Ο Μπάμπης Μπακάλης υπήρξε ένας από τους πολυγραφότερους λαϊκούς συνθέτες του μεταπολεμικού τραγουδιού. Με μεγάλα σουξέ και γερές συνεργασίες.
Γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου του 1920 στα Κανάλια Καρδίτσας. Ξεκίνησε παίζοντας, την περίοδο της κατοχής, με λαϊκά συγκροτήματα στην περιφέρεια: Καρδίτσα, Τρίκαλα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη. Στη δισκογραφία μπήκε το 1947 και έκτοτε αφιερώθηκε στη δημιουργία γράφοντας ακατάπαυστα μέχρι και το τέλος της ζωής του. Έφυγε στις 26 Μαρτίου του 2007, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο ρεπερτόριο. Στα τέλη του 1991 μου είχε παραχωρήσει μια μακροσκελή συνέντευξη στην οποία, μεταξύ άλλων έλεγε για το ξεκίνημά του, καθώς, και για το ψευδώνυμο Μπ. Τρικαλινός, με το οποίο και υπέγραψε αρκετά από τα τραγούδια του στην Columbia στα μέσα της δεκαετίας του ’50:
«Το 1946 οι εταιρείες ήταν δύο, η Odeon - Parlophone και η Columbia - His masters voice. Ο πρώτος που μ’ αγκάλιασε ήταν ο Μίνως Μάτσας. Στην αρχή αναγκάστηκα να πουλήσω κάποια τραγούδια για να μάθουνε οι εταιρείες ότι ήτανε δικά μου, ας μην γράφανε τ’ όνομά μου. Θυσίασα κάποια τραγούδια, δεν γινότανε αλλιώς. Ήδη στην Columbia μου είχανε πει «εδώ έχουμε στοίβες τα τραγούδια από τους παλιούς συνθέτες». Στην Columbia ήτανε ο Σαλονικιός και στον Μάτσα ο Περιστέρης. Αφού μάθανε ότι κάποια τραγούδια ήτανε δικά μου με πήρε ο Μάτσας. Όταν άρχισα να ηχογραφώ, από το 47 μέχρι το 51 περίπου, ο Μηλιόπουλος, που ήτανε η σπονδυλική στήλη της Columbia, μου ζήτησε συνεργασία. Τό ’μαθε ο Μάτσας και του κακοφάνηκε. Δεν ήθελα να τον σταματήσω, αλλά δεν ήθελα και να σταματήσω την πορεία μου. Εγώ έγραφα περισσότερα τραγούδια από αυτά που μου έβαζε ο Μάτσας και είχαμε συμφωνήσει. Τελικά στην Columbia έγραψα με ψευδώνυμο, ως Μπάμπης Τρικαλινός, για να μη φύγω από τον Μάτσα τον οποίο εκτιμούσα. Δεν γινότανε, όμως, να γράφω και έτσι και αλλιώς κι έτσι σταμάτησα από την Odeon με την οποία δεν είχα συμβόλαιο».
Γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου του 1920 στα Κανάλια Καρδίτσας. Ξεκίνησε παίζοντας, την περίοδο της κατοχής, με λαϊκά συγκροτήματα στην περιφέρεια: Καρδίτσα, Τρίκαλα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη. Στη δισκογραφία μπήκε το 1947 και έκτοτε αφιερώθηκε στη δημιουργία γράφοντας ακατάπαυστα μέχρι και το τέλος της ζωής του. Έφυγε στις 26 Μαρτίου του 2007, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο ρεπερτόριο. Στα τέλη του 1991 μου είχε παραχωρήσει μια μακροσκελή συνέντευξη στην οποία, μεταξύ άλλων έλεγε για το ξεκίνημά του, καθώς, και για το ψευδώνυμο Μπ. Τρικαλινός, με το οποίο και υπέγραψε αρκετά από τα τραγούδια του στην Columbia στα μέσα της δεκαετίας του ’50:
«Το 1946 οι εταιρείες ήταν δύο, η Odeon - Parlophone και η Columbia - His masters voice. Ο πρώτος που μ’ αγκάλιασε ήταν ο Μίνως Μάτσας. Στην αρχή αναγκάστηκα να πουλήσω κάποια τραγούδια για να μάθουνε οι εταιρείες ότι ήτανε δικά μου, ας μην γράφανε τ’ όνομά μου. Θυσίασα κάποια τραγούδια, δεν γινότανε αλλιώς. Ήδη στην Columbia μου είχανε πει «εδώ έχουμε στοίβες τα τραγούδια από τους παλιούς συνθέτες». Στην Columbia ήτανε ο Σαλονικιός και στον Μάτσα ο Περιστέρης. Αφού μάθανε ότι κάποια τραγούδια ήτανε δικά μου με πήρε ο Μάτσας. Όταν άρχισα να ηχογραφώ, από το 47 μέχρι το 51 περίπου, ο Μηλιόπουλος, που ήτανε η σπονδυλική στήλη της Columbia, μου ζήτησε συνεργασία. Τό ’μαθε ο Μάτσας και του κακοφάνηκε. Δεν ήθελα να τον σταματήσω, αλλά δεν ήθελα και να σταματήσω την πορεία μου. Εγώ έγραφα περισσότερα τραγούδια από αυτά που μου έβαζε ο Μάτσας και είχαμε συμφωνήσει. Τελικά στην Columbia έγραψα με ψευδώνυμο, ως Μπάμπης Τρικαλινός, για να μη φύγω από τον Μάτσα τον οποίο εκτιμούσα. Δεν γινότανε, όμως, να γράφω και έτσι και αλλιώς κι έτσι σταμάτησα από την Odeon με την οποία δεν είχα συμβόλαιο».
