Η Μελίνα Κανά τραγουδά Χρήστο Νικολόπουλο

που, κατά τη γνώμη μου ξεχωρίζει, ανάμεσα στις αρκετές δισκογραφικές καταθέσεις του λαϊκού συνθέτη τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για τη συνεργασία του με τη Μελίνα Κανά με 15 τραγούδια στο δίσκο «Στης καρδιάς τα βήματα».

1. Κάθε φορά που φεύγεις (στίχοι: Μάνος Ελευθερίου)
2. Αθήνα – Σαλονίκη (Κώστας Μπαλαχούτης)
3. Αυτός ο άντρας (Μάρω Μπιζάνη)
4. Βήματα (Φωτεινή Λαμπρίδη)
5. Της αγάπης τα μαχαίρια (Βασίλης Γιαννόπουλος)
6. Γράμματα στο πέλαγος (Μάνος Ελευθερίου)
7. Δε σε γνωρίζω (Φωτεινή Λαμπρίδη)
8. Ένα φιλί μόνο (Φωτεινή Λαμπρίδη)
9. Ξύπνησα νωρίς (Φωτεινή Λαμπρίδη)
10. Θα σε ξεμυαλίσω (Φίλιππος Γράψας)
11. Δε θα κουραστώ (Φωτεινή Λαμπρίδη)
12. Κάποια νύχτα στη Βαγδάτη (Μάνος Ελευθερίου)
13. Στο Θησείο (μπλεγμένο δίχτυ) (Φωτεινή Λαμπρίδη)
14. Ρισκάρω (Μάρω Μπιζάνη)
15. Δεν είμαι της εκδίκησης (Φίλιππος Γράψας)

Η ενορχήστρωση έγινε από τον Κώστα Γανωσέλη και η επιμέλεια παραγωγής από τον Χρήστο Νικολόπουλο, ο οποίος έπαιξε μπουζούκια, τζουρά και μπαγλαμάδες. Έπαιξαν επίσης οι: Κώστας Γανωσέλης (keyboards, πιάνο, προγραμματισμός), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Κυριάκος Κολοκοντές (Κιθάρες), Σπύρος Παναγιωτόπουλος (ντραμς, κρουστά) και ο Νίκος Ρούλος (μπάσο). Η ηχοληψία, η μίξη και ο προγραμματισμός έγιναν από τον Βασίλη Νικολόπουλο στο studio «Ν».

Σε συνέντευξή της στην Εβίτα Αντωνέλλου, που δημοσιεύθηκε στο Music Corner στις 19 Οκτωβρίου του 2006, η ερμηνεύτρια αναφέρθηκε και στη νέα της, τότε, δουλειά:

Η τελευταία σας δουλειά που κυκλοφόρησε πρόσφατα, είναι αρκετά διαφορετική απ' ότι μας έχετε συνηθίσει και προϊόν μίας συνεργασίας με πολύ αξιόλογους συντελεστές.
Πράγματι, η δουλειά αυτή κυκλοφόρησε στις 29 Μαΐου που είναι και τα γενέθλια μου. Δουλέψαμε αρκετό καιρό με τον Χρήστο Νικολόπουλο, περίπου ένα χρόνο από τη στιγμή που είπαμε ότι θα συνεργαστούμε, δηλαδή τον προηγούμενο Σεπτέμβρη, κάναμε κάποια ραντεβού μες το χειμώνα, μου έφερε τα τραγούδια, ψάχναμε στιχάκια, μετά τα έμαθα και ξαναβρεθήκαμε να τα τραγουδήσω...

Πώς έγινε αυτή η συνάντηση;
Η συνάντηση είχε γίνει πολλά χρόνια πριν. Είχαμε γνωριστεί σε μία συναυλία του Γιώργου Νταλάρα που συμμετείχα εγώ. Εκεί με είχε ακούσει ο Χρήστος και είπε ότι ενδιαφέρεται να κάνουμε κάτι μαζί. Αυτή τη φορά όμως τον βρήκα εγώ, επειδή ένοιωσα ότι είχε έρθει ο χρόνος να κάνω κάτι πιο λαϊκό.

Κλείνοντας μπορείτε να μας πείτε λίγα πράγματα για το πώς αισθάνεστε εσείς γι' αυτό το δίσκο;
Χαίρομαι πολύ για το δίσκο αυτό γιατί καταλαβαίνω ότι αρέσουν πολύ στον κόσμο τα τραγούδια. Φτιάχτηκαν με πολύ ανοιχτή διάθεση. Έρχονται άνθρωποι και μου λένε τι ωραία τραγούδια, πολύ μεγάλη αμοιβή αυτό για μένα. Ειδικά όταν τα σχόλια έρχονται από νέους ανθρώπους. Ήθελα να δώσω στους νέους ανθρώπους λαϊκά τραγούδια, καινούργια. Επίσης χαίρομαι πάρα πολύ που γνώρισα το Χρήστο Νικολόπουλο γιατί εκτός από το μεγάλο ταλέντο του είναι κι ένας πολύ φυσιολογικός, πολύ νορμάλ, πολύ γλυκός άνθρωπος.

Μπορεί να μη διεκδικούν όλα τα τραγούδια «δάφνες» πρωτοτυπίας. Όταν άλλωστε μιλάμε για έναν πολυγραφότατο συνθέτη, όπως ο Νικολόπουλος, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο. Υπάρχουν όμως αρκετές σημαντικές στιγμές, ενώ το συνολικό αποτέλεσμα, γενικά ακούγεται ευχάριστα. Τραγούδια με τη «στάμπα» του συνθέτη τους, που ακόμα και αν είναι άγνωστος στον ακροατή, είναι εύκολα αναγνωρίσιμος. Τα ζεϊμπέκικα «Αυτός ο άντρας» και «Στο Θησείο», το εναρκτήριο χασάπικο «Κάθε φορά που φεύγεις», ο «ζαμπετικός» καρσιλαμάς «Βήματα», το αργό καλαματιανό «Δε θα κουραστώ» και βεβαίως το μοναδικό ζεϊμπέκικο «Γράμματα στο πέλαγος», που αν και στην πρώτη του εκτέλεση από τον Δημήτρη Κατοίκο το 1984 δεν ακούστηκε ιδιαίτερα, τα τελευταία χρόνια, αποτελεί συχνότατη επιλογή στα λαϊκά πάλκα, κυρίως από γυναικείες φωνές όπως, η Μαρία Σουλτάτου, η Σοφία Παπάζογλου και η Γλυκερία. Με τις δυο τελευταίες μάλιστα, έχει καταγραφεί ζωντανά και στη δισκογραφία.

Αν θα έπρεπε όμως να διαλέξω ένα από όλα τα κομμάτια, αυτό, για καθαρά προσωπικούς και βιωματικούς λόγους, θα ήταν το τραγούδι με τα λόγια ενός φίλου και συνοδοιπόρου, τα τελευταία χρόνια, με τον οποίον αν και δεν γνωριζόμασταν όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος, έγραψε αυτούς τους στίχους λες και γνώριζε την προσωπική μου κατάσταση, εκείνης της εποχής... Για να το πω πιο λαϊκά, όταν το πρωτοάκουσα, «έπαθα την πλάκα μου!». Αναφέρομαι βεβαίως στον Κώστα Μπαλαχούτη και στο ξεχωριστό τσιφτετέλι «Αθήνα-Σαλονίκη».

Ξημέρωμα στην εθνική
Αθήνα Σαλονίκη
του έρωτα η πληρωμή
για μας μια καταδίκη

Χτυπά στο τζάμι η βροχή
και φτιάχνει τη μορφή σου
στα χείλη νιώθω το φιλί
και το ζεστό κορμί σου

Μη μου λες αγάπης λόγια απ' το κινητό
να μπορούσε να πετάξει τ' αυτοκίνητο
γρήγορα να 'ρθω κοντά σου τόσο σ' αγαπώ
μη μου λες αγάπης λόγια απ' το κινητό

Χαράματα στην εθνική
Θεσσαλονίκη Αθήνα
ατέλειωτη επιστροφή
στ' αμάξι καραντίνα

Ξάφνου φυσάει πιο πολύ
και χάνω το μορφή σου
ο πόνος γίνεται γυαλί
θαμπώνει τη φωνή σου

Στο video που ακολουθεί:
«Αθήνα-Σαλονίκη»
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος - Στίχοι: Κώστας Μπαλαχούτης
Τραγουδά η Μελίνα Κανά. Δημιουργία Video: Θανάσης Γιώγλου