Δε­ξιοτέ­χνης του μπου­ζου­κιού και συν­θέ­της.

---

Γιος του Θόδωρου Πολυκανδριώτη. Προκάλεσε αίσθηση από το ξεκίνημά του στη δισκογραφία ως εκτελεστής και δημιουργός με το Ζηλεύ­ω, ζη­λεύ­ω, που ερ­μή­νευ­σε το 1968 ο Πάνος Γα­βα­λάς, με τον ο­ποί­ο συ­νερ­γα­ζό­ταν και στα λαϊ­κά κέ­ντρα. Απ’ τις κα­λύ­τε­ρες στιγ­μές του τα τραγούδια: Για­τί, Θε­έ μου, η ζω­ή, Τα πήρες ό­λα κι έφυ­γες, Γύρισε κο­ντά μου, Τα μάζεψα τα πράγματα, ό­λα σε στί­χους Γιάννη Πά­ριου, που ερ­μή­νευσε ο Στράτος Διο­νυ­σί­ου. Συν­θέ­σεις του τρα­γού­δη­σε στη δεύ­τε­ρη -με­τά 1987- πορεία του στη δισκογραφί­α και ο Στέλιος Κα­ζα­ντζί­δης: Ζη­λεύ­ω τα που­λιά, Τα βιώ­μα­τα μου κ.ά. Επίσης οι Τόλης Βοσκόπουλος (Άιντε στην υγεία της, Οι άντρες δε μιλούν πολύ), Μαρινέλλα (Τι έκανα για πάρτη μου), Ελένη Δήμου (Τελειώσαμε λοιπόν), Ηλία Κλωναρίδης (Στου φεγγαριού την αγκαλιά). Ικα­νό­τα­τος μπουζουκίστας με μεγάλη θητεί­α στα στού­ντιο και «α­πό­πει­ρες» - διδάσκαλος μουσικής με αυτόνομα τμήματα σε ωδεία και πανεπιστημιακές σχολές - να συνδε­θεί με αξιώσεις το μπου­ζού­κι με τους «δρό­μους» της κλα­σι­κής μου­σι­κής.