Αν γινόταν ένα γκάλοπ, ποιος είναι ο σπουδαιότερος μήνας του χρόνου, πολλοί θα ψήφιζαν τον Γενάρη για σημειολογικούς λόγους αλλά με διαφορά πρώτος θα ερχόταν ο Αύγουστος.
Αυτός ο αυτοκρατορικός μήνας με τον ονοματολογικό του προσδιορισμό από τον Αύγουστο Καίσαρα.
Όλοι μας περιμένουμε πότε θα έρθει η πρώτη Αυγούστου σαν την ημέρα που περιμένεις το απολυτήριο του στρατού, την τελευταία μέρα του σχολείου, την τελευταία μέρα της ελευθερίας σου πριν απ’ το γάμο.
Αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε στα κουλουάρ ενός σταδίου, εκατοντάδες χιλιάδες νοματαίοι και περιμένουμε το μπαμ του πιστολιού του αφέτη για να τρέξουμε σε παραλίες και βουνά, για να γευτούμε όσα νοσταλγούμε το Χειμώνα.
Την πρώτη μέρα του Αυγούστου βγαίνουν από τα ντουλάπια και τα συρτάρια τα μαγιό, οι βερμούδες, τα μπλουζάκια και όλα τα ρούχα του καλοκαιριού.
Κανονικά η πρώτη Αυγούστου θα έπρεπε να θεσπισθεί εθνική εορτή.
Να οργανώσουμε και μία παρέλαση με άνδρες, γυναίκες και παιδιά, με μαγιό, γυαλιά ηλίου, σαγιονάρες, με αντικουνουπικά και αντιηλιακά στο χέρι. Να ακολουθούν άρματα με τρέιλερ που θα σέρνουν βάρκες, σκάφη, φουσκωτά και πάνω τους να κάθονται γοργόνες με παρεό και μαζορέτες ντυμένες με εντυπωσιακά ίχνη από μαγιό. Πιο πίσω να ακολουθούν σερβιτόροι, μπάρμαν, ξενοδόχοι, ναυαγοσώστες, εφοριακοί με ψαροντούφεκα και στολές δυτών για παραλλαγή.
Ο Αύγουστος είναι η χαρά του κράτους που νομίζει ότι εισπράττει περισσότερα έσοδα αλλά και των φοροφυγάδων που δεν ξέρουν να κόβουν αποδείξεις.
Ένας νόμος τομή για το ελληνικό κράτος θα ήταν να επιμηκύνουν τον Αύγουστο και να έχει 60 ημέρες. Να κοντύνουν λίγο τον Ιούλιο και λίγο τον Σεπτέμβριο ώστε να έχουμε δύο Δεκαπενταύγουστους, δύο πανσελήνους και δύο συναυλίες του Ρέμου στη Μύκονο.
Θα είχαμε επίσης την άνεση να τρέχουμε πιο άνετα σε απόκρημνα ξωκλήσια και μοναστήρια της Παναγιάς σπάζοντας τα sold out. Να γεμίσουμε και να ζωντανέψουμε τις πλατείες των χωριών με τα πανηγύρια και να αναπνεύσουμε την τσίκνα από τα κοκορέτσια και τα κοντοσούβλια (και άσε την ΕΟΚ να τα απαγορεύει) που είναι προτιμότερη από το νέφος της Αθήνας.
Έτσι ο Αύγουστος θα είναι ένα μακροημερές Πάσχα που ο καθένας θα μπορεί να στήνει τη δική του Ανάσταση μετά τη σταύρωση του Χειμώνα.
Το ντεκόρ της ζωής μας τον Αύγουστο αλλάζει, γεμίζει φεγγάρια, θάλασσες, βουνά, μυρουδιές. Η Ελλάδα τον Αύγουστο είναι αθυρόστομη, χαοτική, Μεσογειακή που δεν αντέχει πολύ ευρυθμία. Βρίσκουμε την ευκαιρία να αμαρτήσουμε λίγο περισσότερο στο φαγητό, στο ποτό, στο ξενύχτι.
Τον Αύγουστο όλοι μας αλλιώς σκεπτόμαστε, αλλιώς μιλάμε, αλλιώς γελάμε, αλλιώς ονειρευόμαστε γιατί ο καθένας μας έχει μερίδιο στην αυταπάτη.
Αυτός ο αυτοκρατορικός μήνας με τον ονοματολογικό του προσδιορισμό από τον Αύγουστο Καίσαρα.
Όλοι μας περιμένουμε πότε θα έρθει η πρώτη Αυγούστου σαν την ημέρα που περιμένεις το απολυτήριο του στρατού, την τελευταία μέρα του σχολείου, την τελευταία μέρα της ελευθερίας σου πριν απ’ το γάμο.
Αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε στα κουλουάρ ενός σταδίου, εκατοντάδες χιλιάδες νοματαίοι και περιμένουμε το μπαμ του πιστολιού του αφέτη για να τρέξουμε σε παραλίες και βουνά, για να γευτούμε όσα νοσταλγούμε το Χειμώνα.
Την πρώτη μέρα του Αυγούστου βγαίνουν από τα ντουλάπια και τα συρτάρια τα μαγιό, οι βερμούδες, τα μπλουζάκια και όλα τα ρούχα του καλοκαιριού.
Κανονικά η πρώτη Αυγούστου θα έπρεπε να θεσπισθεί εθνική εορτή.
Να οργανώσουμε και μία παρέλαση με άνδρες, γυναίκες και παιδιά, με μαγιό, γυαλιά ηλίου, σαγιονάρες, με αντικουνουπικά και αντιηλιακά στο χέρι. Να ακολουθούν άρματα με τρέιλερ που θα σέρνουν βάρκες, σκάφη, φουσκωτά και πάνω τους να κάθονται γοργόνες με παρεό και μαζορέτες ντυμένες με εντυπωσιακά ίχνη από μαγιό. Πιο πίσω να ακολουθούν σερβιτόροι, μπάρμαν, ξενοδόχοι, ναυαγοσώστες, εφοριακοί με ψαροντούφεκα και στολές δυτών για παραλλαγή.
Ο Αύγουστος είναι η χαρά του κράτους που νομίζει ότι εισπράττει περισσότερα έσοδα αλλά και των φοροφυγάδων που δεν ξέρουν να κόβουν αποδείξεις.
Ένας νόμος τομή για το ελληνικό κράτος θα ήταν να επιμηκύνουν τον Αύγουστο και να έχει 60 ημέρες. Να κοντύνουν λίγο τον Ιούλιο και λίγο τον Σεπτέμβριο ώστε να έχουμε δύο Δεκαπενταύγουστους, δύο πανσελήνους και δύο συναυλίες του Ρέμου στη Μύκονο.
Θα είχαμε επίσης την άνεση να τρέχουμε πιο άνετα σε απόκρημνα ξωκλήσια και μοναστήρια της Παναγιάς σπάζοντας τα sold out. Να γεμίσουμε και να ζωντανέψουμε τις πλατείες των χωριών με τα πανηγύρια και να αναπνεύσουμε την τσίκνα από τα κοκορέτσια και τα κοντοσούβλια (και άσε την ΕΟΚ να τα απαγορεύει) που είναι προτιμότερη από το νέφος της Αθήνας.
Έτσι ο Αύγουστος θα είναι ένα μακροημερές Πάσχα που ο καθένας θα μπορεί να στήνει τη δική του Ανάσταση μετά τη σταύρωση του Χειμώνα.
Το ντεκόρ της ζωής μας τον Αύγουστο αλλάζει, γεμίζει φεγγάρια, θάλασσες, βουνά, μυρουδιές. Η Ελλάδα τον Αύγουστο είναι αθυρόστομη, χαοτική, Μεσογειακή που δεν αντέχει πολύ ευρυθμία. Βρίσκουμε την ευκαιρία να αμαρτήσουμε λίγο περισσότερο στο φαγητό, στο ποτό, στο ξενύχτι.
Τον Αύγουστο όλοι μας αλλιώς σκεπτόμαστε, αλλιώς μιλάμε, αλλιώς γελάμε, αλλιώς ονειρευόμαστε γιατί ο καθένας μας έχει μερίδιο στην αυταπάτη.
