Σαν σήμερα...
Στις 25 Μαρτίου 1945 γεννήθηκε στο Πετρωτό Τρικάλων ο Γιώργος Μαργαρίτης...
«Σουτ μην πάρω ανάποδες και χυθεί και ο καφές…»
«Εδώ τα καλά τραγούδια» λέγεται ο τελευταίος δίσκος του Γιώργου Μαργαρίτη, που κυκλοφόρησε πριν από ένα μήνα, με δέκα τραγούδια με μουσικές που έγραψε ο ίδιος ο Μαργαρίτης, στίχους του σταθερού συνεργάτη και συνοδοιπόρου του / μας Κώστα Μπαλαχούτη και επιμέλεια ενορχηστρώσεων και παραγωγή του Φοίβου Δεληβοριά.
Την εισαγωγή στο «Σουτ» έγραψε και έπαιξε ο Χρήστος Νικολόπουλος, ενώ μαζί με τον Μαργαρίτη τραγουδούν ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Ρένα Μόρφη για μια «γυναίκα – αίνιγμα» κι ένα «παιδί βασανισμένο». Ο τίτλος του δίσκου οφείλεται βέβαια στην προσφιλή φράση του «Magaret» «Εδώ τα καλά τραγούδια!»
Τα τραγούδια του cd
1) Σουτ
2) Στου μυαλού την ερημιά
3) Φεύγεις, τι να πω;
4) Θα πάρω σβάρνα
5) Αίνιγμα η γυναίκα – Γιώργος Μαργαρίτης & Φοίβος Δεληβοριάς
6) Μπαμ
7) Φέξε μου και γλίστρησα
8) Παιδί βασανισμένο – Γιώργος Μαργαρίτης & Ρένα Μόρφη
9) Τα λάθη που μας χώρισαν
10) Βάρα νταερέ μες στον καφενέ
Φωνητικά έκαναν η Νεφέλη Φασούλη, ο Πέτρος Βαγιόπουλος και ο Φοίβος Δεληβοριάς. Έπαιξαν οι μουσικοί: Χρήστος Περτσινίδης (κιθάρες), Δημήτρης Σαββαΐδης (μπουζούκι), Σωτήρης Ντούβας (τύμπανα), Σταμάτης Σταματάκης (μπάσο), Χρήστος Ρουπακιάς (πλήκτρα) και Βασίλης Παναγιωτόπουλος (τρομπόνι). Η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν από τον Δημήτρη Δημητριάδη στο Zero Gravity Studio, οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Μακρή και το artwork του Δημήτρη Παναγιωτακόπουλου. Ο δίσκος κυκλοφορεί από τη Minos – Emi / Universal.
Λίγα λόγια για δέκα «καλά τραγούδια»
Έχω την αίσθηση πως η διαδρομή του Γιώργου Μαργαρίτη στο λαϊκό τραγούδι χωρίζεται σε τρεις περιόδους. Η πρώτη από το 1981 μέχρι, περίπου, το 1988 στις εταιρείες Polyphone και Lyra, με τα τραγούδια του Τάκη Σούκα, του Αντώνη Ρεπάνη, του Αντώνη Κατινάρη, του Βασίλη Βασιλειάδη, του Τάκη Μουσαφίρη, τα έξι τραγούδια του Άκη Πάνου και το περίφημο «Κελί 33» των Γιώργου Μάμου και Σαράντου Τσιλιβερδή, η δεύτερη περίοδος από το 1987 μέχρι το 1999 στις εταιρείες Columbia και Minos, όπου είναι ευδιάκριτη μια «κάμψη» και μια «αμηχανία» στο ρεπερτόριό του και η τρίτη και σημαντικότερη, κατά τη γνώμη μου, εποχή από το 2000 μέχρι σήμερα, με τους «Δρόμους του πουθενά» και τη συνεργασία με τους 667, που άνοιξαν το δρόμο για την ευρύτερη αποδοχή και καταξίωση από το κοινό, αλλά και από το συνάφι του. Οι συνεργασίες που ακολούθησαν με ξεχωριστούς δημιουργούς του «έντεχνου» λαϊκού χώρου είναι η καλύτερη απόδειξη. (Οφείλω να ομολογήσω πως τότε άρχισα να τον «ψάχνω» κι εγώ).
Σε αυτή, την ωριμότερη περίοδο ανήκει και αυτός ο δίσκος, ένας από τους πιο ολοκληρωμένους του Γιώργου Μαργαρίτη. Τα τραγούδια γράφτηκαν μέσα στην πανδημία και ο Φοίβος Δεληβοριάς, που ήταν ο πρώτος ακροατής τους, ανέλαβε την ευθύνη της ενορχήστρωσης και της παραγωγής.
Με κίνδυνο να γίνω βαρετός, θα ξαναγράψω πως αν αυτός ο δίσκος κυκλοφορούσε μερικά χρόνια πριν, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για παράδειγμα, θα ήταν ήδη χρυσός (με τις πωλήσεις εκείνης της εποχής) με τα μισά, τουλάχιστον, τραγούδια να έχουν γίνει δυνατά σουξέ. Οι ευρηματικοί στίχοι του Μπαλαχούτη στο «Σουτ», το «Μπαμ» ή το «Αίνιγμα η γυναίκα» βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Το θέμα είναι πως σήμερα έχουμε ξεχάσει την έννοια της επιτυχίας, όπως την ξέραμε. Έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Δεν ξέρω καν με ποια κριτήρια θεωρείται πλέον ένα τραγούδι επιτυχημένο.
Είναι χαρακτηριστικό πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν ζωντανά στο στούντιο, ενώ δεν μπορώ να μην κάνω και ιδιαίτερη μνεία στον ψυχωμένο αμανέ του Μαργαρίτη στο «Μπαμ», στην αναφορά στο «Βάρα νταγερέ» του Απόστολου Καλδάρα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, (ο Μαργαρίτης επέμενε να πει «νταερέ» και όχι «νταγερέ») και στο «αλά Ζαμπέτα» χασάπικο «Παιδί βασανισμένο».
Με λίγα λόγια έχουμε έναν πολύ ωραίο, σημερινό λαϊκό δίσκο, που μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο στη λίστα που ακολουθεί…
Στις 25 Μαρτίου 1945 γεννήθηκε στο Πετρωτό Τρικάλων ο Γιώργος Μαργαρίτης...
«Σουτ μην πάρω ανάποδες και χυθεί και ο καφές…»
«Εδώ τα καλά τραγούδια» λέγεται ο τελευταίος δίσκος του Γιώργου Μαργαρίτη, που κυκλοφόρησε πριν από ένα μήνα, με δέκα τραγούδια με μουσικές που έγραψε ο ίδιος ο Μαργαρίτης, στίχους του σταθερού συνεργάτη και συνοδοιπόρου του / μας Κώστα Μπαλαχούτη και επιμέλεια ενορχηστρώσεων και παραγωγή του Φοίβου Δεληβοριά.
Την εισαγωγή στο «Σουτ» έγραψε και έπαιξε ο Χρήστος Νικολόπουλος, ενώ μαζί με τον Μαργαρίτη τραγουδούν ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Ρένα Μόρφη για μια «γυναίκα – αίνιγμα» κι ένα «παιδί βασανισμένο». Ο τίτλος του δίσκου οφείλεται βέβαια στην προσφιλή φράση του «Magaret» «Εδώ τα καλά τραγούδια!»
Τα τραγούδια του cd
1) Σουτ
2) Στου μυαλού την ερημιά
3) Φεύγεις, τι να πω;
4) Θα πάρω σβάρνα
5) Αίνιγμα η γυναίκα – Γιώργος Μαργαρίτης & Φοίβος Δεληβοριάς
6) Μπαμ
7) Φέξε μου και γλίστρησα
8) Παιδί βασανισμένο – Γιώργος Μαργαρίτης & Ρένα Μόρφη
9) Τα λάθη που μας χώρισαν
10) Βάρα νταερέ μες στον καφενέ
Φωνητικά έκαναν η Νεφέλη Φασούλη, ο Πέτρος Βαγιόπουλος και ο Φοίβος Δεληβοριάς. Έπαιξαν οι μουσικοί: Χρήστος Περτσινίδης (κιθάρες), Δημήτρης Σαββαΐδης (μπουζούκι), Σωτήρης Ντούβας (τύμπανα), Σταμάτης Σταματάκης (μπάσο), Χρήστος Ρουπακιάς (πλήκτρα) και Βασίλης Παναγιωτόπουλος (τρομπόνι). Η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν από τον Δημήτρη Δημητριάδη στο Zero Gravity Studio, οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Μακρή και το artwork του Δημήτρη Παναγιωτακόπουλου. Ο δίσκος κυκλοφορεί από τη Minos – Emi / Universal.
Λίγα λόγια για δέκα «καλά τραγούδια»
Έχω την αίσθηση πως η διαδρομή του Γιώργου Μαργαρίτη στο λαϊκό τραγούδι χωρίζεται σε τρεις περιόδους. Η πρώτη από το 1981 μέχρι, περίπου, το 1988 στις εταιρείες Polyphone και Lyra, με τα τραγούδια του Τάκη Σούκα, του Αντώνη Ρεπάνη, του Αντώνη Κατινάρη, του Βασίλη Βασιλειάδη, του Τάκη Μουσαφίρη, τα έξι τραγούδια του Άκη Πάνου και το περίφημο «Κελί 33» των Γιώργου Μάμου και Σαράντου Τσιλιβερδή, η δεύτερη περίοδος από το 1987 μέχρι το 1999 στις εταιρείες Columbia και Minos, όπου είναι ευδιάκριτη μια «κάμψη» και μια «αμηχανία» στο ρεπερτόριό του και η τρίτη και σημαντικότερη, κατά τη γνώμη μου, εποχή από το 2000 μέχρι σήμερα, με τους «Δρόμους του πουθενά» και τη συνεργασία με τους 667, που άνοιξαν το δρόμο για την ευρύτερη αποδοχή και καταξίωση από το κοινό, αλλά και από το συνάφι του. Οι συνεργασίες που ακολούθησαν με ξεχωριστούς δημιουργούς του «έντεχνου» λαϊκού χώρου είναι η καλύτερη απόδειξη. (Οφείλω να ομολογήσω πως τότε άρχισα να τον «ψάχνω» κι εγώ).
Σε αυτή, την ωριμότερη περίοδο ανήκει και αυτός ο δίσκος, ένας από τους πιο ολοκληρωμένους του Γιώργου Μαργαρίτη. Τα τραγούδια γράφτηκαν μέσα στην πανδημία και ο Φοίβος Δεληβοριάς, που ήταν ο πρώτος ακροατής τους, ανέλαβε την ευθύνη της ενορχήστρωσης και της παραγωγής.
Με κίνδυνο να γίνω βαρετός, θα ξαναγράψω πως αν αυτός ο δίσκος κυκλοφορούσε μερικά χρόνια πριν, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για παράδειγμα, θα ήταν ήδη χρυσός (με τις πωλήσεις εκείνης της εποχής) με τα μισά, τουλάχιστον, τραγούδια να έχουν γίνει δυνατά σουξέ. Οι ευρηματικοί στίχοι του Μπαλαχούτη στο «Σουτ», το «Μπαμ» ή το «Αίνιγμα η γυναίκα» βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Το θέμα είναι πως σήμερα έχουμε ξεχάσει την έννοια της επιτυχίας, όπως την ξέραμε. Έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Δεν ξέρω καν με ποια κριτήρια θεωρείται πλέον ένα τραγούδι επιτυχημένο.
Είναι χαρακτηριστικό πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν ζωντανά στο στούντιο, ενώ δεν μπορώ να μην κάνω και ιδιαίτερη μνεία στον ψυχωμένο αμανέ του Μαργαρίτη στο «Μπαμ», στην αναφορά στο «Βάρα νταγερέ» του Απόστολου Καλδάρα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, (ο Μαργαρίτης επέμενε να πει «νταερέ» και όχι «νταγερέ») και στο «αλά Ζαμπέτα» χασάπικο «Παιδί βασανισμένο».
Με λίγα λόγια έχουμε έναν πολύ ωραίο, σημερινό λαϊκό δίσκο, που μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο στη λίστα που ακολουθεί…
