Είχε γεννηθεί στα Τρί­κα­λα το 1923.

---

Α­
πό τους κορυφαίους δημιουρ­γούς του με­τα­πο­λε­μι­κού τρα­γου­διού. Στα τέ­λη τον ‘46 κυ­κλο­φό­ρη­σε το πρώ­το του τρα­γού­δι Μά­γκας βγή­κε για σερ­γιά­νι, που γραμμοφωνήθηκε σε δύ­ο παράλληλες ε­κτε­λέ­σεις, με τον Στρ. Παγιουμτζή στην Columbia και τον Μ. Βαμ­βα­κά­ρη στην Odeon. Ο Καλδάρας διέθετε προσωπικό μουσικό χαρακτήρα και ύφος. Διέπρεψε στα χρόνια του ΄50 ως «βυζαντινός» συνθέτης και αποτέλεσε έναν από τους πυλώνες του κλασικού λαϊκού της Columbia. Κατόπιν ελληνοποίησε με ξεχωριστό χάρισμα μελωδίες της Ανατολής, συνεχίζοντας ταυτόχρονα να καταθέτει πρωτότυπες δημιουργίες. Ο Καλδάρας είχε πλατιά γκάμα ως δημιουργός, υπέγραφε και στίχους, ενώ διακρινόταν και για τις ενορχηστρώσεις του. Ήταν επαρκής μπουζουξής και σωστός ερμηνευτής. Δούλεψε για μεγάλο διάστημα στα κέντρα ως συγκροτηματάρχης αλλά στα μισά περίπου του ΄60, για προσωπικούς λόγους, αποσύρθηκε από τις ζωντανές εμφανίσεις. Είναι ο μόνος κλασικός λαϊκός συνθέτης που στη δεκαετία του ΄70, αντιλαμβανόμενος νέες επιταγές των καιρών, υπέγραψε ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών που είχαν θερμή απήχηση: Μικρά Ασία σε στίχους του Πυθαγόρα, Βυζαντινός Εσπερινός σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, Τα Ορθόδοξα κ.ά. Με το κύκνειο άσμα του, Οι Μπαλλάντες του Περιθωρίου (1990), ο Καλδάρας απέδειξε για πολλοστή φορά την πρωτοτυπία και ευελιξία του να ακολουθεί και να συμπορεύεται ουσιαστικά και προς όφελος του τραγουδιού, με τις νέες τάσεις και τα σύγχρονα ρεύματα της τραγουδοποιίας.