«Πέρασε από εδώ η Ελένη;» ο τίτλος του νέου δίσκου της Ελένης Βιτάλη που τη φέρνει ξανά στη μουσική αγκαλιά του Τάκη Σούκα, όπου στο παρελθόν σφιχταγκάλιασαν μια Ελλάδα ολάκερη, άλλους λιγότερο κι άλλους περισσότερο.
Το ιδιαίτερο της καινούριας σύμπραξής τους είναι ότι οι στίχοι σε όλα τα τραγούδια ανήκουν στην Ελένη Φωτάκη, στιχουργό με δική της «περπατησιά» στα νεότερα χρόνια και ορισμένες μεγάλες επιτυχίες σε περίοδο που δύσκολα τα τραγούδια… «κεντράρουν». Έχει δική της γλώσσα, κι ένα… ροκ θα έλεγα, αντιηρωικό τρόπο. Και ωραία μαστοριά στις ρίμες.
Ένα ακόμη ξεχωριστό της έκδοσης είναι η ενορχήστρωση που υπογράφεται από τον Νεοκλή Νεοφυτίδη και όχι απ’ το συνθέτη. Μουσικό πηγαίο και δημιουργό, αλλά θεωρητικά διαφορετικής «κοπής».
Προπομπός της κυκλοφορίας, ήταν το ομώνυμο τραγούδι, που οπτικοποιήθηκε υπέροχα από τον Νίκο Σούλη με το φακό του Κώστα Σταμούλη.
Ο Σούκας, όπως και ότι και να γίνει, είναι Σούκας. Ένας! Η Βιτάλη ερμηνευτικά «κεντάει». Μαγεία…Γήινη και απόκοσμη μαζί. Φωνή, ψυχή!
Τα τραγούδια έχουν πολλές «προσωπικές» αναφορές σε όλα τα τους τα χνάρια. Είναι δίσκος για πάρτη(υ) της και για… πάρτη μας. Ίσως να λείπει, χωρίς να είναι και κατ’ ανάγκη απαραίτητο, το μπροστάρικο τραγούδι που θα τραβήξει γοργά και τ’ άλλα μπροστά. Μιλάμε πάντως, για στέρεες στιγμές, με λόγο και ουσία.
Ακολουθούν όλα τα άλλα… Ακούστε τα!
ΣΤΑ ΜΕΘΑΝΑ
ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ
ΤΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ
ΜΑΝΤΑΜ ΜΩΡΗ
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΟ
Μ’ ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ
ΟΥΤΕ ΚΟΡΗ ΟΥΤΕ ΝΤΑΜΑ
ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΙ ΟΝΟΜΑΤΑ
Το ιδιαίτερο της καινούριας σύμπραξής τους είναι ότι οι στίχοι σε όλα τα τραγούδια ανήκουν στην Ελένη Φωτάκη, στιχουργό με δική της «περπατησιά» στα νεότερα χρόνια και ορισμένες μεγάλες επιτυχίες σε περίοδο που δύσκολα τα τραγούδια… «κεντράρουν». Έχει δική της γλώσσα, κι ένα… ροκ θα έλεγα, αντιηρωικό τρόπο. Και ωραία μαστοριά στις ρίμες.
Ένα ακόμη ξεχωριστό της έκδοσης είναι η ενορχήστρωση που υπογράφεται από τον Νεοκλή Νεοφυτίδη και όχι απ’ το συνθέτη. Μουσικό πηγαίο και δημιουργό, αλλά θεωρητικά διαφορετικής «κοπής».
Προπομπός της κυκλοφορίας, ήταν το ομώνυμο τραγούδι, που οπτικοποιήθηκε υπέροχα από τον Νίκο Σούλη με το φακό του Κώστα Σταμούλη.
Ο Σούκας, όπως και ότι και να γίνει, είναι Σούκας. Ένας! Η Βιτάλη ερμηνευτικά «κεντάει». Μαγεία…Γήινη και απόκοσμη μαζί. Φωνή, ψυχή!
Τα τραγούδια έχουν πολλές «προσωπικές» αναφορές σε όλα τα τους τα χνάρια. Είναι δίσκος για πάρτη(υ) της και για… πάρτη μας. Ίσως να λείπει, χωρίς να είναι και κατ’ ανάγκη απαραίτητο, το μπροστάρικο τραγούδι που θα τραβήξει γοργά και τ’ άλλα μπροστά. Μιλάμε πάντως, για στέρεες στιγμές, με λόγο και ουσία.
Ακολουθούν όλα τα άλλα… Ακούστε τα!
ΣΤΑ ΜΕΘΑΝΑ
ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ
ΤΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ
ΜΑΝΤΑΜ ΜΩΡΗ
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΟ
Μ’ ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ
ΟΥΤΕ ΚΟΡΗ ΟΥΤΕ ΝΤΑΜΑ
ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΙ ΟΝΟΜΑΤΑ
