Κυριακή σε ηλικία 83 ετών.
Ο Σέρβος υπήρξε από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους προπονητές όλων των εποχών και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στην Ιταλία, όπου έκανε μεγάλη καριέρα, συνδέοντας το όνομά του κυρίως με τη Σαμπντόρια με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1991. Την επόμενη χρονιά την οδήγησε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών αλλά ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα με 1-0.
Ίδια «τύχη» είχε και το 1981 όταν σαν προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης έχασε στον τελικό από τη Λίβερπουλ με το ίδιο σκορ.
Ενδιάμεσα κατέκτησε πάντα με τη Σαμπντόρια το Κύπελλο Κυπελλούχων (1990), δύο Κύπελλα Ιταλίας (1988, 1989)και ένα Σούπερ Κύπελλο (1991). Επίσης Πρωτάθλημα Ισπανίας με τη Ρεάλ (1980) και δύο Κύπελλα (1980, 1982).
Και σαν ποδοσφαιριστής ο Μπόσκοφ υπήρξε χαρισματικός μεσοεπιθετικός με 57 συμμετοχές στην Εθνική Γιουκοσλαβίας με την οποία έλαβε μέρος σε δύο Μουντιάλ και σε Ολυμπιακούς Αγώνες ενώ υπήρξε μέλος και της Μικτής Ευρώπης.
Είχα την τύχη να τον απολαύσω στην Ιταλία, όπου διέμεινα ως φοιτητής τα χρόνια της «αυτοκρατορίας» του, τόσο επί το προπονητικό του έργον όσο και αυτό του «πρωταγωνιστή» που ήξερε να μαγνητίζει το κοινό, τους δημοσιογράφους και τις κάμερες.
Ευφυής, χιουμορίστας, είρωνας, «καυστικός» με τον τρόπο του και πάντα με τον αέρα του γνώστη και του «υπεράνω» αλλά γήινος και άμεσος συνάμα, έγραψε ιστορία με τα «κακά» ιταλικά του, που δεν τον εμπόδισαν νε ξεστομίζει τις περίτεχνες ατάκες του:
- Πέναλντι είναι όταν ο διαιτητής σφυρίζει…
- Στο γήπεδο μοιάζαμε με τουρίστες. Με τη διαφορά ότι για να μπούμε μέσα δεν πληρώσαμε εισιτήριο.
- Το γκολ μπαίνει όταν θέλει ο Θεός!
- Καλύτερα να χάσεις έναν αγώνα με 6-0 πάρα έξι αγώνες με 1-0
- Ο προπονητής πρέπει να είναι την ίδια ώρα δάσκαλος, φίλος και χωροφύλακας!
- Οι προπονητές είναι σαν του τραγουδιστές της όπερας. Υπάρχουν πολλοί και καλοί, όμως μόνο 2 ή 3 μπορούν να τραγουδήσουν στην Σκάλα του Μιλάνου!
- Για να νικήσεις χρειάζεται να βάλεις περισσότερα γκολ από τον αντίπαλο.
Είναι κι άλλα πολλά και «μαγικά» του Μπόσκοφ που έγραψαν ιστορία όπως η περίφημη φράση του όταν υποδέχτηκε τον ξακουστό Ολλανδό Ρουντ Γκούλιτ στη Σαμπντόρια το 1993: «Ο Γκούλιτ μοιάζει με ένα ελάφι που βγαίνει απ’ το δάσος…»
Addio maestro!
