Ο Adriano Celentano από τα πρώτα χρόνια του ΄60 μέχρι και τις μέρες μας αποτελεί ξεχωριστό και ένδοξο κεφάλαιο. Ίσως μερικοί να έχουν παρεξηγήσει το μέγεθος και την προσφορά του μέσα από την εικόνα που εισέπραξαν από ορισμένες ταινίες που «σφαγιάστηκαν» στην μετάφραση των υποτίτλων όπου η ειρωνία και η καυστική του σάτιρα για την ιταλική κοινωνία όχι μόνο δεν αποδόθηκε σωστά αλλά δεν μπορούσε σε κανένα σημείο να γίνει κατανοητή λόγω των «ειδικών» αναφορών της.
Για να καταλάβουμε καλύτερα το καλλιτεχνικό του μέγεθος θα παραλληρίσω την παρουσία και επιρροή του με αυτή του Σαββόπουλου στο δικό μας τραγούδι.
Γύρω του συσπειρώθηκε μια ομάδα καλλιτεχνών με ριζοσπαστικές αντιλήψεις, που πέρα από τους στερεότυπους εκφραστικούς κανόνες έδωσε νέο αίμα και «πνεύμα» στο κλασικό και συχνά βαλτωμένο ιταλικό τραγούδι. Οι περίφημες παύσεις του, οι τηλεοπτικές εκπομπές του, ο αιχμηρός λόγος του ακόμα και σήμερα κάνουν τα κόκαλα τη εξουσίας να τρίζουν.
Το L’Animale (Το Ζώο, τίτλος που πρότεινε στον Celentano o Jovanotti) κυκλοφόρησε το 2008 και είναι μια συλλογή -τελευταίων τότε- χαρακτηριστικών τραγουδιών από την μεγάλη σε χρόνο και αξία διαδρομή του.
Χωρίζεται σε δύο cd με 14 τραγούδια στο καθένα, όπου στο πρώτο περιλαμβάνονται τραγούδια αγάπης (Canzoni d’ amore)και στο δεύτερο άσματα με κοινωνικό περιεχόμενο (Canzoni contro).
Υπάρχουν δύο καινούργιες εκτελέσεις που προλογίζουν τις δύο επιμέρους ενότητες.
La cura (H σύνθεση του Franco Battiato, τραγούδι αγαπημένο στην γείτονα χώρα, από τα πιο όμορφα ερωτικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ, με εκπληκτικούς στίχους του αιρετικού συγγραφέα, φιλόσοφου και ποιητή Manlio Sgalambro, με φρέσκια πειραγμένη ενορχήστρωση από τον ίδιο τον συνθέτη και το Sognando Chernobyl (Ονειρευόμενος το Τσέρνομπιλ) σε μουσική και στίχους του ίδιου του Celentano. Ένα κομμάτι κραυγή για την μόλυνση του περιβάλλοντος, την υπερθέρμανση του πλανήτη, τις μοιραίες κλιματικές αλλαγές που σκοτώνουν την ζωή.
