Μέσα από ορισμένες δοκιμαστικές προβολές που έχουν γίνει, τα σχόλια είναι θερμά και οι εντυπώσεις ιδιαίτερα κολακευτικές.
Η Ρόζα γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Οι περισσότεροι ερευνητές προσδιορίζουν ως έτος γέννησής της το 1890. Ο πατέρας ήταν εβραϊκής καταγωγής. Από μικρή εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένεια της στην Θεσσαλονίκη. Στον επάνω όροφο του σπιτιού τους κατοικούσαν χορεύτριες που εμφανιζόντουσαν στο θέατρο Γκραντ Οτέλ. Σε ηλικία 12 ετών, κρυφά απ’ τους γονείς της, ανέβηκε κι εκείνη στο παλκοσένικο του θεάτρου κλέβοντας την παράσταση. Οι δικοί της σταμάτησαν απότομα την καριέρα της, αλλά όταν ήρθαν στην Αθήνα, η Ρόζα, παρά τις αντιρρήσεις τους, τραγουδούσε και χόρευε στα θέατρα και στα νυχτερινά κέντρα.
Σ’ ένα απ’ αυτά γνώρισε τον Παναγιώτη Τούντα που της άνοιξε τις πόρτες της δισκογραφίας. Παλιοί συνάδελφοί της βεβαιώνουν ότι το μεροκάματό της - μαζί με τα τυχερά - στα χρόνια του ‘30, έφτανε τις 80 χρυσές λίρες. Όπως λέει η ίδια στη βιογραφία της, Αυτά Που Θυμάμαι, που επιμελήθηκε ο Κώστας Χατζηδουλής: "Στην Πόλη μόνο όταν πήγα πήρα 5.000 δολάρια... Και στην Αμερική που πήγα τότες δυο φορές, πήρα δέκα φορές πιο πολλά. Και στη Σερβία το ίδιο και στην Αλβανία... Μετά πήγα στην Αίγυπτο και τραγούδησα σε πολλά μαγαζιά... Αυτά όλα γενήκανε πριν την Κατοχή...". Συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους εκπρόσωπους της σμυρνέικης σχολής (Τούντα, Σέμση, Σκαρβέλη, Παπάζογλου, Μοντανάρη, Περιστέρη κ.ά.) αλλά και με λαϊκούς (Βαμβακάρη, Χιώτη κ.ά.) Η ίδια είχε πει το 1972 στο Λευτέρη Παπαδόπουλο: "Με μπουζούκια σκέτα δεν έχω δουλέψει. Πάντοτες είχα δικιά μου κομπανία... παίρναμε κι ένα μπουζούκι για τον κόσμο... Έλεγα τούρκικα, αυτοί οι δικοί μου, τα ξέρανε όλα. Οι μπουζουξήδες δεν ξέρανε τούρκικα. Ύστερα έλεγα δημοτικά, οι μπουζουξήδες δεν λέγανε...". Έσβησε, στο σπίτι της, στην Κηπούπολη Περιστερίου, πλήρης ημερών, στις 2 Δεκεμβρίου του 1980. Πίσω της άφησε έντονα χνάρια και περισσότερα από 600 ηχογραφημένα τραγούδια. Κάποια από αυτά είναι δικές της συνθέσεις.
Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τα βήματα της Ρόζας από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και ως την Αμερική, μέχρι το φινάλε της. Για αυτήν μιλούν ο βιογράφος της Κώστας Χατζηδουλής, η εγγονή της, η σύζυγος του φίλου της Χρήστου Φιλλιπακόπουλου, η Κωνσταντίνα γνωστή από τον «Οντά» της, ο Σωτήρης Παπατραγιάννης, ο σαντουριέρης Νίκος Καρατάσος, ο ακορνετονίστας Τόλης Εσδράς καθώς και τούρκοι καλλιτέχνες.
Συνδυάζεται με αρχειακό υλικό, όπως πλάνα από την περίφημη εκπομπή του Γιώργου Παπαστεφάνου στα χρόνια του '70 στην κρατική τηλεόραση, όπου η Ρόζα ανταμώνει με την Χάρις Αλεξίου, όταν η τελευταία επανεκτέλεσε την ξακουστή Δημητρούλα, που είχε σφραγίσει η πρώτη με την ερμηνεία της, καθώς και από σπάνιες, ανέκδοτες μέχρι σήμερα φωτογραφίες και ντοκουμέντα, όπου σύμφωνα με το Εβραϊκό ληξιαρχείο της Πόλης, προκύπτει ότι η Ρόζα ήρθε στον κόσμο μεταξύ 1894-'95.
Τις εικόνες συνοδεύουν εκπληκτικές μουσικές και τραγούδια με την υπέροχη ισραηλινή ερμηνεύτρια Γιασμίν Λεβύ και τους Κατερίνα Τσιρίδου, Νίκο Τατασόπουλο, Δημήτρη Μυστακίδη κ.ά.
Περιμένοντας την προβολή του ντοκιμαντέρ, πάρτε μία γεύση από το τρέιλερ. Λέει πολλά…
Η Ρόζα γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Οι περισσότεροι ερευνητές προσδιορίζουν ως έτος γέννησής της το 1890. Ο πατέρας ήταν εβραϊκής καταγωγής. Από μικρή εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένεια της στην Θεσσαλονίκη. Στον επάνω όροφο του σπιτιού τους κατοικούσαν χορεύτριες που εμφανιζόντουσαν στο θέατρο Γκραντ Οτέλ. Σε ηλικία 12 ετών, κρυφά απ’ τους γονείς της, ανέβηκε κι εκείνη στο παλκοσένικο του θεάτρου κλέβοντας την παράσταση. Οι δικοί της σταμάτησαν απότομα την καριέρα της, αλλά όταν ήρθαν στην Αθήνα, η Ρόζα, παρά τις αντιρρήσεις τους, τραγουδούσε και χόρευε στα θέατρα και στα νυχτερινά κέντρα.
Σ’ ένα απ’ αυτά γνώρισε τον Παναγιώτη Τούντα που της άνοιξε τις πόρτες της δισκογραφίας. Παλιοί συνάδελφοί της βεβαιώνουν ότι το μεροκάματό της - μαζί με τα τυχερά - στα χρόνια του ‘30, έφτανε τις 80 χρυσές λίρες. Όπως λέει η ίδια στη βιογραφία της, Αυτά Που Θυμάμαι, που επιμελήθηκε ο Κώστας Χατζηδουλής: "Στην Πόλη μόνο όταν πήγα πήρα 5.000 δολάρια... Και στην Αμερική που πήγα τότες δυο φορές, πήρα δέκα φορές πιο πολλά. Και στη Σερβία το ίδιο και στην Αλβανία... Μετά πήγα στην Αίγυπτο και τραγούδησα σε πολλά μαγαζιά... Αυτά όλα γενήκανε πριν την Κατοχή...". Συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους εκπρόσωπους της σμυρνέικης σχολής (Τούντα, Σέμση, Σκαρβέλη, Παπάζογλου, Μοντανάρη, Περιστέρη κ.ά.) αλλά και με λαϊκούς (Βαμβακάρη, Χιώτη κ.ά.) Η ίδια είχε πει το 1972 στο Λευτέρη Παπαδόπουλο: "Με μπουζούκια σκέτα δεν έχω δουλέψει. Πάντοτες είχα δικιά μου κομπανία... παίρναμε κι ένα μπουζούκι για τον κόσμο... Έλεγα τούρκικα, αυτοί οι δικοί μου, τα ξέρανε όλα. Οι μπουζουξήδες δεν ξέρανε τούρκικα. Ύστερα έλεγα δημοτικά, οι μπουζουξήδες δεν λέγανε...". Έσβησε, στο σπίτι της, στην Κηπούπολη Περιστερίου, πλήρης ημερών, στις 2 Δεκεμβρίου του 1980. Πίσω της άφησε έντονα χνάρια και περισσότερα από 600 ηχογραφημένα τραγούδια. Κάποια από αυτά είναι δικές της συνθέσεις.
Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τα βήματα της Ρόζας από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και ως την Αμερική, μέχρι το φινάλε της. Για αυτήν μιλούν ο βιογράφος της Κώστας Χατζηδουλής, η εγγονή της, η σύζυγος του φίλου της Χρήστου Φιλλιπακόπουλου, η Κωνσταντίνα γνωστή από τον «Οντά» της, ο Σωτήρης Παπατραγιάννης, ο σαντουριέρης Νίκος Καρατάσος, ο ακορνετονίστας Τόλης Εσδράς καθώς και τούρκοι καλλιτέχνες.
Συνδυάζεται με αρχειακό υλικό, όπως πλάνα από την περίφημη εκπομπή του Γιώργου Παπαστεφάνου στα χρόνια του '70 στην κρατική τηλεόραση, όπου η Ρόζα ανταμώνει με την Χάρις Αλεξίου, όταν η τελευταία επανεκτέλεσε την ξακουστή Δημητρούλα, που είχε σφραγίσει η πρώτη με την ερμηνεία της, καθώς και από σπάνιες, ανέκδοτες μέχρι σήμερα φωτογραφίες και ντοκουμέντα, όπου σύμφωνα με το Εβραϊκό ληξιαρχείο της Πόλης, προκύπτει ότι η Ρόζα ήρθε στον κόσμο μεταξύ 1894-'95.
Τις εικόνες συνοδεύουν εκπληκτικές μουσικές και τραγούδια με την υπέροχη ισραηλινή ερμηνεύτρια Γιασμίν Λεβύ και τους Κατερίνα Τσιρίδου, Νίκο Τατασόπουλο, Δημήτρη Μυστακίδη κ.ά.
Περιμένοντας την προβολή του ντοκιμαντέρ, πάρτε μία γεύση από το τρέιλερ. Λέει πολλά…
