Στο εμβληματικό «Hotel California» (των «Eagles»), «μπορείς ν’ αναχωρήσεις όποτε θέλεις, αλλά δεν μπορείς να φύγεις ποτέ»... Κάπως έτσι την πάτησαν και οι Άγγλοι!
Τι κι αν αποφάσισαν να φύγουν από το... «Hotel Europornia». Απ’ ότι φαίνεται, θα περιμένουν με τα μπαγκάζια τους στη ρεσεψιόν για πολύ ακόμα. Αντίθετα, το ποδοσφαιρικό Brexit ήταν άμεσο. Μόνο που αυτό δεν το ήθελαν! Αφήστε που τους πλήγωσε και περισσότερο...
Έτσι, δυστυχώς, τα φέρνει η ζωή (και τα δημοψηφίσματα...). Άλλο να θέλεις κι άλλο να σού ’ρχεται. Εμείς, άλλωστε, ξέρουμε και από τη ζωή και από δημοψήφισμα, αφού και τα δύο μάς τα κατάντησαν χαράμι!
Κι από δίπλα, έχεις ένα σωρό αναλυτές (του σωρού ή απλώς καθοδηγούμενοι;) να προβλέπουν (τύφλα νά ’χει ο Χορταρέας...) την οικονομική, πολιτική και κοινωνική καταστροφή τής Αγγλίας.
Ψυχραιμία παιδιά! Μιλάμε για τη Μεγάλη Βρετανία, όχι για τη Μαυριτανία!
Όπως και νά ’χει,η ζωή συνεχίζεται εντός κι εκτός Ευρώπης. Δικαίως, βέβαια, κάποιοι θ’ αναρωτηθούν «ζωή είναι αυτή;», αλλά ας μην το φιλοσοφήσουμε, αφού ούτως ή άλλως, κανείς δεν θέλει την... άλλη ζωή, τη μετά θάνατον. Εκτός από κάτι φανατισμένους που ανατινάζονται, επειδή πιστεύουν ότι εκεί θα βρουν τα ουρί του Παραδείσου κι ένα τόνο ρύζι (νυχάκι ή γλασέ, θα σας γελάσουμε...). Το κακό είναι ότι παίρνουν μαζί τους και άλλους, οι οποίοι ουδεμία επιθυμία έχουν να δουν τα ραδίκια ανάποδα και πόσο μάλλον μια ώρα αρχύτερα!
Άλλωστε, είναι λογικό να αμφιβάλλουμε όχι μόνο για το αν υπάρχει άλλη ζωή, αλλά κι αν είναι καλύτερη, αφού ουδείς που αποδήμησε εις Κύριον, μας έστειλε νέα του... Κατά συνέπεια, είτε η μετά θάνατον ζωή είναι μύθευμα (και μεταξύ μας στανταράκι στο στοίχημα...), είτε στον άλλο κόσμο δεν έχουν... εφεύρη, ακόμα, το τηλέφωνο. Εκτός κι αν είναι τόσο χάλια η... αιώνια διαμονή, οπότε ο παππούς, παρότι είχε υποσχεθεί να μας ενημερώσει, προτίμησε να μην μας στείλει τα άσχημα μαντάτα (ούτως ή άλλως, αργά ή γρήγορα θα μάθουμε...).
Διότι, το θάνατο μπορείς να τον ξεγελάσεις, αλλά δεν μπορείς να τον νικήσεις (αυτό κι αν είναι στημένο παιχνίδι...). Τελικά, άδικος και ο θάνατος!
Μα τι στα κομμάτια, όλα άδικα είναι; Πουθενά το δίκαιο δεν μπορεί να βρει το δίκιο του;
Απ’ ότι φαίνεται, πιο εύκολα μπορείς να βρεις ψύλλο στ' άχυρα (που δεν σου χρειάζεται κιόλας...) παρά δικαιοσύνη.
Κι όμως, ζούμε σε μία κοινωνία, στην οποία υποτίθεται ότι οι αρχές της ισότητας και της δικαιοσύνης είναι οι στύλοι του συστήματος. Φαίνεται, όμως, πως κάτι... άλλα καλικαντζαράκια δεν έχουν σταματήσει, εδώ και δεκαετίες, το πριόνισμα.
Από την άλλη και να βρεις το δίκιο σου, τι να το κάνεις; Κορνίζα, όπως το πτυχίο;
Άλλη αδικία κι αυτή... Να φας τα νιάτα σου πάνω σε βιβλία για να μπεις στο πανεπιστήμιο και να πάρεις το πολυπόθητο πτυχίο (και μεταπτυχιακό για να σιγουρέψεις την ανεργία σου...) και να βρεθείς (στην καλύτερη περίπτωση...) στη δούλεψη κάποιου καφεζυθεστιάτορα για τρεις κι εξήντα και χωρίς ένσημα! Δηλαδή, όχι μόνο να μην κάνεις το επάγγελμα που ήθελες και το σπούδασες, αλλά να μην μπορείς να έχεις ούτε ασφάλιση (για σύνταξη δεν το συζητάμε. Θα γίνει συλλεκτική και θα τη θαυμάζουμε όλοι σε μουσεία...).
Κατά τ’ άλλα, έχουμε κράτος δικαίου! Μπράβο μας και να το χαιρόμαστε...
Μα καλά, αφού η αδικία κυριαρχεί στη δουλειά και την ψήφο μας, στη ζωή και το θάνατο, γιατί δεν επαναστατούμε;
Ίσως, γιατί η επανάσταση είναι σαν την άλλη ζωή... Δεν ξέρεις τι ή ποιοι θα σου προκύψουν!
Ίσως, πάλι, γιατί για να γίνει επανάσταση πρέπει να σηκωθούμε από καναπέδες, ντιβάνια, πολυθρόνες... Και στην Ελλάδα του 2016,που οι πολλοί εξακολουθούν να βλέπουν «Πάμε πακέτο» και να χαζεύουν το ντεκολτέ της Μενεγάκη, αν σηκωθούμε, τότε, μάλλον, θα είναι για... ν’ αγοράσουμε την έξυπνη σίτα ή τα βιβλία με τις προφητείες του Αγίου Παϊσίου!
Καλό μας μήνα, σύντροφοι...
Τι κι αν αποφάσισαν να φύγουν από το... «Hotel Europornia». Απ’ ότι φαίνεται, θα περιμένουν με τα μπαγκάζια τους στη ρεσεψιόν για πολύ ακόμα. Αντίθετα, το ποδοσφαιρικό Brexit ήταν άμεσο. Μόνο που αυτό δεν το ήθελαν! Αφήστε που τους πλήγωσε και περισσότερο...
Έτσι, δυστυχώς, τα φέρνει η ζωή (και τα δημοψηφίσματα...). Άλλο να θέλεις κι άλλο να σού ’ρχεται. Εμείς, άλλωστε, ξέρουμε και από τη ζωή και από δημοψήφισμα, αφού και τα δύο μάς τα κατάντησαν χαράμι!
Κι από δίπλα, έχεις ένα σωρό αναλυτές (του σωρού ή απλώς καθοδηγούμενοι;) να προβλέπουν (τύφλα νά ’χει ο Χορταρέας...) την οικονομική, πολιτική και κοινωνική καταστροφή τής Αγγλίας.
Ψυχραιμία παιδιά! Μιλάμε για τη Μεγάλη Βρετανία, όχι για τη Μαυριτανία!
Όπως και νά ’χει,η ζωή συνεχίζεται εντός κι εκτός Ευρώπης. Δικαίως, βέβαια, κάποιοι θ’ αναρωτηθούν «ζωή είναι αυτή;», αλλά ας μην το φιλοσοφήσουμε, αφού ούτως ή άλλως, κανείς δεν θέλει την... άλλη ζωή, τη μετά θάνατον. Εκτός από κάτι φανατισμένους που ανατινάζονται, επειδή πιστεύουν ότι εκεί θα βρουν τα ουρί του Παραδείσου κι ένα τόνο ρύζι (νυχάκι ή γλασέ, θα σας γελάσουμε...). Το κακό είναι ότι παίρνουν μαζί τους και άλλους, οι οποίοι ουδεμία επιθυμία έχουν να δουν τα ραδίκια ανάποδα και πόσο μάλλον μια ώρα αρχύτερα!
Άλλωστε, είναι λογικό να αμφιβάλλουμε όχι μόνο για το αν υπάρχει άλλη ζωή, αλλά κι αν είναι καλύτερη, αφού ουδείς που αποδήμησε εις Κύριον, μας έστειλε νέα του... Κατά συνέπεια, είτε η μετά θάνατον ζωή είναι μύθευμα (και μεταξύ μας στανταράκι στο στοίχημα...), είτε στον άλλο κόσμο δεν έχουν... εφεύρη, ακόμα, το τηλέφωνο. Εκτός κι αν είναι τόσο χάλια η... αιώνια διαμονή, οπότε ο παππούς, παρότι είχε υποσχεθεί να μας ενημερώσει, προτίμησε να μην μας στείλει τα άσχημα μαντάτα (ούτως ή άλλως, αργά ή γρήγορα θα μάθουμε...).
Διότι, το θάνατο μπορείς να τον ξεγελάσεις, αλλά δεν μπορείς να τον νικήσεις (αυτό κι αν είναι στημένο παιχνίδι...). Τελικά, άδικος και ο θάνατος!
Μα τι στα κομμάτια, όλα άδικα είναι; Πουθενά το δίκαιο δεν μπορεί να βρει το δίκιο του;
Απ’ ότι φαίνεται, πιο εύκολα μπορείς να βρεις ψύλλο στ' άχυρα (που δεν σου χρειάζεται κιόλας...) παρά δικαιοσύνη.
Κι όμως, ζούμε σε μία κοινωνία, στην οποία υποτίθεται ότι οι αρχές της ισότητας και της δικαιοσύνης είναι οι στύλοι του συστήματος. Φαίνεται, όμως, πως κάτι... άλλα καλικαντζαράκια δεν έχουν σταματήσει, εδώ και δεκαετίες, το πριόνισμα.
Από την άλλη και να βρεις το δίκιο σου, τι να το κάνεις; Κορνίζα, όπως το πτυχίο;
Άλλη αδικία κι αυτή... Να φας τα νιάτα σου πάνω σε βιβλία για να μπεις στο πανεπιστήμιο και να πάρεις το πολυπόθητο πτυχίο (και μεταπτυχιακό για να σιγουρέψεις την ανεργία σου...) και να βρεθείς (στην καλύτερη περίπτωση...) στη δούλεψη κάποιου καφεζυθεστιάτορα για τρεις κι εξήντα και χωρίς ένσημα! Δηλαδή, όχι μόνο να μην κάνεις το επάγγελμα που ήθελες και το σπούδασες, αλλά να μην μπορείς να έχεις ούτε ασφάλιση (για σύνταξη δεν το συζητάμε. Θα γίνει συλλεκτική και θα τη θαυμάζουμε όλοι σε μουσεία...).
Κατά τ’ άλλα, έχουμε κράτος δικαίου! Μπράβο μας και να το χαιρόμαστε...
Μα καλά, αφού η αδικία κυριαρχεί στη δουλειά και την ψήφο μας, στη ζωή και το θάνατο, γιατί δεν επαναστατούμε;
Ίσως, γιατί η επανάσταση είναι σαν την άλλη ζωή... Δεν ξέρεις τι ή ποιοι θα σου προκύψουν!
Ίσως, πάλι, γιατί για να γίνει επανάσταση πρέπει να σηκωθούμε από καναπέδες, ντιβάνια, πολυθρόνες... Και στην Ελλάδα του 2016,που οι πολλοί εξακολουθούν να βλέπουν «Πάμε πακέτο» και να χαζεύουν το ντεκολτέ της Μενεγάκη, αν σηκωθούμε, τότε, μάλλον, θα είναι για... ν’ αγοράσουμε την έξυπνη σίτα ή τα βιβλία με τις προφητείες του Αγίου Παϊσίου!
Καλό μας μήνα, σύντροφοι...
