Η φωνή της ρωμαλέα, αντρίκια, ατσάλινη αλλά γοητευτική, ξύλινη αλλά αισθαντική απέδωσε δημιουργίες κορυφαίων συνθετών και στιχουργών

---

που αγάπησε ο κόσμος και θεωρούνται κλασικές, ενώ παράλληλα η Μπέλλου έδωσε δυναμικό παρών στο λαϊκό πάλκο και τη διασκέδαση. Μπήκε στη δισκογραφία το Δεκέμβρη του ’47 με τα τραγούδια Όταν πίνεις στην ταβέρνα και Το παιδί που είχες φίλο του Τσιτσάνη. Η συνέχεια είναι γνωστή: Κάνε λιγάκι υπομονή, Πέφτεις σε λάθη, Σαν απόκληρος γυρίζω σε μουσική Τσιτσάνη, Σβήσε το φως να κοιμηθούμε, Πώς θα περάσει η βραδιά σε μουσική Παπαϊωάννου, Είπα να σβήσω τα παλιά σε μουσική Καλδάρα κ.ά. Έφυγε στις 27 Αυγούστου 1997.