ευχετήριο τίτλο του (ως ευχή στον καθένα ξεχωριστά) όσο, και για την προτροπή του τρίτου κουπλέ του: «απόψε θα γλεντήσουμε και θα ξημερωθούμε γιατί του χρόνου βρε παιδιά ποιος ξέρει αν θα ζούμε…».
Μην τρομάζετε… οι παλιοί τα συνήθιζαν κάτι τέτοια, που συμβόλιζαν μια γενικότερη διάθεση, αφού, μες τη φτώχια τους, έβρισκαν πάντα τον τρόπο να στήνουν γλέντια από το πουθενά, για «ψύλλου πήδημα», και να ζουν και να χαίρονται την κάθε μέρα, μακριά από τις ψυχασθένειες και τις φοβίες, που σαρώνουν στη νέα εποχή, στην οποία, για να επιβιώσουμε, αξιοπρεπώς (πράγμα δύσκολο), μάλλον, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε και να αναθεωρήσουμε πολλά. Εύχομαι να τα καταφέρουμε.
Χρόνια πολλά, λοιπόν, κι ευτυχές το νέον έτος!
