Αυτά τονίζει μεταξύ άλλων η ερμηνεύτρια σε συνέντευξή της στη Γωγώ Σωτηρίου και στο creteplus.gr με αφορμή τις 3 εμφανίσεις της στην Κρήτη: 20 Σεπτεμβρίου στο Ηράκλειο «Μήλο της Έριδος», 21/9 στο Ρέθυμνο «Κήπος του Αλή Βαφή», 22/9 στα Χανιά «Τζίτζικας». Μαζί με τον πολύ ταλαντούχο μουσικό Δημήτρη Λάππα και την Ήλια Θεμελή -γνωστή συνεργάτιδα του Ορφέα Περίδη- στα κρουστά και στο τραγούδι.
Και συνεχίζει με μαντινάδες και σκέψεις η Καλημέρη: «Ταιριάζουν πολύ στο παρόν μας, με βοηθούν να εκφράσω αυτό που νιώθω και προτείνω η πρώτη να μπει στην αρχή και η άλλη στο τέλος: “Στη ρημαγμένη τους φωλιά στέκουν και τραγουδάνε, αυτό ζηλεύω στα πουλιά κι όχι γιατί πετάνε”. Για μένα η Ελλάδα, που σημαίνει χώρα του φωτός και της πέτρας (ελ=το φως, λας=η πέτρα), είναι ταυτόσημη με την έννοια της Μουσικής. Σ’ αυτόν τον τόπο πριν χιλιάδες χρόνια ο Όμηρος καλούσε τη Μούσα, για να του δώσει την έμπνευση. Από τότε και στο εξής αυτή η Μούσα, δηλαδή το φως του Πνεύματος, γονιμοποίησε τον τόπο αυτόν και γεννήθηκαν ποιητές, φιλόσοφοι, καλλιτέχνες και κάθε λογής πνευματικές υποστάσεις. Γεννήθηκε ο πολιτισμός. Άρα, Ελλάδα και μουσική, ίσον ΈΝΑ! Όσον αφορά σ’ αυτό που ονομάζουμε σήμερα κρίση, πιστεύω πως αν και η χώρα μας φορά πλέον φορεσιά με τα πιο μελανά χρώματα που έχει φορέσει ποτέ, το Πνεύμα, που, όπως είπα παραπάνω, της έδωσε ζωή στο παρελθόν ,για όσους θέλουν είναι πάντα παρόν για να δώσει ζωή και να γεννήσει το Καινούριο, που όλοι περιμένουμε και λαχταράμε. Ελπίζω, λοιπόν, ότι η ευρύτητα του ελληνικού πνεύματος, που βάλλεται ανά τους αιώνες και πολύ περισσότερο σήμερα, είναι ώρα να ανθίσει μέσα στις καρδιές μας, χωρίς σύνορα και ταμπέλες, όπως ορίζει ελεύθερα το αληθινό του πρόσωπο. Δεν είναι στη διαχείριση αυτών που νομίζουν ότι είναι οι άρχοντες του κόσμου. Εγκυμονούμε καιρό την αλήθεια που φίμωσαν και τώρα είμαστε στις ωδίνες, γι’ αυτό πάσχουμε και πονάμε τόσο. Είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη, και βέβαιη πως “το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή”, όπως λέει και το τραγούδι.
Νοιώθω την αυγή να ανατέλλει και έχω μια κρυφή χαρά που μόνον όταν τραγουδάω την φανερώνω, προς το παρόν. Όπου παίξαμε φέτος το καλοκαίρι έγινε τρελό γλέντι, υπόσχομαι ότι κι εδώ θα γλεντήσουμε! Η δεύτερη μαντινάδα με την οποία ήθελα να κλείσω, είναι: “όλος ο κόσμος να’ ναι εδώ και μια ψυχή να λείπει, μαύρος μου μοιάζει ο ουρανός και σκοτεινό το σπίτι.” Είναι μια ευχή να μη λείψει κανείς, όχι από τις μουσικές μας βραδιές, αλλά από τη χαρά της καρδιάς μας… Η ώρα η καλή! καλή αντάμωση!»
Φωτογραφία: Κωστής Βάγιας
