Για την αναγκαιότητα εκπομπών σαν κι αυτή που επιμελήθηκε και παρουσίασε ο Γιώργος Νταλάρας δε χωρά κουβέντα!
Και μόνο τους μουσικούς να είχε, δίχως τραγουδιστικές ερμηνείες, θα έφτανε για να καθαρίσουν… τα αυτιά και οι ψυχές μας.
Και ο ίδιος ο Νταλάρας ήταν απολαυστικός στο τραγούδισμά του, άλλωστε έδειχνε να απολαμβάνει την όλη διαδικασία. Ο χρόνος περνά αλλά έχει τον τρόπο, την τέχνη και τη φλόγα, να «κλέβει» και να κερδίζει τον πανδαμάτωρ…
Όλοι οι καλεσμένοι συνοδοιπόροι-ερμηνευτές κατέθεσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Και η Ελένη Τσαλιγοπούλου, και ο Μίλτος Πασχαλίδης, και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, και η ο Χρήστος Μάστορας και η Ασπασία Στρατηγού.
Τα είπαν τα διαμάντια του Μίκη και του Τσιτσάνη, με το λόγο των σπουδαίων ποιητών και στιχουργών, περίτεχνα και με την καρδιά τους.
Για το δικό μου φυλλοκάρδι και για όσα μπορώ να καταλαβαίνω εκείνος που υπερέβη τα μέχρι τώρα όρια του ήταν ο Δημήτρης Μπάσης.
Μιλάμε για έναν καλλιτέχνη δεδομένης αξίας, με γερά εφόδια, ζηλευτή πορεία και συνέπεια.
Γνωριζόμαστε, τον έχω παρακολουθήσει πολλές φορές.
Όμως στη συγκεκριμένη «παράσταση» βλέποντας τον δίπλα στον Νταλάρα, αισθάνθηκα πως υπάρχει συνέχεια όσον αφορά τους μεγάλους λαϊκούς ερμηνευτές στον τόπο μας.
Αυτούς που σαν συνδημιουργοί, με το χάρισμά τους μπαίνουν στον «ιστό» των τραγουδιών και σαν θετικός, εύφορος ιός, μεταλλάσσουν το κύτταρο, εμπλουτίζοντας το, αναζωογονώντας το, πλουτίζοντας το, ομορφαίνοντας το και μαζί και τις ζωές μας.
Και μόνο τους μουσικούς να είχε, δίχως τραγουδιστικές ερμηνείες, θα έφτανε για να καθαρίσουν… τα αυτιά και οι ψυχές μας.
Και ο ίδιος ο Νταλάρας ήταν απολαυστικός στο τραγούδισμά του, άλλωστε έδειχνε να απολαμβάνει την όλη διαδικασία. Ο χρόνος περνά αλλά έχει τον τρόπο, την τέχνη και τη φλόγα, να «κλέβει» και να κερδίζει τον πανδαμάτωρ…
Όλοι οι καλεσμένοι συνοδοιπόροι-ερμηνευτές κατέθεσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Και η Ελένη Τσαλιγοπούλου, και ο Μίλτος Πασχαλίδης, και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, και η ο Χρήστος Μάστορας και η Ασπασία Στρατηγού.
Τα είπαν τα διαμάντια του Μίκη και του Τσιτσάνη, με το λόγο των σπουδαίων ποιητών και στιχουργών, περίτεχνα και με την καρδιά τους.
Για το δικό μου φυλλοκάρδι και για όσα μπορώ να καταλαβαίνω εκείνος που υπερέβη τα μέχρι τώρα όρια του ήταν ο Δημήτρης Μπάσης.
Μιλάμε για έναν καλλιτέχνη δεδομένης αξίας, με γερά εφόδια, ζηλευτή πορεία και συνέπεια.
Γνωριζόμαστε, τον έχω παρακολουθήσει πολλές φορές.
Όμως στη συγκεκριμένη «παράσταση» βλέποντας τον δίπλα στον Νταλάρα, αισθάνθηκα πως υπάρχει συνέχεια όσον αφορά τους μεγάλους λαϊκούς ερμηνευτές στον τόπο μας.
Αυτούς που σαν συνδημιουργοί, με το χάρισμά τους μπαίνουν στον «ιστό» των τραγουδιών και σαν θετικός, εύφορος ιός, μεταλλάσσουν το κύτταρο, εμπλουτίζοντας το, αναζωογονώντας το, πλουτίζοντας το, ομορφαίνοντας το και μαζί και τις ζωές μας.
