και στην αγάπη του την πρώτη στέλνει ένα όνειρο γλυκό.
Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους, ανατριχίλα στο νερό
με την καρδιά στήνει πολέμους και με τον Έρωτα χορό.
Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός
γελάει το φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός.
Από τους κήπους κόβει βάγια κι απ’ την αυλή του πασχαλιές
για να στολίσει τα ναυάγια που μείναν δίχως αγκαλιές.
Φέρνει μια ζάλη…
Τόσο ανάγλυφα «ζωγράφισε» πριν από μερικά χρόνια τον Απρίλη ο Ηλίας Κατσούλης, και μελοποίησε και τραγούδησε ο Παντελής Θαλασσινός στο «Καλαντάρι» του, που κυκλοφόρησε το 2006. Είναι χαρακτηριστικό πως στην εισαγωγή του τραγουδιού, ακούγεται ένα μέρος από την εισαγωγή του «Απρίλη» του Μίκη Θεοδωράκη. Όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο στιχουργός στο ένθετο του cd, τα τραγούδια αυτά δεν έχουν μόνο επικαιρικό χαρακτήρα. Θεωρώ όμως πως είναι η καλύτερη επιλογή για ακρόαση ή για μια ραδιοφωνική εκπομπή, κάθε πρώτη του μήνα.
Ο Απρίλιος πήρε το όνομά του από το λατινικό «aperire» που σημαίνει «ανοίγω», αφού, κατά μία έννοια, είναι ο μήνας στη διάρκεια του οποίου ο καιρός ανοίγει, το ίδιο και η διάθεσή μας (όσο τουλάχιστον το επιτρέπουν οι συνθήκες γύρω μας) και έρχεται οριστικά η Άνοιξη. Λαμπριάτης ονομάστηκε από το λαό μας, αφού η μεγάλη γιορτή του Πάσχα γιορτάζεται συνήθως μέσα στον Απρίλη… Και δεν ξεχνάμε βεβαίως το πανευρωπαϊκό έθιμο της Πρωταπριλιάς με τα αθώα ψέματά της… Λέγεται, πως το έθιμο αυτό, που στην Ελλάδα έφτασε, μάλλον, την εποχή των Σταυροφοριών, έχει τις ρίζες του στους αρχαίους Κέλτες. Επειδή λοιπόν τον Απρίλιο ο καιρός καλοσύνευε συνήθιζαν την πρωταπριλιά να πηγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν φυσικά με άδεια χέρια, κι έτσι κατέφευγαν σε ψεύτικες ιστορίες για μεγάλα ψάρια. (1)
Είναι αρκετά τα τραγούδια που αναφέρονται στον Απρίλη και τις χάρες του. Τη δική του εκδοχή έδωσε ο Μίκης Θεοδωράκης σχεδόν μισόν αιώνα πριν, όταν, το 1962, στο θεατρικό έργο «Τραγούδι του νεκρού αδελφού», όπου περιγράφονται τα πάθη του λαού στον Εμφύλιο, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγουδούσε σε μουσική και στίχους του συνθέτη:
Απρίλη μου, Απρίλη μου ξανθέ
και Μάη μυρωδάτε, καρδιά μου πώς αντέ
καρδιά μου πώς, καρδιά μου πώς αντέχεις
μέσα στην τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές
Γιομίζ’ η γειτονιά τραγούδια και φιλιά
την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ
την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ
την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ, μα το 'χω μυστικό
Αστέρι μου, αστέρι μου χλωμό
του φεγγαριού αχτίδα στο γαϊτανόφρυδο
στο γαϊτανο, στο γαϊτανοφρυδό σου
κρεμάστηκε η καρδιά μου σαν το πουλάκι στο ξόβεργο
Γιομίζ’ η γειτονιά...
Λουλούδι μου, λουλούδι μυριστό
και ρόδο μυρωδάτο, στη μάνα σου θα ‘ρθω
στη μάνα σου, στη μάνα σου θα ‘ρθω
να πάρω την ευχή της και το ταίρι που αγαπώ
Γιομίζ’ η γειτονιά...
Από το Απριλιάτικο κλίμα, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Έτσι σε ένα δίσκο, αφιέρωμα στους 12 μήνες του χρόνου, που κυκλοφόρησε το 1972 από τη Zodiac (θυγατρική της Lyra) σε μουσική Βασίλη Κουμπή και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου με τίτλο «12 μήνες», το τραγούδι του Απρίλη, με την Πόπη Αστεριάδη, είχε, όπως ήταν φυσικό, την τέταρτη θέση στην πρώτη πλευρά του δίσκου. Εκτός από την Αστεριάδη τραγουδούσαν ο Μιχάλης Βιολάρης, η Ρένα Κουμιώτη και ο Γιάννης Θωμόπουλος.
Αγόρι μου ξανθέ μου Απρίλη
σαν δυοσμαρίνι ευωδάς
κάθε που με ξεπροβοδάς
μ’ ένα φιλί στα χείλη
Αγόρι μου ξανθέ μου Απρίλη
άσπρα μου δόντια δροσερά
ποια Παναγιά καλοκυρά
μωρό σ’ εγλυκοφίλει;
Αγόρι μου ξανθέ μου Απρίλη
έλα στο πλάι μου ξανά
να γιάνεις ό,τι με πονά
κι όσα ο καιρός θα στείλει
Πηγή: Βικιπαίδεια
