Κάποια χρόνια νωρίτερα, έδρεπε δάφνες στις πίστες και η φωνή του «δέσποζε» στα τζουκ μποξ.
Ο Χρήστος Σύρπος, γνωστός σε όλους μας ως Χρηστάκης, είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1924. Μεγάλωσε στη Δράμα σε δύσκολους καιρούς, έγινε υδραυλικός και «μπλέχτηκε» με το σινάφι του τραγουδιού.
Έπαιζε κιθάρα και μπαγλαμά ενώ ήταν και μάστορας στις διφωνίες, σε μια αποχή που τα σεγόντα και τα τέρτσα ήταν ζητούμενο.
Πλακατζής, αλέγκρος, ήταν αγαπητός στον κύκλο του, όπου οι μετοχές του ανέβηκαν όταν παντρεύτηκε την αδελφή του Γιώργου Μητσάκη, σε μια περίοδο όπου ο «δάσκαλος» μετρούσε πολύ!
Ο Χρηστάκης ήταν ήδη παντρεμένος και είχε κι ένα παιδί και μαζί της απέκτησε ένα ακόμη αγόρι, παρότι χώρισαν γρήγορα…
Μποέμ τύπος και σε μια ταραγμένη εποχή, κατάφερε να σταθεί στο πάλκο και στη δισκογραφία, σαν δευτεραγωνιστής όμως. Πλάι στον Γιάννη Παπαϊωάννου, την Πόλυ Πάνου, την Γιώτα Λύδια, την Καίτη Γκρέυ, τον Πάνο Γαβαλά και όχι μόνο.
Λίγο μετά τα μισά του ’60, σε μια εποχή «τρέλας» για την διασκέδαση -παρά τα βαθιά πολιτικά προβλήματα που καίγαν τον τόπο- και «ανακατατάξεων» στο λαϊκό τραγούδι, κατάφερε να βγει μπροστά ως διασκεδαστής.
Με τη «νευρική», «κοφτή» ερμηνεία του έκανε μεγάλο «σκηνικό» στα κέντρα δημιουργώντας ένα πρωτόγνωρο σόου διανθισμένο από υπερβολές και σπασίματα πιάτων που του απέφεραν και το προσωνύμιο «Ο Έλλην Τζόνι Χαλιντέι». Βέβαια στην περίπτωσή του -όπως και σε αυτή του Γάλλου «συναδέλφου» του- πίσω απ’ το «χαβαλέ» υπήρχε και ουσία.
Παράλληλα ευτύχησε να ερμηνεύσει και τραγούδια με εκτόπισμα όπου στέριωσαν τη φήμη του, όπως το υπέροχο «Να χαρείς τα μάτια σου καλέ» των Στέλιου Ζαφειρίου και Γαβαλά, και φυσικά την διάσημη «Κανάρα» (Θα ζήσω ελεύθερο πουλί) του Ζακ Ιακωβίδη και του Μιχάλη Γαβριηλίδη.
Επίσης «ξαναπέρασε» με το δικό του τρόπο παλαιότερες στιγμές όπως τα «Έμαθα πως είσαι μάγκας», «Η γάτα» και όχι μόνο.
Όλα αυτά του έδωσαν «διαβατήριο» για συμμετοχές στον κινηματογράφο και το μουσικό θέατρο… και τον έχρισαν για ένα διάστημα «βασιλιά της νύχτας».
Το 1976 συμμετείχε στο δίσκο του Άκη Πάνου «Μάθημα Πρώτον» στη Sonor και δύο χρόνια αργότερα τραγούδησε στη General Τάκη Σούκα και Χρήστο Νικολόπουλο.
Tο άστρο του είχε αρχίσει να ξεθωριάζει και η υγεία του να κλονίζεται. Αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα… Λέγεται πως στα καλά του υπήρξε ανοικτοχέρης και βοήθησε και κόσμο.
O Χρηστάκης τελικά έφυγε άδοξα χτυπημένος από ένα ακόμη εγκεφαλικό…
Μένουν ο τρόπος του στα τραγούδια και οι εικόνες που αποτυπώθηκαν στο σελιλόιντ.
Ο Χρήστος Σύρπος, γνωστός σε όλους μας ως Χρηστάκης, είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1924. Μεγάλωσε στη Δράμα σε δύσκολους καιρούς, έγινε υδραυλικός και «μπλέχτηκε» με το σινάφι του τραγουδιού.
Έπαιζε κιθάρα και μπαγλαμά ενώ ήταν και μάστορας στις διφωνίες, σε μια αποχή που τα σεγόντα και τα τέρτσα ήταν ζητούμενο.
Πλακατζής, αλέγκρος, ήταν αγαπητός στον κύκλο του, όπου οι μετοχές του ανέβηκαν όταν παντρεύτηκε την αδελφή του Γιώργου Μητσάκη, σε μια περίοδο όπου ο «δάσκαλος» μετρούσε πολύ!
Ο Χρηστάκης ήταν ήδη παντρεμένος και είχε κι ένα παιδί και μαζί της απέκτησε ένα ακόμη αγόρι, παρότι χώρισαν γρήγορα…
Μποέμ τύπος και σε μια ταραγμένη εποχή, κατάφερε να σταθεί στο πάλκο και στη δισκογραφία, σαν δευτεραγωνιστής όμως. Πλάι στον Γιάννη Παπαϊωάννου, την Πόλυ Πάνου, την Γιώτα Λύδια, την Καίτη Γκρέυ, τον Πάνο Γαβαλά και όχι μόνο.
Λίγο μετά τα μισά του ’60, σε μια εποχή «τρέλας» για την διασκέδαση -παρά τα βαθιά πολιτικά προβλήματα που καίγαν τον τόπο- και «ανακατατάξεων» στο λαϊκό τραγούδι, κατάφερε να βγει μπροστά ως διασκεδαστής.
Με τη «νευρική», «κοφτή» ερμηνεία του έκανε μεγάλο «σκηνικό» στα κέντρα δημιουργώντας ένα πρωτόγνωρο σόου διανθισμένο από υπερβολές και σπασίματα πιάτων που του απέφεραν και το προσωνύμιο «Ο Έλλην Τζόνι Χαλιντέι». Βέβαια στην περίπτωσή του -όπως και σε αυτή του Γάλλου «συναδέλφου» του- πίσω απ’ το «χαβαλέ» υπήρχε και ουσία.
Παράλληλα ευτύχησε να ερμηνεύσει και τραγούδια με εκτόπισμα όπου στέριωσαν τη φήμη του, όπως το υπέροχο «Να χαρείς τα μάτια σου καλέ» των Στέλιου Ζαφειρίου και Γαβαλά, και φυσικά την διάσημη «Κανάρα» (Θα ζήσω ελεύθερο πουλί) του Ζακ Ιακωβίδη και του Μιχάλη Γαβριηλίδη.
Επίσης «ξαναπέρασε» με το δικό του τρόπο παλαιότερες στιγμές όπως τα «Έμαθα πως είσαι μάγκας», «Η γάτα» και όχι μόνο.
Όλα αυτά του έδωσαν «διαβατήριο» για συμμετοχές στον κινηματογράφο και το μουσικό θέατρο… και τον έχρισαν για ένα διάστημα «βασιλιά της νύχτας».
Το 1976 συμμετείχε στο δίσκο του Άκη Πάνου «Μάθημα Πρώτον» στη Sonor και δύο χρόνια αργότερα τραγούδησε στη General Τάκη Σούκα και Χρήστο Νικολόπουλο.
Tο άστρο του είχε αρχίσει να ξεθωριάζει και η υγεία του να κλονίζεται. Αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα… Λέγεται πως στα καλά του υπήρξε ανοικτοχέρης και βοήθησε και κόσμο.
O Χρηστάκης τελικά έφυγε άδοξα χτυπημένος από ένα ακόμη εγκεφαλικό…
Μένουν ο τρόπος του στα τραγούδια και οι εικόνες που αποτυπώθηκαν στο σελιλόιντ.
