Τα «Σημάδια των καιρών» του Κώστα Στρατηγόπουλου

Εκτός από τις συμμετοχές που πραγματοποίησε σαν μουσικός σε διάφορους δίσκους, ο Κώστας Στρατηγόπουλος παρουσίασε δυο δίσκους με δικά του τραγούδια (αν είναι σωστά τα στοιχεία μου και δεν μου διαφεύγει κάτι). Ο πρώτος ήταν ο «Κορμοράνος» το 1991 και ο δεύτερος τα «Σημάδια των καιρών», που κυκλοφόρησε το 1998 από τη Minos - Emi με έντεκα τραγούδια σε μουσική και στίχους του Κώστα Στρατηγόπουλου. Τραγουδούν ο ίδιος ο Στρατηγόπουλος σε επτά, ο Δημήτρης Μητροπάνος σε τρία και η Αναστασία Μουτσάτσου σε ένα. Συμμετέχουν κάνοντας φωνητικά ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Οδυσσέας Τσάκαλος και η Στέλλα Χροναίου, ενώ τις ενορχηστρώσεις επιμελήθηκαν ο Στρατηγόπουλος με τον Οδυσσέα Τσάκαλο.

1) Όνειρο στερνό – Κώστας Στρατηγόπουλος

2) Σε ζητάω (Στου πελάγου την ηχώ) Κώστας Στρατηγόπουλος / φωνητικά: Νίκος Ζιώγαλας

3) Χθες – Τραγουδά ο Δημήτρης Μητροπάνος

4) Κατερίνα (φωνητικά: Οδυσσέας Τσάκαλος)

5) Στα 22 (φωνητικά: Οδυσσέας Τσάκαλος)

6) Αύριο, αύριο

7) Ένα σημάδι - Τραγουδά ο Δημήτρης Μητροπάνος

8) Ω Δέσποινά μου

9) Γλυκό κρασί (Της θάλασσας το μπλε) (φωνητικά: Αναστασία Μουτσάτσου)

10) Μάτια μου – Τραγουδά η Αναστασία Μουτσάτσου (φωνητικά: Κώστας Στρατηγόπουλος)

11) Ξένη – Τραγουδά ο Δημήτρης Μητροπάνος (φωνητικά: Στέλλα Χροναίου)

Έπαιξαν οι μουσικοί: Πάνος Γκέκας (πλήκτρα), Αντώνης Απέργης (κοντραμπάσο, νέι), Οδυσσέας Τσάκαλος (μπεντίρ, ζίλια, τύμπανα, σέικερ, ντέφι, ταμπούρο), Αλέκος Αράπης (ηλεκτρικό μπάσο), Βαγγέλης Καρίπης (μπεντίρ, ρεκ, στάμνα, «θάλασσα», μπόνγκος, τουμπερλέκι ), Μάνος Αχαλινωτόπουλος (κλαρίνο), Μίμης Ντούτσουλης (κοντραμπάσο), Φώτης Σιώτας (βιολί), Ηρακλής Βαβάτσικας (ακορντεόν), Σπύρος Βασιλειάδης (σάζι), Μάριος Στρατηγόπουλος (νέι), Σπύρος Γκούμας (τζουρά, μπουζούκι, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα). Ο Κώστας Στρατηγόπουλος έπαιξε κιθάρες, μαντολίνο κι έκανε φωνητικά. Η ηχογράφηση έγινε στο Red House Studio από τον Κώστα Στρατηγόπουλο, η μίξη από τον Στρατηγόπουλο και τον Οδυσσέα Τσάκαλο, οι φωτογραφίες ήταν του Βασίλη Βρεττού, η επιμέλεια του εξωφύλλου της Άλκηστης Σπηλιώτη και η διεύθυνση παραγωγής του Ηλία Μπενέτου

Όσον αφορά την αναγνωρισιμότητα των τραγουδιών και την αποδοχή του δίσκου από το κοινό, έχω την αίσθηση πως αυτός το υλικό λειτούργησε κάπως «υπόγεια». Τραγούδια «βραδυφλεγή», που δεν έκαναν αμέσως το μεγάλο «μπαμ», αλλά βρήκαν, με το πέρασμα των χρόνων, μια θέση στις επιλογές των ραδιοφωνικών παραγωγών και ιδιαίτερα των ακροατών.

Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τις ερμηνείες του Κώστα Στρατηγόπουλου, νομίζω πως η παρουσία της Αναστασίας Μουτσάτσου και, κυρίως, του Δημήτρη Μητροπάνου, αποτελούν τα δυνατά «χαρτιά» του δίσκου. Ειδικά στο «Σημάδι», μια μπαλάντα που τυπικά φαντάζει έξω από τα «μέτρα» του Μητροπάνου, θεωρώ πως ο λαϊκός ερμηνευτής πραγματοποίησε μια από τις σημαντικότερες ερμηνείες της διαδρομής του.

Ο τελευταίος λόγος ανήκει στον Κώστα Στρατηγόπουλο που έγραφε στο ένθετο του cd:

Κ.Σ.