Έχω γράψει πως ο Γιάννης Πάριος και η πρωτόφαντη διάρκειά του, σχεδόν 50 χρόνια στις κορυφογραμμές, αποτελούν κατά κάποιο τρόπο την «εκδίκηση» του καθημερινού τραγουδιού... απέναντι σε άλλα είδη, περισσότερο μεγαλόπνοα. Κι αυτό γιατί συχνά, κάποιοι ειδικοί, θεωρούν το ρεπερτόριό του όχι αντάξιο των φωνητικών του δυνατοτήτων.
Η αλήθεια είναι πως ο Πάριος είναι ερμηνευτής πολλών κυβικών. Στρατηγός στην κατηγορία του με τα γαλόνια και τα παράσημα κερδισμένα στις μάχες. Με την προσωπικότητα και τα τραγούδια του γεμίζει δεκαετίες τώρα τους χώρους που εμφανίζεται, δίχως ενισχυτικές μεθόδους, σκοπούς και άλλα παρεμφερή και ενδεχομένως αναγκαία και απαραίτητα… για άλλους όμως. Παρ’ όλα αυτά ο Γιάννης Πάριος δε μεγαλοπιάστηκε και είχε όλα τα προσόντα. Δεν βγήκε να κομπάσει για την αναβίωση -μικρή η λέξη- και επέκταση του «νησιώτικου» που θα έπρεπε να του χρεωθεί. Αν δεν ήταν και αυτός τα πανέμορφα Κυκλαδίτικα θα ήταν ακόμα στις θάλασσες και τους θαλασσινούς. Έχετε πάει σε γάμο απ’ τη Θράκη έως την Ελευσίνα και τη Λευκάδα ακόμη; Αν δεν παίξουν αυτά το γλέντι δεν ξεκινά, ή τέλος πάντων, να το πούμε αλλιώς, ζορίζεται να πάρει μπρος.
Μήπως τα «Ερωτικά» του Γούναρη, του Πολυμέρη, του Σουγιούλ και των άλλων γιγάντων θα είχαν την ίδια «αναβιωτική» πορεία αν δεν ήταν ο Πάριος;
Αλλά και πόσα διαχρονικά τραγούδια δεν έχει υπογράψει ο Πάριος και τα ερμήνευσαν και άλλοι ερμηνευτές με τρανή απήχηση. Φτάνουν και με το παραπάνω για να τον δαφνοστεφανώσουν ως άξιο στιχουργό! Αν προσπαθήσω να φτιάξω μια λίστα με τις διαχρονικές στιγμές του… ως ερμηνευτή αλλά και δημιουργού θα πρέπει να συνεχίσω το άρθρο… αύριο! Επίσης πρέπει να υπογραμμίσουμε πως ο Πάριος τραγούδησε μεγάλους συνθέτες και στιχουργούς: Καλδάρα, Μητσάκη, Λοΐζο, Κατσαρό, Πυθαγόρα, Κουγιουμτζή, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Πλέσσα, Σπανό, Χατζηνάσιο, Βασίλη Βασιλειάδη, Νικολόπουλο, Πολυκανδριώτη, Βαρδή, Τσώτου, Κινδύνη, Τόκα, Σπανουδάκη και άλλους άξιους. Ακόμα και τα γοητευτικά μεταγλωτισμένα του φέραν τη σφραγίδα μαστόρων!
Νομίζω πως ο Γιάννης Πάριος αποτελεί και θα αποτελεί παντοτινά σημείο αναφοράς στο τραγούδι μας. Ο τρόπος του, η τεχνική του, ο πλούτος θα δίνουν το ζύγι και το μέτρο στους συμπορευτές και στους κατοπινούς. Δεν μιλάμε για μια συνηθισμένη περίπτωση αλλά για μια μεγάλη φωνή και μια μεγάλη σημαία.
Η αλήθεια είναι πως ο Πάριος είναι ερμηνευτής πολλών κυβικών. Στρατηγός στην κατηγορία του με τα γαλόνια και τα παράσημα κερδισμένα στις μάχες. Με την προσωπικότητα και τα τραγούδια του γεμίζει δεκαετίες τώρα τους χώρους που εμφανίζεται, δίχως ενισχυτικές μεθόδους, σκοπούς και άλλα παρεμφερή και ενδεχομένως αναγκαία και απαραίτητα… για άλλους όμως. Παρ’ όλα αυτά ο Γιάννης Πάριος δε μεγαλοπιάστηκε και είχε όλα τα προσόντα. Δεν βγήκε να κομπάσει για την αναβίωση -μικρή η λέξη- και επέκταση του «νησιώτικου» που θα έπρεπε να του χρεωθεί. Αν δεν ήταν και αυτός τα πανέμορφα Κυκλαδίτικα θα ήταν ακόμα στις θάλασσες και τους θαλασσινούς. Έχετε πάει σε γάμο απ’ τη Θράκη έως την Ελευσίνα και τη Λευκάδα ακόμη; Αν δεν παίξουν αυτά το γλέντι δεν ξεκινά, ή τέλος πάντων, να το πούμε αλλιώς, ζορίζεται να πάρει μπρος.
Μήπως τα «Ερωτικά» του Γούναρη, του Πολυμέρη, του Σουγιούλ και των άλλων γιγάντων θα είχαν την ίδια «αναβιωτική» πορεία αν δεν ήταν ο Πάριος;
Αλλά και πόσα διαχρονικά τραγούδια δεν έχει υπογράψει ο Πάριος και τα ερμήνευσαν και άλλοι ερμηνευτές με τρανή απήχηση. Φτάνουν και με το παραπάνω για να τον δαφνοστεφανώσουν ως άξιο στιχουργό! Αν προσπαθήσω να φτιάξω μια λίστα με τις διαχρονικές στιγμές του… ως ερμηνευτή αλλά και δημιουργού θα πρέπει να συνεχίσω το άρθρο… αύριο! Επίσης πρέπει να υπογραμμίσουμε πως ο Πάριος τραγούδησε μεγάλους συνθέτες και στιχουργούς: Καλδάρα, Μητσάκη, Λοΐζο, Κατσαρό, Πυθαγόρα, Κουγιουμτζή, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Πλέσσα, Σπανό, Χατζηνάσιο, Βασίλη Βασιλειάδη, Νικολόπουλο, Πολυκανδριώτη, Βαρδή, Τσώτου, Κινδύνη, Τόκα, Σπανουδάκη και άλλους άξιους. Ακόμα και τα γοητευτικά μεταγλωτισμένα του φέραν τη σφραγίδα μαστόρων!
Νομίζω πως ο Γιάννης Πάριος αποτελεί και θα αποτελεί παντοτινά σημείο αναφοράς στο τραγούδι μας. Ο τρόπος του, η τεχνική του, ο πλούτος θα δίνουν το ζύγι και το μέτρο στους συμπορευτές και στους κατοπινούς. Δεν μιλάμε για μια συνηθισμένη περίπτωση αλλά για μια μεγάλη φωνή και μια μεγάλη σημαία.
