ελληνικού τραγουδιού παρουσιάστηκε τον Οκτώβρη του 2000 στο Ηρώδειο υπό τη μπαγκέτα του Σταύρου Ξαρχάκου. Πρόκειται για τον πασίγνωστο «Επιτάφιο», που «σφράγισε» με την ερμηνεία του, και μέσω αυτού αναδείχτηκε ο μεγάλος Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Ο «Επιτάφιος κατά Σταύρο Ξαρχάκο» που κυκλοφόρησε σε cd το 2004, ήρθε για να δώσει «νέα χρώματα» στο εξαιρετικό μουσικό έργο, αφού οι ενορχηστρώσεις του μαέστρου και οι ερμηνείες της εκφραστικότατης Μαρίας Σουλτάτου ανα-δημιούργησαν οκτώ μεγάλα διαμάντια στη μουσική ιστορία της χώρας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι ο ίδιος ο Μίκης, στο σημείωμα που περιλαμβάνεται στο βιβλιαράκι του cd αναφέρει μεταξύ άλλων «Όταν άκουσα για πρώτη φορά τη δουλειά του Σταύρου Ξαρχάκου επάνω στον Επιτάφιό μου, του έγραψα: Με τη δική σου εμπνευσμένη παρέμβαση το έργο έλαβε διαστάσεις συμφωνικής σύνθεσης, ενώ η ενορχήστρωση, βασισμένη στον ελληνικό ήχο, το κάνει οικείο, τόσο όσο και η αρχική μορφή του, στο πλατύ ελληνικό κοινό […] Εγώ πρότεινα ο τίτλος του έργου να είναι Σταύρος Ξαρχάκος: Ο Επιτάφιος του Θεοδωράκη».
Όσο για τη Μαρία Σουλτάτου, τα λόγια του Σταύρου Ξαρχάκου είναι αρκετά για να δείξουν ότι, με τις ερμηνείες της στα συγκεκριμένα τραγούδια ανέβηκε ο πήχης για όλους εκείνους που πρόκειται να ερμηνεύσουν εκ νέου τον «Επιτάφιο». Αναφέρει, λοιπόν, ο Ξαρχάκος «Η ερμηνεία της Μαρίας μας ταξιδεύει από τα χθόνια στα ουράνια για να συνενώσει τον επιτάφιο θρήνο με το τρισμέγιστο ύμνο της ανάστασης του νεκρού θεού και του νεκρού ανθρώπου…». Η Σουλτάτου, τη Δευτέρα 2 Οκτωβρίου του 2000, κατάφερε να συγκινήσει μέχρι δακρύων το κατάμεστο Ηρώδειο κι αυτό είναι κάτι που δε γίνεται πολύ συχνά τις τελευταίες δυο-τρεις δεκαετίες. Βέβαια, πολύ σημαντικό ρόλο στην επιτυχία αυτού του έργου έχει το αψεγάδιαστο παίξιμο των δεκατριών μουσικών της ΚΟΕΜ (Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής), που, ως άριστοι μαθητές του δασκάλου τους, έβαλαν όλη τους την ψυχή και την τέχνη σε αυτές τις τόσο σημαντικές μελωδίες.
Ο «Επιτάφιος κατά Σταύρο Ξαρχάκο» είναι από τα cd που, όσο περισσότερο τα ακούει κάποιος, τόσο περισσότερα θετικά στοιχεία κερδίζει. Όλοι όσοι έζησαν αυτό το πρόγραμμα ζωντανά έχουν να θυμούνται το πάθος του Ξαρχάκου, τη δυναμικότητα και την ευαισθησία της Σουλτάτου, αλλά και την τεράστια συγκίνηση του Θεοδωράκη που παρακολουθούσε από την πρώτη σειρά των καθισμάτων τη συναυλία.
