To Καλοκαίρι του 2023 πέρασε στην ιστορία σαν το πιο πετυχημένο συναυλιακά καθώς ο αριθμός συναυλιών και μετακλήσεων ξένων ονομάτων ξεπέρασε ακόμη και τις προσδοκίες των προμότερ συναυλιών, ενώ τα φεστιβάλ ήταν περισσότερα επίσης από κάθε άλλη φορά. Αυτός ο συναυλιακός οργασμός ήταν πετυχημένος και από πλευράς προσέλευσης του κοινού που, ως φαίνεται, έχει εντάξει στην ψυχαγωγική του ατζέντα εδώ και χρόνια τις συναυλίες και παρά τις όποιες γκρίνιες για τσουχτερά, ορισμένες φορές, εισιτήρια, φαίνεται ότι αυτό δεν αποτελεί σοβαρό εμπόδιο για πολλούς. Το κοινό όμως είναι τόσο μεγάλο στην Ελλάδα ώστε να υπάρχει τέτοια προσέλευση σε τέτοιο αριθμό συναυλιών;
Θα είχε ενδιαφέρον μια έρευνα που θα έθετε ως βασικό της ερώτημα: σε πόσες συναυλίες πήγατε φέτος και τι χρήματα ξοδέψατε γι’ αυτές. Είναι σίγουρο πάντως πώς πολλοί μουσικόφιλοι επέλεξαν περισσότερες από μία συναυλίες και περισσότερες από μία ή δύο μέρες τουλάχιστον συμμετοχής στα μεγάλα φεστιβάλ, όπως το Release Athens. Το εν λόγω φεστιβάλ φέτος πήρε καθαρά κεφάλι στο χώρο αυτό καθώς επιμήκυνε το πρόγραμμά του σε 14 ημέρες από 12 πέρυσι και πολύ περισσότερες από προηγούμενες διοργανώσεις.
Ωστόσο κατάφερε να συγκεντρώσει πολύ κόσμο παρουσιάζοντας ένα πολυσυλλεκτικό και καλά οργανωμένο φεστιβάλ με εναλλακτικά, κλασικά, heavy metal έως hip-hop, ονόματα όπως του Wu-Tang Klan, μια συναυλία που συζητήθηκε. Η φετινή του παρουσία το εντάσσει δικαίως στα μεγαλύτερα και καλύτερα φεστιβάλ του κόσμου. Ας θυμηθούμε όμως μερικές από τις καλύτερες και πιο σημαντικές συναυλίες αυτό το καλοκαίρι.
Siouxsie, Release Athens 23 Ιουνίου, Πλατεία Νερού
Από την αρχή φάνηκε ότι θα εξελισσόταν σε μια εξαιρετική συναυλία. Η Siouxsie λικνιζόταν, χόρευε, επικοινωνούσε, δεν φάλτσαρε, γκρούβαρε, ήταν το κάτι άλλο. Η αμφίδρομη σχέση της Siouxsie, της αποκαλούμενης «Βασίλισσας του Πάγου» με τους Έλληνες είναι απίστευτη. Την απρόσμενη για πολλούς εμφάνισή της συμπλήρωνε το πολύ προσεγμένο οπτικό υλικό, όπως και οι τέσσερις εξαιρετικοί μουσικοί της (δύο κιθάρες, μπάσο, τύμπανα). Το σόου της – σύνολο μιαμισή ώρα - είχε επακόλουθο δύο encore, σπάνια κάποιος καλλιτέχνης πια κάνει δύο encore.
Νωρίτερα εμφανίστηκαν οι Ladytron με τρία συνθεσάιζερ, δύο γυναίκειες φωνές που έπαιζαν και «σύνθια» και μία drum beat. Το συγκρότημα από το Λίβερπουλ που κινείται στο χώρο του synth-pop, electropop, electronic rock από το 1999 άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε τέτοιο βαθμό που ήταν ίσως από τα καλύτερα συγκροτήματα που έχουν περάσει από το Release πριν τους headliners.
Αμέσως μετά οι Echo & The Bunnymen με 6 άτομα επί σκηνής και τον τραγουδιστή τους Ian McCullogh σε μεγάλη μέρα. O ήχος τους άγγιξε την τελειότητα και όπως λένε οι πληροφορίες μου, είναι από τα συγκροτήματα που βγάζουν τον καλύτερο ήχο παγκοσμίως αυτή την στιγμή. Θύμισαν όλη τη εκπληκτική διαδρομή τους (1978-1993 και 1996-σήμερα) κι έπαιξαν ένα πολύ καλό Walk On The Wild Side φόρο τιμής στην επιρροής τους, τον Lou Reed.
The Wailers, 10 Ιουλίου, City Garden
Οι Wailers από το Κίνγκστον της Τζαμάικα που εμφανίστηκαν στο City Garden είναι το ένα από τα δύο συγκροτήματα που φέρουν το ίδιο όνομα και κουβαλούν την κληρονομιά της διάδοσης του ήχου του Bob Marley. Με νέα μέλη στην σύνθεσή τους που αλλάζουν μέσα στα χρόνια, αλλά το ρεπερτόριο μένει το ίδιο. Ο μόνος που έχει κάποια σχέση με το συγκρότημα του Bob Marley είναι ο ντράμερ Aston Barrett Jr. Είναι ο γιος του μπασίστα, αυθεντικού μέλους των παλιών Wailers, του “Family Man”, όπως είναι γνωστός. Σε μια συναυλία με διάφορα προβλήματα στον ήχο οι Wailers διέθεταν ένα πολύ καλό τραγουδιστή που απέδωσε τα τραγούδια του Bob Marley όπως έπρεπε και έστειλε το μήνυμα για «Ειρήνη, Αγάπη, Ενότητα».
James , 10 Ιουλίου, Ηρώδειο
Τα εννέα σημερινά μέλη των James ενώθηκαν με την ορχήστρα Orchestra 22 υπό τη διεύθυνση του Joe Dudell και τη χορωδία Manchester Inspiration Gospel Choir, πολλαπλασιάζοντας το δέος της βραδιάς (Φεστιβάλ Αθηνών). Φρέσκια ματιά σε αγαπημένα τραγούδια, καθηλωτικά κρεσέντο, αρμονικές μελωδίες, ορχηστρικά σόλο, μαγικές φωνές, και φυσικά η εμβληματική φιγούρα του Tim Booth υπέροχα ελεύθερη, να στριφογυρίζει και να χορεύει, με αυτόν τον τρόπο έκστασης που τον χαρακτηρίζει.
Prodigy, Release Athens 21 Ιουλίου, Πλατεία Νερού
Όσοι πήγαν μόνο για τους “Νονούς του Rave” έκαναν καλά όχι γιατί οι Primal Scream δεν ήταν καλοί, το αντίθετο, αλλά η χορευτική τους διάθεση θα μετουσιωνόταν στην ψυχαγωγία πού αναζητούσαν σίγουρα περισσότερο με τους Prodigy. Ναι, ήταν μια βραδιά ποτισμένη από Prodigy. Το άλλοτε underground rave συγκρότημα έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση μέσα σε χαμό, με τον κόσμο να χοροπηδά μέσα σε καπνούς, καπνογόνα, έντονα φώτα που έδεναν με το σκοτάδι και τον εκπληκτικό περφόρμερ – χορευτή Μαξίμ Ριάλιτυ να εμφανίζεται με μπουφάν που είχε επάνω την μορφή του Κιθ Φλιντ. Από εκεί και πέρα πήραν όλα το δρόμο τους…
Νωρίτερα εμφανίστηκαν οι Primal Scream από την Γλασκώβη με τον συν-ιδρυτή τραγουδιστή τους Μπόμπι Γκιλέσπι. Μαζί του ο κιθαρίστας Andrew Innes (από το ’86 μαζί τους), ο ντράμερ Ντάριν Μούνεϊ (από το ’97), η όμορφη μελαχρινή μπασίστρια Σιμόν Μαρί Μπάτλερ (από το ’12) ντυμένη στα κόκκινα κι ένας σαξοφωνίστας που ξεκίνησε την συναυλία παίζοντας ντέφι. Εμφανίστηκαν στην Αθήνα σχεδόν μετά από μια 15ετία. Έκαναν εντυπωσιακή είσοδο με πενταμελή σχεδόν παιδική χορωδία που χόρευε και τραγουδούσε σε υπερυψωμένο σημείο. Το οπτικό μέρος της συναυλίας τους ήταν εξίσου ενδιαφέρον και ιδιαίτερα πολιτικοποιημένο και περιείχε την asphyxiation culture, την κουλτούρα της ασφυξίας…Την προτελευταία ημέρα του Release άνοιξαν οι Lip Forensics το εξαιρετικό ηλεκτρονικό ντουέτο των Zade και Ekelon που έπαιξαν κυρίως κομμάτια από το ντεμπούτο άλμπουμ τους “Apophenia”
Guns N’Roses, 22 Ιουλίου, ΟΑΚΑ
Ενώ υπάρχει μουρμούρα στο συναυλιακό κοινό για τους χρόνους που εμφανίζονται τα συγκροτήματα, οι Guns N’ Roses που ας μην ξεχνάμε ήταν πρόσφατα headliners στο Glastonbury 2023, ανέβηκαν στην σκηνή και ξέχασαν να κατέβουν! Τρεις ώρες γεμάτες, από τις εννιά παρά κάτι έως μεσάνυχτα και κάτι παρουσίασαν ένα ολοκληρωμένο rock’n’roll show, ενίοτε βέβαια και γενεθλίων του Slash. Με ένα τρόπο πάντως το μεγάλο αστέρι του συγκροτήματος είναι ο Slash. H απαράμιλλη τεχνική του στην κιθάρα, το κόμικ στυλ του με το μεγάλο καπέλο, τα μακριά σγουρά μαλλιά και τα ray ban γυαλιά που δεν τα βγάζει με τίποτα, νομίζω ότι κλέβει τη δόξα από τον περφόρμερ Axl Rose. Οι δυο τους συναγωνίστηκαν στις αλλαγές επί σκηνής καθώς ο Slash άλλαξε καμιά δεκαριά φορές κιθάρες και πάλι από την αρχή, αλλά και ο Rose καμιά ντουζίνα και βάλε μπλούζες και πουκάμισα στη διάρκεια της συναυλίας τους.
1o Death Disco Athens Open Air Festival, 22-23 Ιουλίου, Τεχνόπολις
Αν και οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές, λόγω του καύσωνα, τόσο το κοινό, όσο και τα συγκροτήματα, έδωσαν τεράστια ενέργεια και μετέτρεψαν την συναυλία σε μια μεγάλη γιορτή του σκοτεινού ήχου. Από τα δύο stages το διήμερο πέρασαν οι: The Sisters of Mercy, VNV Nation, She Past Away, Lebanon Hanover, Sad Lovers and Giants, Absolute Body Control, Mecano Un. Ltd, Actors, Selofan, Rue Oberkampf, Ploho, Kalte Nacht, Mechanimal, Youth Valley, Data Fragments. Ένα Φεστιβάλ που κατά κοινή ομολογία του κοινού έλειπε από την πόλη!
Wu-Tang Clan, Release Athens 27 Ιουλίου, Πλατεία Νερού
Περίπου τρεις ώρες πριν την εμφάνιση των Wu-Tang Clan οι διοργανωτές γνωστοποίησαν ότι τρία κορυφαία μέλη του συγκροτήματος δεν ήταν μέσα στην τελευταία πτήση για την Αθήνα! Ο λόγος για τους Method Man, Ghostface Killah, GZA. Ωστόσο η συναυλία θα διεξαγόταν κανονικά από τους υπόλοιπους που ήρθαν στην Ελλάδα. Την στιγμή που έγινε αυτό γνωστό στο stage βρισκόταν ο Ταφ Λάθος.
Η είδηση κυκλοφόρησε γρήγορα ωστόσο το κοινό δεν πτοήθηκε και τους καλοδέχθηκε μέσα σε παραλήρημα ενθουσιασμού. Τα υπόλοιπα 6 μέλη των Wu-Tang Clan πλαισιωμένα από άλλα 6 συνολικά κατέλαβαν την σκηνή και με το γνωστό τους στυλ που συνδυάζει εικόνες πολεμικών τεχνών με την αγριότητα του δρόμου έκαναν το κοινό γρήγορα να ξεχάσει τις απουσίες. Όλα τελείωσαν μέσα σε 75 λεπτά χωρίς encore, ενώ κάποια μέλη συνέχισαν να υπογράφουν μπλούζες την στιγμή που το κοινό αποχωρούσε…Νωρίτερα εμφανίστηκε ο 30χρονος Βρετανός ράπερ Ocean Wisdom από το Camden Town πραγματικά καταιγιστικός και όλο το προτζεκτ του ακούγονταν σαν να έπαιζε στις 45 στροφές!
12ο Jazz στο Πάρκο, 2 Σεπτεμβρίου, Ίλιον
Πολύς κόσμος και φέτος στο ανθεκτικό στο χρόνο “Jazz στο Πάρκο” το μεγάλο τζαζ φεστιβάλ της πόλης σε καλλιτεχνική διεύθυνση του jazzman Γιώργου Τρανταλίδη, το οποίο δίνει βήμα στους καλύτερους νέους και παλιότερους μουσικούς.
Μια τρίωρη εναλλακτική μουσική πρόταση που συσπειρώνει τους φίλους της τζαζ που παρακολουθούν με προσήλωση χωρίς συζητήσεις και πολλή χρήση κινητών δείχνοντας τον σεβασμό τους στους μουσικούς. Ναι αυτό πρέπει να επισημανθεί καθώς σε έναν ανοιχτό χώρο όλα συμβαίνουν πιο εύκολα, όμως κυριαρχεί αμφίδρομα ο σεβασμός κοινού και μουσικών. Φέτος ήταν όλο το πρόγραμμα οργανικό και κατά τη διάρκειά του οι μουσικοί έδειξαν το ταλέντο τους στον αυτοσχεδιασμό, σε δικές τους συνθέσεις και standards. Και όλα αυτά με περίφημο ήχο που πρέπει να τονιστεί ότι ήταν άψογος (Γρηγόρης Τακισιάν).
Εμφανίστηκαν κατά σειρά: Βύρωνας Ντόλας (κιθάρα) και Χρυσόστομος Μπουκάλης (ακουστικό μπάσο), δηλαδή το Ντόλας-Μπουκάλης jazz duo που όπως είπαν «παίζουν χωρίς πρόγραμμα και ότι προκύψει». Ένα ντούο με ιδιαίτερο στυλ. Ακολούθησε το Spiral Trio των Σπύρου Μάνεση (πιάνο), Αρίωνα Γυφτάκη (ακ. μπάσο) και Αναστάση Γούλιαρη (ντραμς) με μια δική τους μουσική πρόταση με τρία δικά τους κομμάτια συνθέσεις των Γούλιαρη και Μάνεση. Η σύγχρονη τζαζ στα καλύτερά της. Τα δύο πρώτα σχήματα ήταν avant-garde και έδειξαν ότι η σειρά εμφάνισης των σχημάτων ήταν καλή μελετημένη.
Το τρίτο σχήμα που ανέβηκε στην ατμοσφαιρική σκηνή με φόντο τον Πύργο Βασιλίσσης, στο Κτήμα Σερπιέρη - ένας ειδυλλιακός χώρος χωρίς αμφιβολία, μια πρόταση από μόνος του – ήταν το Melina Paxinos Quartet της σαξοφωνίστριας Μελίνας Παξινού που γράφει επίσης δικά της κομμάτια και ήταν πλαισιωμένη από τρεις πολύ αξιόλογους μουσικούς: Δημήτρης Βερδίνογλου (πιάνο), Γρηγόρης Θεοδωρίδης (ακ. μπάσο) και Δημήτρης Κλωνής (ντραμς). H Μελίνα Παξινού συμμετείχε για πρώτη φορά στο “Jazz στο Πάρκο”, γενικά σε ένα εγχώριο μεγάλο τζαζ φεστιβάλ, και άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.
Ο πιο έμπειρος μουσικός του φεστιβάλ, ο Γιώργος Κοντραφούρης εμφανίστηκε ως headliners μαζί με το Organ Trio του, το πρώην Baby Trio του που μεγάλωσε πια. Με πολλές εμπειρίες πια ο κιθαρίστας Κωνσταντίνος Στουραϊτης και ο ντράμερ Γιάννης Παπαδούλης πλαισίωσαν τον “Genius” Γιώργο Κοντραφούρη – έτσι τον αποκάλεσε ο Γιώργος Τρανταλίδης δια μικροφώνου στο τέλος της συναυλίας, ένα παρατσούκλι όμως γνωστό στην πιάτσα.
Ο Γιώργος Κοντραφούρης είναι από τους λίγους μουσικούς που ζουν τόσο έντονα και εκφραστικά τα κομμάτια που παίζουν από την πρώτη νότα βούτηξε κυριολεκτικά μέσα στο όργανό του, άλλωστε είναι γνωστό ότι είναι ερωτευμένος με το Hammond. Ξεκίνησε με ένα δικό του καινούργιο κομμάτι, το Here We Go μια σύνθεση του από δύο καινούργια άλμπουμ του. Η αναφορά στον Dr. Lonnie Smith “ με το “Too Done Hot” ήταν αναπόφευκτη. Μεταξύ των υπόλοιπων κομματιών τους ήταν το “τεστ για να μπεις στο Baby Trio”, δηλαδή “Το Γοβάκι της Μπαλαρίνας”, το “Moment’s Notice” John Coltrane. Φινάλε με ένα αγαπημένο του shuffle το “Back at the Chicken Shack” Jimmy Smith από την χρυσή εποχή της Blue Note. Έπαιξαν απίθανα.
Θα είχε ενδιαφέρον μια έρευνα που θα έθετε ως βασικό της ερώτημα: σε πόσες συναυλίες πήγατε φέτος και τι χρήματα ξοδέψατε γι’ αυτές. Είναι σίγουρο πάντως πώς πολλοί μουσικόφιλοι επέλεξαν περισσότερες από μία συναυλίες και περισσότερες από μία ή δύο μέρες τουλάχιστον συμμετοχής στα μεγάλα φεστιβάλ, όπως το Release Athens. Το εν λόγω φεστιβάλ φέτος πήρε καθαρά κεφάλι στο χώρο αυτό καθώς επιμήκυνε το πρόγραμμά του σε 14 ημέρες από 12 πέρυσι και πολύ περισσότερες από προηγούμενες διοργανώσεις.
Ωστόσο κατάφερε να συγκεντρώσει πολύ κόσμο παρουσιάζοντας ένα πολυσυλλεκτικό και καλά οργανωμένο φεστιβάλ με εναλλακτικά, κλασικά, heavy metal έως hip-hop, ονόματα όπως του Wu-Tang Klan, μια συναυλία που συζητήθηκε. Η φετινή του παρουσία το εντάσσει δικαίως στα μεγαλύτερα και καλύτερα φεστιβάλ του κόσμου. Ας θυμηθούμε όμως μερικές από τις καλύτερες και πιο σημαντικές συναυλίες αυτό το καλοκαίρι.
Siouxsie, Release Athens 23 Ιουνίου, Πλατεία Νερού
Από την αρχή φάνηκε ότι θα εξελισσόταν σε μια εξαιρετική συναυλία. Η Siouxsie λικνιζόταν, χόρευε, επικοινωνούσε, δεν φάλτσαρε, γκρούβαρε, ήταν το κάτι άλλο. Η αμφίδρομη σχέση της Siouxsie, της αποκαλούμενης «Βασίλισσας του Πάγου» με τους Έλληνες είναι απίστευτη. Την απρόσμενη για πολλούς εμφάνισή της συμπλήρωνε το πολύ προσεγμένο οπτικό υλικό, όπως και οι τέσσερις εξαιρετικοί μουσικοί της (δύο κιθάρες, μπάσο, τύμπανα). Το σόου της – σύνολο μιαμισή ώρα - είχε επακόλουθο δύο encore, σπάνια κάποιος καλλιτέχνης πια κάνει δύο encore.
Νωρίτερα εμφανίστηκαν οι Ladytron με τρία συνθεσάιζερ, δύο γυναίκειες φωνές που έπαιζαν και «σύνθια» και μία drum beat. Το συγκρότημα από το Λίβερπουλ που κινείται στο χώρο του synth-pop, electropop, electronic rock από το 1999 άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε τέτοιο βαθμό που ήταν ίσως από τα καλύτερα συγκροτήματα που έχουν περάσει από το Release πριν τους headliners.
Αμέσως μετά οι Echo & The Bunnymen με 6 άτομα επί σκηνής και τον τραγουδιστή τους Ian McCullogh σε μεγάλη μέρα. O ήχος τους άγγιξε την τελειότητα και όπως λένε οι πληροφορίες μου, είναι από τα συγκροτήματα που βγάζουν τον καλύτερο ήχο παγκοσμίως αυτή την στιγμή. Θύμισαν όλη τη εκπληκτική διαδρομή τους (1978-1993 και 1996-σήμερα) κι έπαιξαν ένα πολύ καλό Walk On The Wild Side φόρο τιμής στην επιρροής τους, τον Lou Reed.
The Wailers, 10 Ιουλίου, City Garden
Οι Wailers από το Κίνγκστον της Τζαμάικα που εμφανίστηκαν στο City Garden είναι το ένα από τα δύο συγκροτήματα που φέρουν το ίδιο όνομα και κουβαλούν την κληρονομιά της διάδοσης του ήχου του Bob Marley. Με νέα μέλη στην σύνθεσή τους που αλλάζουν μέσα στα χρόνια, αλλά το ρεπερτόριο μένει το ίδιο. Ο μόνος που έχει κάποια σχέση με το συγκρότημα του Bob Marley είναι ο ντράμερ Aston Barrett Jr. Είναι ο γιος του μπασίστα, αυθεντικού μέλους των παλιών Wailers, του “Family Man”, όπως είναι γνωστός. Σε μια συναυλία με διάφορα προβλήματα στον ήχο οι Wailers διέθεταν ένα πολύ καλό τραγουδιστή που απέδωσε τα τραγούδια του Bob Marley όπως έπρεπε και έστειλε το μήνυμα για «Ειρήνη, Αγάπη, Ενότητα».
James , 10 Ιουλίου, Ηρώδειο
Τα εννέα σημερινά μέλη των James ενώθηκαν με την ορχήστρα Orchestra 22 υπό τη διεύθυνση του Joe Dudell και τη χορωδία Manchester Inspiration Gospel Choir, πολλαπλασιάζοντας το δέος της βραδιάς (Φεστιβάλ Αθηνών). Φρέσκια ματιά σε αγαπημένα τραγούδια, καθηλωτικά κρεσέντο, αρμονικές μελωδίες, ορχηστρικά σόλο, μαγικές φωνές, και φυσικά η εμβληματική φιγούρα του Tim Booth υπέροχα ελεύθερη, να στριφογυρίζει και να χορεύει, με αυτόν τον τρόπο έκστασης που τον χαρακτηρίζει.
Prodigy, Release Athens 21 Ιουλίου, Πλατεία Νερού
Όσοι πήγαν μόνο για τους “Νονούς του Rave” έκαναν καλά όχι γιατί οι Primal Scream δεν ήταν καλοί, το αντίθετο, αλλά η χορευτική τους διάθεση θα μετουσιωνόταν στην ψυχαγωγία πού αναζητούσαν σίγουρα περισσότερο με τους Prodigy. Ναι, ήταν μια βραδιά ποτισμένη από Prodigy. Το άλλοτε underground rave συγκρότημα έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση μέσα σε χαμό, με τον κόσμο να χοροπηδά μέσα σε καπνούς, καπνογόνα, έντονα φώτα που έδεναν με το σκοτάδι και τον εκπληκτικό περφόρμερ – χορευτή Μαξίμ Ριάλιτυ να εμφανίζεται με μπουφάν που είχε επάνω την μορφή του Κιθ Φλιντ. Από εκεί και πέρα πήραν όλα το δρόμο τους…
Νωρίτερα εμφανίστηκαν οι Primal Scream από την Γλασκώβη με τον συν-ιδρυτή τραγουδιστή τους Μπόμπι Γκιλέσπι. Μαζί του ο κιθαρίστας Andrew Innes (από το ’86 μαζί τους), ο ντράμερ Ντάριν Μούνεϊ (από το ’97), η όμορφη μελαχρινή μπασίστρια Σιμόν Μαρί Μπάτλερ (από το ’12) ντυμένη στα κόκκινα κι ένας σαξοφωνίστας που ξεκίνησε την συναυλία παίζοντας ντέφι. Εμφανίστηκαν στην Αθήνα σχεδόν μετά από μια 15ετία. Έκαναν εντυπωσιακή είσοδο με πενταμελή σχεδόν παιδική χορωδία που χόρευε και τραγουδούσε σε υπερυψωμένο σημείο. Το οπτικό μέρος της συναυλίας τους ήταν εξίσου ενδιαφέρον και ιδιαίτερα πολιτικοποιημένο και περιείχε την asphyxiation culture, την κουλτούρα της ασφυξίας…Την προτελευταία ημέρα του Release άνοιξαν οι Lip Forensics το εξαιρετικό ηλεκτρονικό ντουέτο των Zade και Ekelon που έπαιξαν κυρίως κομμάτια από το ντεμπούτο άλμπουμ τους “Apophenia”
Guns N’Roses, 22 Ιουλίου, ΟΑΚΑ
Ενώ υπάρχει μουρμούρα στο συναυλιακό κοινό για τους χρόνους που εμφανίζονται τα συγκροτήματα, οι Guns N’ Roses που ας μην ξεχνάμε ήταν πρόσφατα headliners στο Glastonbury 2023, ανέβηκαν στην σκηνή και ξέχασαν να κατέβουν! Τρεις ώρες γεμάτες, από τις εννιά παρά κάτι έως μεσάνυχτα και κάτι παρουσίασαν ένα ολοκληρωμένο rock’n’roll show, ενίοτε βέβαια και γενεθλίων του Slash. Με ένα τρόπο πάντως το μεγάλο αστέρι του συγκροτήματος είναι ο Slash. H απαράμιλλη τεχνική του στην κιθάρα, το κόμικ στυλ του με το μεγάλο καπέλο, τα μακριά σγουρά μαλλιά και τα ray ban γυαλιά που δεν τα βγάζει με τίποτα, νομίζω ότι κλέβει τη δόξα από τον περφόρμερ Axl Rose. Οι δυο τους συναγωνίστηκαν στις αλλαγές επί σκηνής καθώς ο Slash άλλαξε καμιά δεκαριά φορές κιθάρες και πάλι από την αρχή, αλλά και ο Rose καμιά ντουζίνα και βάλε μπλούζες και πουκάμισα στη διάρκεια της συναυλίας τους.
1o Death Disco Athens Open Air Festival, 22-23 Ιουλίου, Τεχνόπολις
Αν και οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές, λόγω του καύσωνα, τόσο το κοινό, όσο και τα συγκροτήματα, έδωσαν τεράστια ενέργεια και μετέτρεψαν την συναυλία σε μια μεγάλη γιορτή του σκοτεινού ήχου. Από τα δύο stages το διήμερο πέρασαν οι: The Sisters of Mercy, VNV Nation, She Past Away, Lebanon Hanover, Sad Lovers and Giants, Absolute Body Control, Mecano Un. Ltd, Actors, Selofan, Rue Oberkampf, Ploho, Kalte Nacht, Mechanimal, Youth Valley, Data Fragments. Ένα Φεστιβάλ που κατά κοινή ομολογία του κοινού έλειπε από την πόλη!
Wu-Tang Clan, Release Athens 27 Ιουλίου, Πλατεία Νερού
Περίπου τρεις ώρες πριν την εμφάνιση των Wu-Tang Clan οι διοργανωτές γνωστοποίησαν ότι τρία κορυφαία μέλη του συγκροτήματος δεν ήταν μέσα στην τελευταία πτήση για την Αθήνα! Ο λόγος για τους Method Man, Ghostface Killah, GZA. Ωστόσο η συναυλία θα διεξαγόταν κανονικά από τους υπόλοιπους που ήρθαν στην Ελλάδα. Την στιγμή που έγινε αυτό γνωστό στο stage βρισκόταν ο Ταφ Λάθος.
Η είδηση κυκλοφόρησε γρήγορα ωστόσο το κοινό δεν πτοήθηκε και τους καλοδέχθηκε μέσα σε παραλήρημα ενθουσιασμού. Τα υπόλοιπα 6 μέλη των Wu-Tang Clan πλαισιωμένα από άλλα 6 συνολικά κατέλαβαν την σκηνή και με το γνωστό τους στυλ που συνδυάζει εικόνες πολεμικών τεχνών με την αγριότητα του δρόμου έκαναν το κοινό γρήγορα να ξεχάσει τις απουσίες. Όλα τελείωσαν μέσα σε 75 λεπτά χωρίς encore, ενώ κάποια μέλη συνέχισαν να υπογράφουν μπλούζες την στιγμή που το κοινό αποχωρούσε…Νωρίτερα εμφανίστηκε ο 30χρονος Βρετανός ράπερ Ocean Wisdom από το Camden Town πραγματικά καταιγιστικός και όλο το προτζεκτ του ακούγονταν σαν να έπαιζε στις 45 στροφές!
12ο Jazz στο Πάρκο, 2 Σεπτεμβρίου, Ίλιον
Πολύς κόσμος και φέτος στο ανθεκτικό στο χρόνο “Jazz στο Πάρκο” το μεγάλο τζαζ φεστιβάλ της πόλης σε καλλιτεχνική διεύθυνση του jazzman Γιώργου Τρανταλίδη, το οποίο δίνει βήμα στους καλύτερους νέους και παλιότερους μουσικούς.
Μια τρίωρη εναλλακτική μουσική πρόταση που συσπειρώνει τους φίλους της τζαζ που παρακολουθούν με προσήλωση χωρίς συζητήσεις και πολλή χρήση κινητών δείχνοντας τον σεβασμό τους στους μουσικούς. Ναι αυτό πρέπει να επισημανθεί καθώς σε έναν ανοιχτό χώρο όλα συμβαίνουν πιο εύκολα, όμως κυριαρχεί αμφίδρομα ο σεβασμός κοινού και μουσικών. Φέτος ήταν όλο το πρόγραμμα οργανικό και κατά τη διάρκειά του οι μουσικοί έδειξαν το ταλέντο τους στον αυτοσχεδιασμό, σε δικές τους συνθέσεις και standards. Και όλα αυτά με περίφημο ήχο που πρέπει να τονιστεί ότι ήταν άψογος (Γρηγόρης Τακισιάν).
Εμφανίστηκαν κατά σειρά: Βύρωνας Ντόλας (κιθάρα) και Χρυσόστομος Μπουκάλης (ακουστικό μπάσο), δηλαδή το Ντόλας-Μπουκάλης jazz duo που όπως είπαν «παίζουν χωρίς πρόγραμμα και ότι προκύψει». Ένα ντούο με ιδιαίτερο στυλ. Ακολούθησε το Spiral Trio των Σπύρου Μάνεση (πιάνο), Αρίωνα Γυφτάκη (ακ. μπάσο) και Αναστάση Γούλιαρη (ντραμς) με μια δική τους μουσική πρόταση με τρία δικά τους κομμάτια συνθέσεις των Γούλιαρη και Μάνεση. Η σύγχρονη τζαζ στα καλύτερά της. Τα δύο πρώτα σχήματα ήταν avant-garde και έδειξαν ότι η σειρά εμφάνισης των σχημάτων ήταν καλή μελετημένη.
Το τρίτο σχήμα που ανέβηκε στην ατμοσφαιρική σκηνή με φόντο τον Πύργο Βασιλίσσης, στο Κτήμα Σερπιέρη - ένας ειδυλλιακός χώρος χωρίς αμφιβολία, μια πρόταση από μόνος του – ήταν το Melina Paxinos Quartet της σαξοφωνίστριας Μελίνας Παξινού που γράφει επίσης δικά της κομμάτια και ήταν πλαισιωμένη από τρεις πολύ αξιόλογους μουσικούς: Δημήτρης Βερδίνογλου (πιάνο), Γρηγόρης Θεοδωρίδης (ακ. μπάσο) και Δημήτρης Κλωνής (ντραμς). H Μελίνα Παξινού συμμετείχε για πρώτη φορά στο “Jazz στο Πάρκο”, γενικά σε ένα εγχώριο μεγάλο τζαζ φεστιβάλ, και άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.
Ο πιο έμπειρος μουσικός του φεστιβάλ, ο Γιώργος Κοντραφούρης εμφανίστηκε ως headliners μαζί με το Organ Trio του, το πρώην Baby Trio του που μεγάλωσε πια. Με πολλές εμπειρίες πια ο κιθαρίστας Κωνσταντίνος Στουραϊτης και ο ντράμερ Γιάννης Παπαδούλης πλαισίωσαν τον “Genius” Γιώργο Κοντραφούρη – έτσι τον αποκάλεσε ο Γιώργος Τρανταλίδης δια μικροφώνου στο τέλος της συναυλίας, ένα παρατσούκλι όμως γνωστό στην πιάτσα.
Ο Γιώργος Κοντραφούρης είναι από τους λίγους μουσικούς που ζουν τόσο έντονα και εκφραστικά τα κομμάτια που παίζουν από την πρώτη νότα βούτηξε κυριολεκτικά μέσα στο όργανό του, άλλωστε είναι γνωστό ότι είναι ερωτευμένος με το Hammond. Ξεκίνησε με ένα δικό του καινούργιο κομμάτι, το Here We Go μια σύνθεση του από δύο καινούργια άλμπουμ του. Η αναφορά στον Dr. Lonnie Smith “ με το “Too Done Hot” ήταν αναπόφευκτη. Μεταξύ των υπόλοιπων κομματιών τους ήταν το “τεστ για να μπεις στο Baby Trio”, δηλαδή “Το Γοβάκι της Μπαλαρίνας”, το “Moment’s Notice” John Coltrane. Φινάλε με ένα αγαπημένο του shuffle το “Back at the Chicken Shack” Jimmy Smith από την χρυσή εποχή της Blue Note. Έπαιξαν απίθανα.
