Βάρδος του ελ­λη­νι­κού τρα­γου­διού.

---

Σφρά­γι­σε με τις μο­να­δι­κές ερ­μη­νεί­ες του τό­σο το ορ­θό­δο­ξο λα­ϊ­κό ό­σο και το έ­ντε­χνο τρα­γού­δι, δη­μιουργώ­ντας σχο­λή, που πά­νω της πά­τη­σε έ­να μεγά­λο κομ­μά­τι νε­ό­τε­ρων τρα­γου­διστών. Ι­διαί­τε­ρη μνεί­α πρέ­πει να γί­νει και για τη συν­θε­τι­κή φλέ­βα του Μπιθι­κώ­τση, που δη­μιούρ­γη­σε κλα­σι­κές και α­γα­πη­μέ­νες στιγ­μές, ό­πως τα: Τρε­λοκό­ρι­τσο, Του Βο­τα­νι­κού ο μά­γκας, Σε τού­το το στε­νό, Ρί­ξε μια ζα­ριά καλή, Έ­να ό­μορ­φο α­μά­ξι με δυο ά­λο­γα, Στου Μπελα­μή το ουζερί, Ε­γνα­τί­ας 406, Ο κυρ Θάνος κ.ά. Ε­πί­σης ο Μπι­θι­κώ­τσης υ­πήρ­ξε ικανός μπου­ζου­ξής, ιδιότητα με την οποία πορεύτηκε στο ξεκίνημα της καλλιτεχνικής διαδρομής του, στα τέλη του της δεκαετίας του ΄40 έως και τα μισά περίπου του ΄50, οπότε άρχισε να διακρίνεται και ως ερμηνευτής.