κυκλοφόρησε από τη Philips ο τρίτος δίσκος του, μετά την «Καταχνιά» το 1964 και την «Ανάσταση Ονείρων» το 1966, με τον τίτλο «12 παρά 5» και δώδεκα τραγούδια σε στίχους Σώτιας Τσώτου, Πάνου Γλυκοφρύδη, Γιάννη Νεγρεπόντη και του Βαγγέλη Γκούφα, που λόγω της πολιτικής κατάστασης της εποχής, υπέγραψε με το ψευδώνυμο Τάκης Μιχαηλίδης. Τραγουδούν η Μαρινέλλα, πανταχού παρούσα στις μέχρι τότε δουλειές του Λεοντή, η Βούλα Σαββίδη και ο Γιώργος Φωτόπουλος.
1) Έρημο πουλί (Σ.Τσώτου) Μαρινέλλα
2) Ο χάροντας και το παιδί (Γ.Νεγρεπόντης) Γιώργος Φωτόπουλος
3) Άσπρο μου ρόδο (Β.Γκούφας) Μαρινέλλα
4) Χτες το βράδυ (Β.Γκούφας) Βούλα Σαββίδη
5) Πάει το καράβι (Β.Γκούφας) Μαρινέλλα
6) Δεν υπάρχει ο θάνατος (Γ.Νεγρεπόντης) Γιώργος Φωτόπουλος & Χορωδία
7) Έναν καιρό (Σ.Τσώτου) Μαρινέλλα
8) Ο άντρας ο μόνος (Π.Γλυκοφρύδης) Βούλα Σαββίδη
9) Δώδεκα πάρα πέντε – Ορχήστρα
10) Θα γυρίσω πίσω (Β.Γκούφας) Μαρινέλλα
11)Ταξίδι (Σ.Τσώτου) Γιώργος Φωτόπουλος
12)Ζωή να σε χαρώ (Γ.Νεγρεπόντης) Μαρινέλλα
H ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας είναι του Χρήστου Λεοντή.
Στο οπισθόφυλλο ο συνθέτης σημειώνει:
Ο δίσκος μου αυτός, ύστερα από την τετράχρονη καλλιτεχνική μου απουσία, έρχεται σαν μια συνέχεια της παλιότερης δουλειάς μου. Εξακολουθώ να πιστεύω στη ζωή και στη χαρά της ζωής, την περηφάνια και την ηρωική αντιμετώπιση της ύπαρξης της ζωής του ανθρώπου. Χωρίς συμβιβασμούς στο τρεχάμενο πνεύμα του «ζούμε και ψευτοζούμε» θέλησα να τραγουδήσω και σ’αυτό μου το δίσκο όπως εγώ νιώθω κι όπως αισθάνομαι να νιώθει κι ο συγκαιρινός μου συνάνθρωπος. Με τη βαθύτερη πίστη πως «η ζωή είναι ωραία, οποιαδήποτε κι αν είναι» (Τολστόι) τραγουδώ τη διαρκή και ασίγαστη κατάφαση μου στη ζωή, αρνούμενος τον θάνατο. «Δεν υπάρχει ο θάνατος όσο υπάρχουμε». Χρήστος Λεοντής
Στο δίσκο αυτό πρωτοεμφανίσθηκαν η Βούλα Σαββίδη, η οποία αν και στη δισκογραφία δεν είχε τόσο μεγάλη πορεία, κατέθεσε σημαντικές δουλειές, αρχής γενομένης βέβαια, με τα «Πέριξ» του Μάνου Χατζιδάκι το 1974. Αντίθετα από τον Γιώργο Φωτόπουλο ο οποίος δεν είχε συνέχεια, αφού σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Αρκετά από τα τραγούδια του δίσκου αντιμετώπισαν προβλήματα με τη λογοκρισία. Παρόλα αυτά, τα μηνύματα που περνούν μέσα από τους στίχους, ακόμα και μετά τη λογοκρισία, είναι εμφανέστατα. Για πολλά χρόνια ο δίσκος ήταν εκτός κυκλοφορίας, μέχρι το 1995 που επανεκδόθηκε σε cd. Αλλά και σήμερα το βινύλιο είναι συλλεκτικό και φυσικά, αν κάποιος το βρει, θα πρέπει να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη ή να ελπίζει σε ενδεχόμενη άγνοια του πωλητή. Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του δίσκου, το «Έναν καιρό» συμπεριλήφθηκε και στον πρώτο δίσκο με τη ζωντανή ηχογράφηση του προγράμματος της Μαρινέλλας στο «Στορκ» με τίτλο «Μια βραδιά με τη Μαρινέλλα.
Στο οπισθόφυλλο η Μαρινέλλα σημειώνει: Για κάθε καθιερωμένο καλλιτέχνη είμαι μεγάλη χαρά να διαπιστώνει στο πρόσωπο νεωτέρων καλλιτεχνών τη συνέχιση μιας λαμπρής παράδοσης. Αυτή τη διαπίστωση έκανα όταν άκουσα για πρώτη φορά τις τόσο ζεστές και εκφραστικές φωνές της Βούλας Σαββίδη και του Γιώργου Φωτόπουλου. Πιστεύω ότι και σεις θα κάνετε αυτή τη διαπίστωση ακούγοντας τους δυο εξαίρετους καλλιτέχνες σ’αυτό το δίσκο κι ακόμη ότι πολύ σύντομα θα φθάσουν στο επίπεδο που τους αξίζει. Μαρινέλλα
2) Ο χάροντας και το παιδί (Γ.Νεγρεπόντης) Γιώργος Φωτόπουλος
3) Άσπρο μου ρόδο (Β.Γκούφας) Μαρινέλλα
4) Χτες το βράδυ (Β.Γκούφας) Βούλα Σαββίδη
5) Πάει το καράβι (Β.Γκούφας) Μαρινέλλα
6) Δεν υπάρχει ο θάνατος (Γ.Νεγρεπόντης) Γιώργος Φωτόπουλος & Χορωδία
7) Έναν καιρό (Σ.Τσώτου) Μαρινέλλα
8) Ο άντρας ο μόνος (Π.Γλυκοφρύδης) Βούλα Σαββίδη
9) Δώδεκα πάρα πέντε – Ορχήστρα
10) Θα γυρίσω πίσω (Β.Γκούφας) Μαρινέλλα
11)Ταξίδι (Σ.Τσώτου) Γιώργος Φωτόπουλος
12)Ζωή να σε χαρώ (Γ.Νεγρεπόντης) Μαρινέλλα
H ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας είναι του Χρήστου Λεοντή.
Στο οπισθόφυλλο ο συνθέτης σημειώνει:
Ο δίσκος μου αυτός, ύστερα από την τετράχρονη καλλιτεχνική μου απουσία, έρχεται σαν μια συνέχεια της παλιότερης δουλειάς μου. Εξακολουθώ να πιστεύω στη ζωή και στη χαρά της ζωής, την περηφάνια και την ηρωική αντιμετώπιση της ύπαρξης της ζωής του ανθρώπου. Χωρίς συμβιβασμούς στο τρεχάμενο πνεύμα του «ζούμε και ψευτοζούμε» θέλησα να τραγουδήσω και σ’αυτό μου το δίσκο όπως εγώ νιώθω κι όπως αισθάνομαι να νιώθει κι ο συγκαιρινός μου συνάνθρωπος. Με τη βαθύτερη πίστη πως «η ζωή είναι ωραία, οποιαδήποτε κι αν είναι» (Τολστόι) τραγουδώ τη διαρκή και ασίγαστη κατάφαση μου στη ζωή, αρνούμενος τον θάνατο. «Δεν υπάρχει ο θάνατος όσο υπάρχουμε». Χρήστος Λεοντής
Στο δίσκο αυτό πρωτοεμφανίσθηκαν η Βούλα Σαββίδη, η οποία αν και στη δισκογραφία δεν είχε τόσο μεγάλη πορεία, κατέθεσε σημαντικές δουλειές, αρχής γενομένης βέβαια, με τα «Πέριξ» του Μάνου Χατζιδάκι το 1974. Αντίθετα από τον Γιώργο Φωτόπουλο ο οποίος δεν είχε συνέχεια, αφού σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Αρκετά από τα τραγούδια του δίσκου αντιμετώπισαν προβλήματα με τη λογοκρισία. Παρόλα αυτά, τα μηνύματα που περνούν μέσα από τους στίχους, ακόμα και μετά τη λογοκρισία, είναι εμφανέστατα. Για πολλά χρόνια ο δίσκος ήταν εκτός κυκλοφορίας, μέχρι το 1995 που επανεκδόθηκε σε cd. Αλλά και σήμερα το βινύλιο είναι συλλεκτικό και φυσικά, αν κάποιος το βρει, θα πρέπει να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη ή να ελπίζει σε ενδεχόμενη άγνοια του πωλητή. Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του δίσκου, το «Έναν καιρό» συμπεριλήφθηκε και στον πρώτο δίσκο με τη ζωντανή ηχογράφηση του προγράμματος της Μαρινέλλας στο «Στορκ» με τίτλο «Μια βραδιά με τη Μαρινέλλα.
Στο οπισθόφυλλο η Μαρινέλλα σημειώνει: Για κάθε καθιερωμένο καλλιτέχνη είμαι μεγάλη χαρά να διαπιστώνει στο πρόσωπο νεωτέρων καλλιτεχνών τη συνέχιση μιας λαμπρής παράδοσης. Αυτή τη διαπίστωση έκανα όταν άκουσα για πρώτη φορά τις τόσο ζεστές και εκφραστικές φωνές της Βούλας Σαββίδη και του Γιώργου Φωτόπουλου. Πιστεύω ότι και σεις θα κάνετε αυτή τη διαπίστωση ακούγοντας τους δυο εξαίρετους καλλιτέχνες σ’αυτό το δίσκο κι ακόμη ότι πολύ σύντομα θα φθάσουν στο επίπεδο που τους αξίζει. Μαρινέλλα
