«Επίμονος εραστής της πνευματικής επικοινωνίας και εναγώνιος χοϊκός καταθέτω αυτή την ηχητική μαρτυρία – αναγκαίο για μένα συνειδησιακό ησυχαστήρι – που αναζητεί με πείσμα την κρίσιμη γραμμή μεταξύ ουσίας και ματαιότητας. Τα “Πάθη” δεν είναι ένα έργο που ζητά χειροκρότημα. Είναι οι “πειθαρχημένοι” πόθοι που προσπερνούν από την “Οδό Αναπαύσεως” και πορεύονται αντάμα με την ελπίδα πως το “ματωμένο” πορτραίτο του βίου μας είναι το προσωρινό και πως το παντοτινό, το αιώνιο κατέχουν μονάχα οι νεκροί που προσδοκούν την Ανάσταση».
Δημήτρης Παπαποστόλου
«Τούτη η μουσική μοιάζει με στιγμές “σιωπής”, όταν αισθάνεσαι πνιγμένη στους κισσούς της “Άγιας” μοναξιάς.
Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη, που μου δόθηκε η δυνατότητα να φωτίσω μια άλλη ακόμη πτυχή του εαυτού μου».
Ελένη Δήμου
Έτσι προλογίζουν ο συνθέτης Δημήτρης Παπαποστόλου και η Ελένη Δήμου ένα ξεχωριστό δίσκο που κυκλοφόρησε το 1990 από τη CBS με τίτλο «Πάθη», περιλαμβάνοντας μια σειρά από ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας, όπως τους μελοποίησε ο Δημήτρης Παπαποστόλου και τους απέδωσε η Ελένη Δήμου.
Οι αφηγήσεις έγιναν από τον Χρήστο Γιαννιώτη και η διεύθυνση της ορχήστρας από τον συνθέτη.
Τα κομμάτια του δίσκου
1)Σήμερον κρεμάται επί ξύλου
- Στέφανον εξ ακανθών
- Ήλοις προσηλώθη
- Λόγχη εκεντήθη
- Προσκυνούμεν σου τα Πάθη
2) Εν τάφω νεκρός
3) Εξέδυσάν με τα ιμάτιά μου
4) Η ζωή εν τάφω
5) Αι γενεαί πάσαι – Ω γλυκύ μου έαρ
Συμμετέχουν το μικρό οργανικό σύνολο «Pro Arte» με τους Στέλλα Γαδέδη (φλάουτο), Στάθη Κεσόγλου (κλαρινέτο), Δημήτρη Βράσκο (βιολί Ι), Παναγιώτη Βαλεντή (βιολί ΙΙ), Νατάσα Κεσόγλου (βιόλα) και Χρήστο Σφέτσα (τσέλο), ο Βασίλης Σαλέας (κλαρίνο) και ο Χρήστος Ζέρβας (ούτι) το μικρό φωνητικό σύνολο «Pro Arte» και η Πειραματική Χορωδία Δημήτρη Παπαποστόλου. Η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν στο Studio Sierra από τον Άκη Γκολφίδη και η φωτογράφηση από τον Στέφανο Πάσχο.
Το «Ρέκβιεμ» του Δημήτρη Παπαποστόλου
Ο Δημήτρης Παπαποστόλου γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1943, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές μέσης εκπαίδευσης. Στη συνέχεια σπούδασε στο Ελληνικό και αργότερα στο Εθνικό Ωδείο ευρωπαϊκή και βυζαντινή μουσική. Διακρίθηκε σαν καλλιτεχνικός διευθυντής της μικτής χορωδίας «Ορφεύς» Αγρινίου, της Πειραματικής Χορωδίας και του συνόλου οργάνων «Pro Arte». Tον Απρίλη του 1973 ταξίδεψε για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική, όπου δημιούργησε το συγκρότημα «Ελληνικός Απόηχος» (Πανεπιστήμιο Maryland) παρουσιάζοντας κυρίως αντιστασιακά και απαγορευμένα τραγούδια στην Ελλάδα εκείνης της εποχής. Το 1974 κυκλοφόρησε στην Αμερική τον δίσκο «Cyprus 74», διαθέτοντας τα έσοδα για την ανακούφιση των Κυπρίων προσφύγων. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1976.
Έχει γράψει πολλά έργα εκκλησιαστικής πολυφωνικής μουσικής. Συνέθεσε επίσης τη «Συμφωνική Ορθόδοξη Λειτουργία», που παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 1988 σε μορφή ορατόριου στο ανοικτό θέατρο της Καλαμάτας από τον «Ορφέα Τριπόλεως» και άλλες πέντε ελληνικές χορωδίες. Το ίδιο έργο παίχτηκε στην Τρίπολη τον Απρίλιο του 1989.
Όπως είναι η μοίρα της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργασιών αυτού του είδους, έτσι και τα «Πάθη», μάλλον, δεν ευτύχησαν εμπορικά, ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική τους αξία. Σε αντίθεση με τα τραγούδια του δίσκου της Ελένης Δήμου «Κανείς δεν είναι κανενός», που κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά και έτυχαν πολύ μεγαλύτερης αποδοχής από το κοινό. Θυμίζω μόνο τρία από αυτά: «Πάρε με», «Ψάξε» («Δεν θα με βρεις»), «Κι εγώ είμαι η Ελένη»…
Την ίδια εποχή, το υλικό του δίσκου παρουσιάστηκε από την ΕΤ 2 σε ένα μουσικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Το ρέκβιεμ του Δημήτρη Παπαποστόλου», σε σκηνοθεσία του Νίκου Φραγκάκη. Μπορείτε να το παρακολουθήσετε ολόκληρο στο video που ακολουθεί…
