Στις αρ­χές του ‘70 κυ­κλο­φο­ρούν σε δί­σκους 45 στρο­φών συν­θέ­σεις του σε ποί­η­ση Κα­ρυω­τά­κη.

---

Με­τά τη Μεταπολί­τευ­ση βγαί­νουν τα Πο­λι­τι­κά Τρα­γού­δια σε στί­χους Να­ζίμ Χικ­μέτ και Βολ­φ Μπίρ­μαν και α­κο­λου­θούν τα Κα­ντά­ντα για τη Μα­κρό­νη­σο σε ποί­η­ση Ρί­τσου, Τρο­πά­ρια για Φο­νιά­δες σε στί­χους Ε­λευ­θε­ρί­ου, Σπου­δή στον Βλα­δί­μη­ρο Μα­για­κόφ­σκι, Μου­σι­κή Πρά­ξη στον Μπρε­χτ. Το 1979 με­λο­ποιεί τα «ναυ­τι­κά» ποι­ή­μα­τα του Νίκου Καβ­βα­δί­α και Ο Σταυ­ρός του Νό­του κα­τα­ξιώ­νε­ται ως έ­να α­πό τα πιο ε­πιτυ­χη­μέ­να άλ­μπουμ της ελ­λη­νι­κής δι­σκο­γρα­φί­ας. Έ­κτο­τε συ­νεχίζει την ιδιαίτερη, ε­πι­τυ­χη­μέ­νη δια­δρο­μή του με δουλειές που φέρουν τη σφραγίδα του και έχουν ουσία και λόγο ύπαρξης.
Όσον αφορά την ενασχόλησή του με το λαϊκό –με την ευρύτερη έννοια– τραγούδι, τα «έ­ντε­χνα» ζε­ϊ­μπέ­κι­κά του, που υ­πη­ρέ­τη­σαν με συ­νέ­πεια ση­μα­ντι­κοί λα­ϊ­κοί ερ­μη­νευ­τές, ό­πως οι Δ. Μη­τρο­πά­νος, Μ. Μητσιάς, Χ. Α­λε­ξί­ου κ.ά., α­γα­πή­θη­καν, τραγουδιούνται και εξακολουθούν να χορεύονται στις πίστες, αλλά και την κατ’ οίκον διασκέδαση. Ο Μικρούτσικος ως δημιουργός έχει επιβάλλει τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Επιμένει σε ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών και διακρίνεται για τη συνέπεια των επιλογών και καταθέσεών του.