Οι ειδήσεις είναι σαν τις συμφορές. Έρχονται εκεί που δεν τις περιμένεις. Βεβαίως, μια συμφορά αποτελεί ούτως ή άλλως είδηση, οπότε... καλοπροαίρετα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι οι ειδήσεις είναι συμφορά. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς έτσι (ή τουλάχιστον, δεν είναι πάντα έτσι...), γιατί όπως η βία δεν είναι ίδια, αφού έχει σημασία από πού προέρχεται (κι ας επιμένει η καθεστωτική άποψη περί του αντιθέτου), έτσι και οι ειδήσεις (που αφορούν το ίδιο θέμα) δεν είναι ίδιες, επειδή εξαρτάται από πού εκπορεύονται.
Κάπως έτσι συμβαίνει και με τα τραγούδια... Δεν είναι όλα ίδια, γιατί δεν είναι και όλα τα είδη της μουσικής ίδια. Αν και για να λέμε και του στραβού το δίκιο (το οποίο ουδέποτε μάθαμε ποιο είναι, αλλά τέλος πάντων...), δεν είναι σπάνιο τραγούδια από το ίδιο είδος να διαφέρουν όσο η μέρα με τη νύχτα. Ασχέτως αν αυτό δεν βολεύει κάποιους, οι οποίοι... βαφτίζουν ένα τραγούδι π.χ. έντεχνο και νομίζουν ότι είναι κιόλας! Δεν σημαίνει, όμως, ότι επειδή έτσι νομίζουν, έτσι είναι...
Ας αφήσουμε προς το παρόν, όμως, τα τραγούδια, γιατί έρχεται το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Εννοείται πως ούτε όλα τα τριήμερα είναι ίδια. Απλά διαρκούν τρεις μέρες, ενίοτε και περισσότερες... Άλλωστε, τον κοπανατζή πολλοί εμίσησαν, την κοπάνα ουδείς!
Και αν το Άγιο Φως το υποδέχθηκαν με τιμές αρχηγού κράτους, το Άγιο Πνεύμα ετοιμάζεται να το υποδεχθεί ο... καύσωνας, που ως γνωστόν δεν έχει το Θεό του! Ναι, τέτοια αδικία κι ας έχει ταχθεί αιώνες τώρα στο πλευρό τής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μετά το χουνέρι των Καθολικών να το χωρίσουν από το Θεό και τον Χριστό...
Το τρισυπόστατο που έγινε δισυπόστατο, η Ρώμη, το Βυζάντιο και ο εμφύλιος της χριστιανοσύνης από αυτόκλητους εκπροσώπους τού Χριστού (εν αγνοία του βέβαια, όπως και τόσα άλλα που έγιναν και γίνονται στο όνομά Του...).
Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, πάντως, το περιμένουν πιστοί και άπιστοι... Και μεταξύ μας, αν δεν ήταν η αργία, οι περισσότεροι δεν θα γνώριζαν όχι μόνο τη γιορτή, αλλά ούτε καν την ύπαρξή του!
Μία αργία, που υποτίθεται ότι έγινε για τους ανθρώπους του πνεύματος και τελικά αφορά τους δημοσίους υπαλλήλους... Δηλαδή, για την Εκκλησία και την πολιτεία (το γιατί συμπορεύονται ακόμα, είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία) ένας λογιστής θεωρείται πνευματικός άνθρωπος αν εργάζεται στο δημόσιο, αλλά όχι αν είναι ιδιωτικός υπάλληλος!
«Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου», μόνο που εδώ πρόκειται για τις βουλές της Εκκλησίας. Όσο για τις βουλές της πολιτείας ακόμα αναζητούνται...
Ο καύσωνας, πάντως, προτού υποδεχθεί το Άγιο Πνεύμα θα μας δείξει τις καλοκαιρινές προθέσεις του, που κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικές διαφαίνονται. Κι αν οι μισοί κάτοικοι της πρωτεύουσας θα φύγουν σαν κυνηγημένοι (όπως, άλλωστε, κάνουν σε κάθε έξοδό τους από την πόλη, λες και είναι δραπέτες φυλακών...) για να πάνε στα χωριά τους, κάποιοι άλλοι θα συνωστίζονται στις παραλίες της Αττικής.
«Και ποιος θα μείνει στο μαγαζί;» που λέει κι ο Εβραίος στο γνωστό ανέκδοτο...
Πολλοί θα μείνουν, αφού στα χρόνια του μνημονίου η καλοπέραση είναι πιο δύσκολη κι από τον έρωτα στα χρόνια της χολέρας! Τώρα, για το τι είναι χειρότερο, η χολέρα ή το μνημόνιο, η επιστήμη δεν έχει καταλήξει, ακόμα. Κι έτσι τα πειράματα εις βάρος μας συνεχίζονται...
Πάλι καλά που συνεχίζονται οι αγώνες στο Euro και που περιέργως πώς, δεν έχουν φορολογήσει την τηλεθέασή τους (ακόμα, τουλάχιστον...).
Καλώς σας βρήκαμε σύντροφοι και όπως έλεγε ο Γάλλος στοχαστής Ρολάν Μπαρτ «Η μόνη μας πατρίδα είναι η παιδική ηλικία»...
Κάπως έτσι συμβαίνει και με τα τραγούδια... Δεν είναι όλα ίδια, γιατί δεν είναι και όλα τα είδη της μουσικής ίδια. Αν και για να λέμε και του στραβού το δίκιο (το οποίο ουδέποτε μάθαμε ποιο είναι, αλλά τέλος πάντων...), δεν είναι σπάνιο τραγούδια από το ίδιο είδος να διαφέρουν όσο η μέρα με τη νύχτα. Ασχέτως αν αυτό δεν βολεύει κάποιους, οι οποίοι... βαφτίζουν ένα τραγούδι π.χ. έντεχνο και νομίζουν ότι είναι κιόλας! Δεν σημαίνει, όμως, ότι επειδή έτσι νομίζουν, έτσι είναι...
Ας αφήσουμε προς το παρόν, όμως, τα τραγούδια, γιατί έρχεται το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Εννοείται πως ούτε όλα τα τριήμερα είναι ίδια. Απλά διαρκούν τρεις μέρες, ενίοτε και περισσότερες... Άλλωστε, τον κοπανατζή πολλοί εμίσησαν, την κοπάνα ουδείς!
Και αν το Άγιο Φως το υποδέχθηκαν με τιμές αρχηγού κράτους, το Άγιο Πνεύμα ετοιμάζεται να το υποδεχθεί ο... καύσωνας, που ως γνωστόν δεν έχει το Θεό του! Ναι, τέτοια αδικία κι ας έχει ταχθεί αιώνες τώρα στο πλευρό τής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μετά το χουνέρι των Καθολικών να το χωρίσουν από το Θεό και τον Χριστό...
Το τρισυπόστατο που έγινε δισυπόστατο, η Ρώμη, το Βυζάντιο και ο εμφύλιος της χριστιανοσύνης από αυτόκλητους εκπροσώπους τού Χριστού (εν αγνοία του βέβαια, όπως και τόσα άλλα που έγιναν και γίνονται στο όνομά Του...).
Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, πάντως, το περιμένουν πιστοί και άπιστοι... Και μεταξύ μας, αν δεν ήταν η αργία, οι περισσότεροι δεν θα γνώριζαν όχι μόνο τη γιορτή, αλλά ούτε καν την ύπαρξή του!
Μία αργία, που υποτίθεται ότι έγινε για τους ανθρώπους του πνεύματος και τελικά αφορά τους δημοσίους υπαλλήλους... Δηλαδή, για την Εκκλησία και την πολιτεία (το γιατί συμπορεύονται ακόμα, είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία) ένας λογιστής θεωρείται πνευματικός άνθρωπος αν εργάζεται στο δημόσιο, αλλά όχι αν είναι ιδιωτικός υπάλληλος!
«Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου», μόνο που εδώ πρόκειται για τις βουλές της Εκκλησίας. Όσο για τις βουλές της πολιτείας ακόμα αναζητούνται...
Ο καύσωνας, πάντως, προτού υποδεχθεί το Άγιο Πνεύμα θα μας δείξει τις καλοκαιρινές προθέσεις του, που κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικές διαφαίνονται. Κι αν οι μισοί κάτοικοι της πρωτεύουσας θα φύγουν σαν κυνηγημένοι (όπως, άλλωστε, κάνουν σε κάθε έξοδό τους από την πόλη, λες και είναι δραπέτες φυλακών...) για να πάνε στα χωριά τους, κάποιοι άλλοι θα συνωστίζονται στις παραλίες της Αττικής.
«Και ποιος θα μείνει στο μαγαζί;» που λέει κι ο Εβραίος στο γνωστό ανέκδοτο...
Πολλοί θα μείνουν, αφού στα χρόνια του μνημονίου η καλοπέραση είναι πιο δύσκολη κι από τον έρωτα στα χρόνια της χολέρας! Τώρα, για το τι είναι χειρότερο, η χολέρα ή το μνημόνιο, η επιστήμη δεν έχει καταλήξει, ακόμα. Κι έτσι τα πειράματα εις βάρος μας συνεχίζονται...
Πάλι καλά που συνεχίζονται οι αγώνες στο Euro και που περιέργως πώς, δεν έχουν φορολογήσει την τηλεθέασή τους (ακόμα, τουλάχιστον...).
Καλώς σας βρήκαμε σύντροφοι και όπως έλεγε ο Γάλλος στοχαστής Ρολάν Μπαρτ «Η μόνη μας πατρίδα είναι η παιδική ηλικία»...
