ή αντιληπτό από τις μάζες, δεν είναι απαραίτητο να είναι αριστούργημα. Μπορεί πολύ άνετα να είναι μπαρούφα.
ΚΑΙ εδώ όμως τίθεται θέμα αισθητικής. Αυτό που (μας) ενοχλεί όμως περισσότερο είναι η κοινωνική υποκρισία όπου συνοδεύει όλη αυτήν την ιστορία. Ότι δηλαδή, εκ του ασφαλούς και για ανώδυνα θέματα όλοι αυτοί γίνονται κοινωνικά ευαισθητοποιημένα άτομα, γιατροί του κόσμου, καλλιτέχνες χωρίς σύνορα, αφιλοκερδείς και ζήτω η παγκόσμια ειρήνη και κάτω η φτώχεια και να σταματήσουν οι πολέμοι (sic)...
Τα τελευταία όμως χρόνια που ο λαός δοκιμάζεται και βάλλεται πανταχώθεν, έχουν μουγγαθεί, έχουν εξαφανιστεί, έχουν κλειστεί στα χλιδάτα καβούκια τους, φοβούμενοι μήπως πουν κάτι που θα ενοχλήσει κάποιο ευαίσθητο αυτί και μετά... τέρμα τα Ηρώδεια, τέρμα τα Μέγαρα (Μουσικής φυσικά...), τέρμα οι Ορχήστρες της ΕΡΤ και οι ορχήστρες των χρημάτων, τέρμα τα δίφραγκα γενικώς. Αυτά με δυο λόγια θέλει να πει ο ΕΝΤΕΧΝΟΣ μας».
Τις ενορχηστρώσεις έχουν κάνει ο Χρήστος Βιδινιώτης και ο Φίλιππος Γέμελας ενώ σημαντική είναι και η βοήθεια του Πρύτανη από τα Ημισκούμπρια.
Φωτογραφία 1: Οι ETSI DE με τον Δημήτρη Μεντζέλο από τα Ημισκούμπρια
Φωτογραφία 2: Οι ETSI DE με τον Γιάννη Μηλιώκα
