Ήταν η εποχή που βρισκόμενος έξω από τα «δημοσιογραφικά» και «καλλιτεχνικά» πράγματα αναζητούσα εκδοτικό οίκο για την κυκλοφορία του πρώτου μου βιβλίου «Άπονες Εξουσίες – Το λαϊκό τραγούδι στην δεκαετία του '70». Μίλησα με τον Γιάννη Κοντό στο τηλέφωνο και κλείσαμε ραντεβού στον «Κέδρο». Με υποδέχτηκε με έμφυτη ευγένεια και γλυκύτητα. Συζητήσαμε για τα μέχρι τότε «δικά» μου και ξανοιχτήκαμε στην ποίηση, τη λογοτεχνία, το τραγούδι, την εποχή, την κοινωνία.
Στο τέλος άφησα τις «σελίδες» μου προς εξέταση αλλά η -από καρδιάς- συμβουλή του ήταν: «Έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορεί και να το κυκλοφορήσουμε. Όμως η γνώμη μου είναι να αναζητήσεις έναν μικρότερο εκδοτικό οίκο. Που να πιστέψει στο βιβλίο και να το κάνει σημαία του. Εδώ ίσως χαθεί ανάμεσα σε τόσους τίτλους».
Κανονίσαμε μια επόμενη συνάντηση όπου ανάμεσα στα άλλα του παρουσίασα και κάποιες ποιητικές απόπειρές μου. Δε μάσησε τα λόγια του. Του φαινόντουσαν περισσότερο στίχοι και λιγότερο ποιήματα.
Οι «Άπονες Εξουσίες» εκδόθηκαν τελικά από τις εκδόσεις Ατραπός. Προλόγισαν ο Στέλιος Καζαντζίδης και ο Πάνος Γεραμάνης. Είχα ήδη κάνει κάποια βηματάκια στα «μουσικά» δρώμενα. Η πορεία τους επιβεβαίωσε τη διορατική ματιά του ποιητή. Απ’ τον ίδιο εκδοτικό οίκο κυκλοφόρησαν κι άλλα έργα μου που είχαν θετική υποδοχή.
Με τον κύριο Πάνο επισκεφτήκαμε τον Κοντό, του αφιέρωσα ένα αντίτυπο, τα είπαμε και καταλήξαμε για ούζα στην καρδιά της Αθήνας. Που να ξεκολλήσεις από κοντά τους, απ’ την ωραία συντροφιά τους, απ’ τις αμέτρητες ιστορίες τους… Δώσαμε τα χέρια και σε κάποιες παρουσιάσεις και μετά οι δρόμοι μας δεν ξαναδιασταυρώθηκαν. Κάποια τηλεφωνήματα για ευχές… Ο καθένας στο δικό του βιλαέτι.
Διάβαζα τα έργα του, ταξίδευα όμορφα μαζί του. Χυμός ζωής οι λέξεις του, με απαισιοδοξία συχνά κι άλλοτε με προοπτική. Ξεχειλίζουν ειλικρίνεια, δεν είναι βαρύγδουπες. Όπως και ο δημιουργός τους. Ευφυής, καλλιεργημένος αλλά φιλικός, άμεσος και γνώστης των «ταπεινών»…
Όταν φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι υπάρχει θλίψη και κενός. Ευτυχώς μένουν οι θύμησες, και το σημαντικότερο, τα έργα.
Διαβάστε περισσότερα για τον Γιάννη Κοντό ΕΔΩ.
Στο τέλος άφησα τις «σελίδες» μου προς εξέταση αλλά η -από καρδιάς- συμβουλή του ήταν: «Έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορεί και να το κυκλοφορήσουμε. Όμως η γνώμη μου είναι να αναζητήσεις έναν μικρότερο εκδοτικό οίκο. Που να πιστέψει στο βιβλίο και να το κάνει σημαία του. Εδώ ίσως χαθεί ανάμεσα σε τόσους τίτλους».
Κανονίσαμε μια επόμενη συνάντηση όπου ανάμεσα στα άλλα του παρουσίασα και κάποιες ποιητικές απόπειρές μου. Δε μάσησε τα λόγια του. Του φαινόντουσαν περισσότερο στίχοι και λιγότερο ποιήματα.
Οι «Άπονες Εξουσίες» εκδόθηκαν τελικά από τις εκδόσεις Ατραπός. Προλόγισαν ο Στέλιος Καζαντζίδης και ο Πάνος Γεραμάνης. Είχα ήδη κάνει κάποια βηματάκια στα «μουσικά» δρώμενα. Η πορεία τους επιβεβαίωσε τη διορατική ματιά του ποιητή. Απ’ τον ίδιο εκδοτικό οίκο κυκλοφόρησαν κι άλλα έργα μου που είχαν θετική υποδοχή.
Με τον κύριο Πάνο επισκεφτήκαμε τον Κοντό, του αφιέρωσα ένα αντίτυπο, τα είπαμε και καταλήξαμε για ούζα στην καρδιά της Αθήνας. Που να ξεκολλήσεις από κοντά τους, απ’ την ωραία συντροφιά τους, απ’ τις αμέτρητες ιστορίες τους… Δώσαμε τα χέρια και σε κάποιες παρουσιάσεις και μετά οι δρόμοι μας δεν ξαναδιασταυρώθηκαν. Κάποια τηλεφωνήματα για ευχές… Ο καθένας στο δικό του βιλαέτι.
Διάβαζα τα έργα του, ταξίδευα όμορφα μαζί του. Χυμός ζωής οι λέξεις του, με απαισιοδοξία συχνά κι άλλοτε με προοπτική. Ξεχειλίζουν ειλικρίνεια, δεν είναι βαρύγδουπες. Όπως και ο δημιουργός τους. Ευφυής, καλλιεργημένος αλλά φιλικός, άμεσος και γνώστης των «ταπεινών»…
Όταν φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι υπάρχει θλίψη και κενός. Ευτυχώς μένουν οι θύμησες, και το σημαντικότερο, τα έργα.
Διαβάστε περισσότερα για τον Γιάννη Κοντό ΕΔΩ.
