Ο λόγος στο συνθέτη:
Οι 7 Παρακλήσεις είναι ένας πολύ προσωπικός δίσκος. Έγινε το χειμώνα του 1983 και βγαίνει σήμερα, γιατί κι εγώ αλλά και η Ελένη ήμασταν αναποφάσιστοι σχετικά με τη μορφή που πρέπει να πάρει. Για ένα μεγάλο διάστημα θελήσαμε να ωραιοποιήσουμε και να καλυτερέψουμε αυτό που στην πραγματικότητα τραγουδήθηκε σε δύο απογεύματα στο στούντιο μου στο Καρελά. Οι προσπάθειες ήταν μάταιες κι έτσι σήμερα εν έτει 1985 οι 7 Παρακλήσεις βγαίνουν όπως ακριβώς ηχογραφήθηκαν τότε με τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους.
Ο λόγος για τον οποίον μελοποίησα αυτά τα κείμενα δεν είναι επειδή με συγκινούν σα λογοτεχνικά κείμενα, ούτε ότι σκοπεύω να κάνω κάποια πρόταση για σημερινή εκκλησιαστική μουσική. Απλώς δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερα λόγια για να εκφράσω την αγάπη μου στο Χριστό από αυτά των ψαλμωδών.
Παρακαλώ τους λογοτέχνες και μελετητές αυτών των κειμένων, επίσης τους ψάλτες και τους με τα βυζαντινά ασχολούμενους, να συγχωρέσουν το τόσο μου «θράσος» και να πιστέψουν στην ειλικρινή πρόθεσή μου και στο σέβας και την αγάπη που τρέφω γι’ αυτά τα κείμενα. Ελπίζω να μη ζητάω πολλά. Όσο για την Ελένη Βιτάλη είναι γνωστό το πόσο θαυμάζω τη φωνή της και αγαπάω την ίδια, ώστε να μη χρειαστεί να πω τυπικότητες του τύπου «ιδανική ερμηνεύτρια» κλπ.
Αυτή ήταν η δεύτερη συνεργασία του συνθέτη με την τραγουδίστρια μετά το «Κύριε των Δυνάμεων» του 1982, ενώ το 1988 συνεργάστηκαν για τρίτη φορά με το δίσκο «Και μπήκαμε στα χρόνια» με το γνωστό σε όλους «Πάμε για άλλες πολιτείες». Στις «7 Παρακλήσεις» ακούγονται οι ύμνοι:
1) Μυστικός Δείπνος
2) Τον δι' υμάς Σταυρωθέντα
3) Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον
4) Εξελού με Κύριε
5) Ανυμνούμεν λόγε
6) Ανυμνούμεν λόγε
7) Ει Αληθώς
8) Κλίνον Κύριε το ους Σου
9) Απόηχος
10) Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον
Οι 7 Παρακλήσεις είναι ένας πολύ προσωπικός δίσκος. Έγινε το χειμώνα του 1983 και βγαίνει σήμερα, γιατί κι εγώ αλλά και η Ελένη ήμασταν αναποφάσιστοι σχετικά με τη μορφή που πρέπει να πάρει. Για ένα μεγάλο διάστημα θελήσαμε να ωραιοποιήσουμε και να καλυτερέψουμε αυτό που στην πραγματικότητα τραγουδήθηκε σε δύο απογεύματα στο στούντιο μου στο Καρελά. Οι προσπάθειες ήταν μάταιες κι έτσι σήμερα εν έτει 1985 οι 7 Παρακλήσεις βγαίνουν όπως ακριβώς ηχογραφήθηκαν τότε με τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους.
Ο λόγος για τον οποίον μελοποίησα αυτά τα κείμενα δεν είναι επειδή με συγκινούν σα λογοτεχνικά κείμενα, ούτε ότι σκοπεύω να κάνω κάποια πρόταση για σημερινή εκκλησιαστική μουσική. Απλώς δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερα λόγια για να εκφράσω την αγάπη μου στο Χριστό από αυτά των ψαλμωδών.
Παρακαλώ τους λογοτέχνες και μελετητές αυτών των κειμένων, επίσης τους ψάλτες και τους με τα βυζαντινά ασχολούμενους, να συγχωρέσουν το τόσο μου «θράσος» και να πιστέψουν στην ειλικρινή πρόθεσή μου και στο σέβας και την αγάπη που τρέφω γι’ αυτά τα κείμενα. Ελπίζω να μη ζητάω πολλά. Όσο για την Ελένη Βιτάλη είναι γνωστό το πόσο θαυμάζω τη φωνή της και αγαπάω την ίδια, ώστε να μη χρειαστεί να πω τυπικότητες του τύπου «ιδανική ερμηνεύτρια» κλπ.
Αυτή ήταν η δεύτερη συνεργασία του συνθέτη με την τραγουδίστρια μετά το «Κύριε των Δυνάμεων» του 1982, ενώ το 1988 συνεργάστηκαν για τρίτη φορά με το δίσκο «Και μπήκαμε στα χρόνια» με το γνωστό σε όλους «Πάμε για άλλες πολιτείες». Στις «7 Παρακλήσεις» ακούγονται οι ύμνοι:
1) Μυστικός Δείπνος
2) Τον δι' υμάς Σταυρωθέντα
3) Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον
4) Εξελού με Κύριε
5) Ανυμνούμεν λόγε
6) Ανυμνούμεν λόγε
7) Ει Αληθώς
8) Κλίνον Κύριε το ους Σου
9) Απόηχος
10) Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον
Έχει δίκιο ο συνθέτης σχετικά με τους τυπικούς χαρακτηρισμούς που αναφέρει παραπάνω για τη Βιτάλη. Πώς όμως να τονίσεις τον τρόπο με τον οποίο τραγουδά αυτούς τους ύμνους και μάλιστα στην καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, περίοδο που υπήρξε φωνητικά; Ίσως ένα ηχητικό απόσπασμα θα ήταν καλύτερο από οποιεσδήποτε γραπτές σημειώσεις, αναλύσεις και σχόλια…
Λίγα χρόνια μετά, προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80, η κρατική τηλεόραση πρόβαλε μια σειρά εκπομπών με την Ελένη Βιτάλη να ψέλνει ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Την ενορχήστρωση έκανε ο Αντώνης Πετρίδης, σολίστ στο κλαρίνο ήταν ο Βασίλης Σούκας, ενώ ισοκράτες ο Κώστας Λεοντίδης και ο νεαρότατος τότε Πέτρος Γαϊτάνος.
Δυστυχώς οι ηχογραφήσεις αυτές, αν και ξαναμεταδόθηκαν από την τηλεόραση, δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε δίσκο. Στο video που συνοδεύει το κείμενο, η Ελένη Βιτάλη αποδίδει το «Εξέδυσάν με τα ιμάτιά μου», από την υμνολογία της Μεγάλης Πέμπτης και το «Η ζωή εν τάφω» από την Μεγάλη Παρασκευή.
Υ.Γ: Πρωτοδημοσιεύθηκε στο ogdoo.gr στις 13 Απριλίου 2012.
