Διάβασα τα ονόματα των απωλειών σε σημείωμα του Παύλου Ηλ. Αγιαννίδη και ζορίστηκα. Την ίδια κουβέντα είχαμε πριν μέρες με σπουδαίο ερμηνευτή, βάζοντας στην παρέα και τον Ελευθερίου, που η απουσία του φαντάζει τόσο κοντινή.
Είναι καλλιτέχνες με μεγάλη ακτίνα, χρονική και δημιουργική.
Ακόμη και όσοι δεν είχαν τακτική πλέον σχέση με τη δισκογραφία και τις ζωντανές παραστάσεις, η παρουσία τους και μόνο λειτουργούσε σαν σημείο αναφοράς και ανάχωμα. Παράλληλα λειτουργούσαν ως συνδετικοί κρίκοι με τη ρίζα και ως «βατήρας-πάτημα» για το μετά…
Υπάρχει καινούριο αίμα και άξιοι ταλαντούχοι που διαβαίνουν τις ανοδικές ιεραρχίες.
Τα χτυπήματα όμως βαριά και οι πληγές βαθιές που δύσκολα γιατρεύονται.
Είναι καλλιτέχνες με μεγάλη ακτίνα, χρονική και δημιουργική.
Ακόμη και όσοι δεν είχαν τακτική πλέον σχέση με τη δισκογραφία και τις ζωντανές παραστάσεις, η παρουσία τους και μόνο λειτουργούσε σαν σημείο αναφοράς και ανάχωμα. Παράλληλα λειτουργούσαν ως συνδετικοί κρίκοι με τη ρίζα και ως «βατήρας-πάτημα» για το μετά…
Υπάρχει καινούριο αίμα και άξιοι ταλαντούχοι που διαβαίνουν τις ανοδικές ιεραρχίες.
Τα χτυπήματα όμως βαριά και οι πληγές βαθιές που δύσκολα γιατρεύονται.
