Η τυραννική περίοδος των 161 ημερών νοσηλείας του Στέλιου Καζαντζίδη τελείωσε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001 στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών. Ο Στελάρας βύθισε στη θλίψη τον απλό κόσμο που τον λάτρεψε. Ήταν η φωνή τους. Αλλά και εκείνοι που δεν μεγάλωσαν με τα τραγούδια του, σίγουρα αναγνωρίζουν την ανεπανάληπτη χροιά της φωνής του. Σίγησε η φωνή της Ελλάδας, η φωνή-πρότυπο για τους μεταγενέστερους λαϊκούς τραγουδιστές. Το μεγαλύτερο ίσως μποτιλιάρισμα που έγινε ποτέ από την Λ. Αθηνών ως την Ελευσίνα συνέβη εκείνο το πικρό Σάββατο που χιλιάδες ανώνυμοι και επώνυμοι φίλοι του τον συνόδευσαν στην τελευταία κατοικία του στο κοιμητήριο Ελευσίνας. Έφυγε πρόωρα στα 70 του χρόνια και ως το τέλος έκανε χρυσούς δίσκους.
Η πρώτη του ηχογράφηση ήταν το 1952 όταν μπήκε για πρώτη φορά στο στούντιο της «Κολούμπια» του Τάκη Λαμπρόπουλου για να ερμηνεύσει ένα «ρεμπέτικο» του Απόστολου Καλδάρα το «Για Μπάνιο Πάω», που πέρασε απαρατήρητο.
Κάποιοι τότε δεν πίστεψαν στη φωνή του και βιάστηκαν να τον θεωρήσουν αντίγραφο του Πρόδρομου Τσαουσάκη που τότε μεσουρανούσε. Αυτό ήταν και το πρότυπο του Στέλιου Καζαντζίδη, όπως παραδεχόταν ως το τέλος.
Όμως ο «Στελάρας» δεν μιμούνταν κανένα. Ήταν μοναδικός. Σημαντική η βοήθεια στο πρώτο βήμα του από την Καίτη Γκρέυ που εκείνη την εποχή ήταν το μεγάλο όνομα της Κολούμπια. Μαζί της έζησε ένα φλογερό έρωτα και παράλληλα έγιναν ένα αχτύπητο καλλιτεχνικό δίδυμο. Γνωρίστηκαν στο κέντρο «Ζέφυρος» στο Νέο Ηράκλειο το ’52. Κοινός τους φίλος ο συνθέτης Γεράσιμος Κλουβάτος.
Το τέλος άδοξο καθώς ο Καζαντζίδης γνώρισε στο κέντρο «Πανόραμα» της Θεσσαλονίκης την 17χρονη τότε Μαρινέλλα.
Τα πρώτα του όμως καλλιτεχνικά βήματα συνδέθηκαν με την πρώτη του αγάπη, την Καίτη Γκρέυ, και ως γνωστόν η πρώτη αγάπη είναι η πιο μεγάλη...
Η μεγάλη λαϊκή ερμηνεύτρια θυμάται τα χρόνια εκείνα, τον μεγάλο έρωτά της, τις συνήθειές του και τις αδυναμίες του σε μια αποκλειστική συνέντευξή της…
ΦΩΤΟ Stelios-Kaith-Xr. Kolokotronis : Ο Στέλιος Καζαντζίδης με την Καίτη Γκρέυ και στο μέσον ο Χρήστος Κολοκοτρώνης.
-Για τη γνωριμία της με τον Στέλιο Καζαντζίδη:
«Ήμουν με τον Κλουβάτο στο Νέο Ηράκλειο. Εκεί ερχόταν μια γριούλα, κακομοιριασμένη. Ξενόπλενε. Ο Γεράσιμος της έδινε λεφτά. Ρώτησε και έμαθα ότι ο γιος της ήταν φυλακή και πάει και τον βλέπει κάθε Κυριακή στην Μακρόνησο. Της έδωσα πενήντα δραχμές για τσιγάρα. Το πακέτο έκανε τρεισήμισι δραχμές. Ερχόταν κάθε Σάββατο. Κάποια στιγμή είπε του Στέλιου : όταν βγεις, να γνωρίσεις αυτό το κορίτσι που σου στέλνει τσιγάρα. Καταπληκτικό κορίτσι. Είναι αυτή που λέει το Βουνό. Μια μέρα ο Γεράσιμος μου είπε να πάμε για συμπαράσταση γιατί περνούσε στρατοδικείο ο Καζαντζίδης. Δεν πήγα. Δικάστηκε τεσσεράμισι μήνες. Ήταν υπόδικος. Εδώ υπάρχει μια ανακρίβεια στο βιβλίο του Βασιλικού. Το ίδιο βράδυ της καταδίκης ο Γεράσιμος μου τον σύστησε. Ήταν ο Στέλιος με την Ελένη. Το επόμενο βράδυ ήρθε με όλη την οικογένειά του. Με κάλεσε η μάνα του σπίτι να μου κάνουν το τραπέζι. Μου είπε ότι θέλει να με κάνει νυφούλα της. Ο Στέλιος έπρεπε να πάει στο Διόνυσο, όπου είχε μετατεθεί. Πήγαμε με ταξί. Στο δρόμο μου τα’ ριξε. Σχεδόν τα φτιάξαμε στη διαδρομή. Μόλις φτάσαμε να’ σου και η Ελένη που είχε φέρει στο μαγαζί. Θα την διώξω, μου είπε ο Στέλιος. Έτσι έκανε λέγοντας της : Που ήσουν χθες το βράδυ ; Με τον άλλον ; Φύγε και μην ξαναπατήσεις εδώ και μάθε ότι αρραβωνιάζομαι. Κάθε μέρα πήγαινα με τον Κολοκοτρώνη στο Διόνυσο. Μια μέρα μου είπε την αλήθεια. Ο λοχίας του ερωτεύτηκε την Ελένη και έβαλε του Στέλιου ένα κομμάτι χασίσι στο τσεπάκι του για να τον ενοχοποιήσει. Γι’ αυτό πέρασε στρατοδικείο. Δεν κάπνιζε τέτοια πράγματα ο Στέλιος».
-Η ανατολή της καριέρας του Στέλιου:
«Τι να τον κάνω Καίτη ; Έχω το πρότυπο. Έτσι μου έλεγε ο Λαμπρόπουλος. Αν δεν βάλεις τον αρραβωνιαστικό μου στο δίσκο, δεν τραγουδάω. Τότε είχε βγάλει δύο τραγούδια το «Για Μπάνιο Πάω» του Καλδάρα και τις «Βαλίτσες» του Παπαϊωάννου. Την εποχή εκείνη ο τραγουδιστής απαγορευόταν αυστηρά να είναι συνθέτης. Ωστόσο είδαμε στη Θεσσαλονίκη ένα ινδικό έργο στον κινηματογράφο και μετά στο ξενοδοχείο καθίσαμε και γράψαμε στίχους. Έτσι γράφτηκε το τραγούδι «Η Κοινωνία Με Κατακρίνει». Το γράψαμε μαζί, αλλά το τραγουδούσα εγώ στο πάλκο. Μια μέρα ήρθε ο Χιώτης και το άκουσε. Του άρεσε πολύ. Του ζήτησε να του το δώσει και του υποσχέθηκε όταν απολυθεί ένα μπουζούκι, κι ένα κουστούμι. Τότε ο Στέλιος είχε μανία να μάθει μπουζούκι. Του δώσαμε το τραγούδι λοιπόν. Ήθελα πολύ να το πει ο Στέλιος. Ο Χιώτης έλεγε ότι δεν έκανε για τη φωνή του Στέλιου, αλλά τη δική μου. Τότε είπα : θέλω να το πει ο Στέλιος και ν’ αλλάξει τη φωνή του. Θα το πεις ψεύτικα. Τρελή είσαι ; Θα αλλάξεις τη φωνή σου να μην μοιάζει με του Τσαουσάκη. Όταν πήγε να το ηχογραφήσει ο Λαμπρόπουλος του είπε : πες το μια φορά όπως λέει η Καίτη και μία με τη φωνή σου. Ε λοιπόν αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του».
-Για την σχέση τους:
«Μικρά παιδιά ήμασταν. Ήταν η πρώτη μου αγάπη και ο πρώτος άντρας που με έκανε να νοιώσω γυναίκα. Μείναμε μαζί πέντε ολόκληρα χρόνια (1953-58). Την στοργή που βρήκε σε μένα δεν τη βρήκε από καμιά γυναίκα. Ήμουν δούλα στον άντρα. Ήταν άρρωστος και του έδινα την σπλήνα και την μάσαγε και μου την έδινε στο χέρι. Όπως έχεις ένα μωρό, έτσι είχα εγώ τον Στέλιο. Πολλά Σαββατόβραδα δεν ήθελε να πάμε για δουλειά και προτιμούσε να μείνουμε μαζί στο σπίτι. Ήταν η μεγαλύτερη κατάχρηση της ζωής μου. Κάπου δεν ήταν τυχερό. Εκείνος ξεμυαλίστηκε όχι εγώ. Ξαναγύρισε σε μένα ο Στέλιος μετά από ένα χρόνο. Όμως εγώ κάπου είχα παγώσει. Έκανα μια προσπάθεια να σμίξω με τον Στέλιο, αλλά όπως φαίνεται το είχα ξεπεράσει και ήδη είχα γνωρίσει έναν άλλο άνθρωπο και ήμουν ευτυχισμένη μαζί του, το Νίκο Λαιμό, τον εφοπλιστή».
-Στον στρατό:
«Στον στρατό μου έστελνε τρία γράμματα την ημέρα. Πήγα στο διοικητή του για να πάρει άδεια. Ο Κοτούλιας να μου δώσει άδεια ; Απόρησε ο Στέλιος. Ξάπλωσε στο ταξί και πάω εγώ στην ταβέρνα και βρίσκω τον διοικητή και τον υποδιοικητή που καθόντουσαν μαζί. Τι θέλετε ; Είμαι αυτή που ακούτε τώρα. Τελικά πήρα την άδεια. Πήγαμε φάγαμε στην ταβερνούλα, μαζί με τον Κολοκοτρώνη. Το βράδυ πήγαμε σπίτι μου με τον Στέλιο. Το ίδιο βράδυ τσακωθήκαμε. Τον έδιωξα. Ξέχασε την στρατιωτική του ζώνη και την έστειλα στη μάνα του για να μην έρθει. Ωστόσο ήρθε με ένα καρπούζι το μεσημέρι και μου είπε στο έφερα για να σε δοκιμάσω. Είσαι η γυναίκα που θέλω. Έτσι ξανασμίξαμε. Έφευγε για την Κοζάνη με μετάθεση και απαίτησε να μείνω με τη μάνα του. Έτσι έγινε. Πιάσαμε σπίτι κοντά στη μάνα του και ήταν όλα έτοιμα για το γάμο. Δουλεύαμε τότε στο Ροσινιόλ. Μετά τη δουλειά πηγαίναμε τα λεφτά στη μάνα του και μετά πηγαίναμε σπίτι. Φοβόταν να μην χάσει τα λεφτά».
-Μετά το χωρισμό με την Μαρινέλλα:
«Έκανε προσπάθειες να ξανασμίξουμε. Είμαι σίγουρη ότι μετά από εμένα έμπλεξε με πολλές γυναίκες. Όταν παντρεύτηκε την Μαρινέλλα πήγαμε περιοδεία. Τότε εκδηλώθηκε και είπε μόλις κατέβω στην Αθήνα θα πάρω διαζύγιο. Το’ πε και το’ κανε. Έμενε στην οδό Κνωσού και εγώ στην πλατεία Αττικής. Με πήρε τηλέφωνο να πάω να τον βρω. Δεν μπορούσα γιατί είχα κλείσει θέση στο σινεμά για να δω το «Δόκτορ Ζιβάγκο». Πήγα τελικά για λίγο. Είχε ένα φάκελο στο κομοδίνο. Ανοίγω και βλέπω το διαζύγιο. Σε καλή μεριά, του είπα. Τότε έφευγα για Αμερική να κάνω πρεμιέρα στην Σπηλιά. Στα μέσα του ’60. Μου ζήτησε να μείνω κοντά του. Στέλιο και εγώ κάποτε σε είχα πολύ ανάγκη να μείνεις κοντά μου και εσύ με εγκατέλειψες στο ξενοδοχείο. Πήρε τη μάνα του και την Μαρινέλλα και φύγαν και με άφησε χωρίς ούτε μια δραχμή. Αυτό με πείραξε πάρα πολύ. Δεν το ξεπέρασα ποτέ. Αν δεν ήταν τότε ο Καρνέζης με τον Παπαδόπουλο θα είχα φουντάρει…».
-Η ιστορία του δίσκου που επανεκδόθηκε τρεις φορές : «Η Καίτη Γκρέϋ στις Μεγάλες Επιτυχίες του Στέλιου Καζαντζίδη» το ’73.
«Είχε κάνει τότε ο Νταλάρας το δίσκο «Απ’ Τα Ψηλά Στα Χαμηλά» και μάλλον τσαντίστηκε ο Καζαντζίδης και λέει του Μάτσα : βάλε την Γκρέυ να πει τραγούδια μου. Με πήρε τηλέφωνο από την Οντεόν. Τι έχεις μαγειρέψει ; Περίμενέ με να έρθω να διαλέξουμε δώδεκα τραγούδια. Στην αρχή αρνήθηκα γιατί δεν μου αρέσει να λέω τραγούδια άλλων. Με παρακάλεσε. Καθίσαμε στο μπαλκόνι στην πλατεία Αττικής και κουβέντα στην κουβέντα πήγε τρεις το πρωί. Στέλιο θέλεις να κάνεις ένα μπάνιο και να κοιμηθείς εδώ ; Όχι Καίτη γιατί χωρίς χάπι δεν μπορώ να κοιμηθώ. Τώρα είναι που δεν θα φύγεις. Γυρίζει και μου λέει : Είσαι η μόνη γυναίκα που μπορείς ότι μου πεις να το κάνω. Θα μείνω εδώ. Κοιμηθήκαμε μαζί. Μην πάει το μυαλό σου στο κακό. Μου κρατούσε το χέρι όλο το βράδυ. Τότε είχα δεσμό με τον Κώστα Καρρά και ήμουν και πολύ ερωτευμένη μαζί του. Το πρωί του έκανα καφέ και πορτοκαλάδα. Δάκρυσε. Ακόμα το θυμάσαι ότι έπινα πορτοκαλάδα το πρωί ; Τελικά ο δίσκος βγήκε τρεις φορές. Με τρία διαφορετικά εξώφυλλα. Μεγάλη επιτυχία».
-Ο χαρακτήρας του Καζαντζίδη:
«Ο Στέλιος ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων. Όσο ήταν μαζί μου δεν τον είχα ακούσει ποτέ να βρίσει. Δεν είχε κακή ψυχή. Ήταν μωροπίστευτος. Ένας τύπος που παρασυρόταν και ειδικά με την μάνα του. Έκανε κακές επιλογές φίλων που αποδείχθηκαν τέτοιες και στο τέλος έφυγε πικραμένος».
-Για το ποδόσφαιρο (Έγραψε με τον Κολοκοτρώνη τον ύμνο της ΑΕΚ «Νικήστε, Νικήστε !» που τραγούδησε ο Μίμης Παπαϊωάννου) και τις άλλες συνήθειές του:
«Ήταν ΑΕΚ, αλλά δεν ήταν φανατικός. Δεν είχε σαράκι να πάει στο γήπεδο. Ούτε στο ραδιόφωνο άκουγε το ματς. Απλά όταν ξυπνούσε έπιανε την κιθάρα και τραγούδαγε. Δεν σταμάταγε όλη μέρα. Νόμιζες ότι είχε ένα μικρόφωνο στο λαρύγγι. Τέτοια φωνή είχε ! Όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο καλύτερη γινόταν η φωνή του. Τον έχω ακούσει σε όλων των ειδών τα τραγούδια : ποντιακά, τούρκικα, ευρωπαϊκά…Αν τραγουδούσε Μαρούδα τρελαινόσουν. Ακόμη του άρεσε στο ρεπό μας να πηγαίνουμε σε κάτι φίλους στη Σαλαμίνα για ψάρεμα με πυροφάνι. Ψάρευα κι εγώ, με είχε κολλήσει. Δεν με άφηνε να βάλω μαγιό μπροστά σε άλλους και με πήγαινε μακριά να μην με δει κανείς με το μαγιό. Ότι βλέπω εγώ, δεν θέλω να το δει κανείς…».
*Οι φωτογραφίες της Καίτη Γκρέυ με τον Στέλιο Καζαντζίδη είναι από το προσωπικό αρχείο της κυρίας Γκρέυ.
Η πρώτη του ηχογράφηση ήταν το 1952 όταν μπήκε για πρώτη φορά στο στούντιο της «Κολούμπια» του Τάκη Λαμπρόπουλου για να ερμηνεύσει ένα «ρεμπέτικο» του Απόστολου Καλδάρα το «Για Μπάνιο Πάω», που πέρασε απαρατήρητο.
Κάποιοι τότε δεν πίστεψαν στη φωνή του και βιάστηκαν να τον θεωρήσουν αντίγραφο του Πρόδρομου Τσαουσάκη που τότε μεσουρανούσε. Αυτό ήταν και το πρότυπο του Στέλιου Καζαντζίδη, όπως παραδεχόταν ως το τέλος.
Όμως ο «Στελάρας» δεν μιμούνταν κανένα. Ήταν μοναδικός. Σημαντική η βοήθεια στο πρώτο βήμα του από την Καίτη Γκρέυ που εκείνη την εποχή ήταν το μεγάλο όνομα της Κολούμπια. Μαζί της έζησε ένα φλογερό έρωτα και παράλληλα έγιναν ένα αχτύπητο καλλιτεχνικό δίδυμο. Γνωρίστηκαν στο κέντρο «Ζέφυρος» στο Νέο Ηράκλειο το ’52. Κοινός τους φίλος ο συνθέτης Γεράσιμος Κλουβάτος.
Το τέλος άδοξο καθώς ο Καζαντζίδης γνώρισε στο κέντρο «Πανόραμα» της Θεσσαλονίκης την 17χρονη τότε Μαρινέλλα.
Τα πρώτα του όμως καλλιτεχνικά βήματα συνδέθηκαν με την πρώτη του αγάπη, την Καίτη Γκρέυ, και ως γνωστόν η πρώτη αγάπη είναι η πιο μεγάλη...
Η μεγάλη λαϊκή ερμηνεύτρια θυμάται τα χρόνια εκείνα, τον μεγάλο έρωτά της, τις συνήθειές του και τις αδυναμίες του σε μια αποκλειστική συνέντευξή της…
ΦΩΤΟ Stelios-Kaith-Xr. Kolokotronis : Ο Στέλιος Καζαντζίδης με την Καίτη Γκρέυ και στο μέσον ο Χρήστος Κολοκοτρώνης.
-Για τη γνωριμία της με τον Στέλιο Καζαντζίδη:
«Ήμουν με τον Κλουβάτο στο Νέο Ηράκλειο. Εκεί ερχόταν μια γριούλα, κακομοιριασμένη. Ξενόπλενε. Ο Γεράσιμος της έδινε λεφτά. Ρώτησε και έμαθα ότι ο γιος της ήταν φυλακή και πάει και τον βλέπει κάθε Κυριακή στην Μακρόνησο. Της έδωσα πενήντα δραχμές για τσιγάρα. Το πακέτο έκανε τρεισήμισι δραχμές. Ερχόταν κάθε Σάββατο. Κάποια στιγμή είπε του Στέλιου : όταν βγεις, να γνωρίσεις αυτό το κορίτσι που σου στέλνει τσιγάρα. Καταπληκτικό κορίτσι. Είναι αυτή που λέει το Βουνό. Μια μέρα ο Γεράσιμος μου είπε να πάμε για συμπαράσταση γιατί περνούσε στρατοδικείο ο Καζαντζίδης. Δεν πήγα. Δικάστηκε τεσσεράμισι μήνες. Ήταν υπόδικος. Εδώ υπάρχει μια ανακρίβεια στο βιβλίο του Βασιλικού. Το ίδιο βράδυ της καταδίκης ο Γεράσιμος μου τον σύστησε. Ήταν ο Στέλιος με την Ελένη. Το επόμενο βράδυ ήρθε με όλη την οικογένειά του. Με κάλεσε η μάνα του σπίτι να μου κάνουν το τραπέζι. Μου είπε ότι θέλει να με κάνει νυφούλα της. Ο Στέλιος έπρεπε να πάει στο Διόνυσο, όπου είχε μετατεθεί. Πήγαμε με ταξί. Στο δρόμο μου τα’ ριξε. Σχεδόν τα φτιάξαμε στη διαδρομή. Μόλις φτάσαμε να’ σου και η Ελένη που είχε φέρει στο μαγαζί. Θα την διώξω, μου είπε ο Στέλιος. Έτσι έκανε λέγοντας της : Που ήσουν χθες το βράδυ ; Με τον άλλον ; Φύγε και μην ξαναπατήσεις εδώ και μάθε ότι αρραβωνιάζομαι. Κάθε μέρα πήγαινα με τον Κολοκοτρώνη στο Διόνυσο. Μια μέρα μου είπε την αλήθεια. Ο λοχίας του ερωτεύτηκε την Ελένη και έβαλε του Στέλιου ένα κομμάτι χασίσι στο τσεπάκι του για να τον ενοχοποιήσει. Γι’ αυτό πέρασε στρατοδικείο. Δεν κάπνιζε τέτοια πράγματα ο Στέλιος».
-Η ανατολή της καριέρας του Στέλιου:
«Τι να τον κάνω Καίτη ; Έχω το πρότυπο. Έτσι μου έλεγε ο Λαμπρόπουλος. Αν δεν βάλεις τον αρραβωνιαστικό μου στο δίσκο, δεν τραγουδάω. Τότε είχε βγάλει δύο τραγούδια το «Για Μπάνιο Πάω» του Καλδάρα και τις «Βαλίτσες» του Παπαϊωάννου. Την εποχή εκείνη ο τραγουδιστής απαγορευόταν αυστηρά να είναι συνθέτης. Ωστόσο είδαμε στη Θεσσαλονίκη ένα ινδικό έργο στον κινηματογράφο και μετά στο ξενοδοχείο καθίσαμε και γράψαμε στίχους. Έτσι γράφτηκε το τραγούδι «Η Κοινωνία Με Κατακρίνει». Το γράψαμε μαζί, αλλά το τραγουδούσα εγώ στο πάλκο. Μια μέρα ήρθε ο Χιώτης και το άκουσε. Του άρεσε πολύ. Του ζήτησε να του το δώσει και του υποσχέθηκε όταν απολυθεί ένα μπουζούκι, κι ένα κουστούμι. Τότε ο Στέλιος είχε μανία να μάθει μπουζούκι. Του δώσαμε το τραγούδι λοιπόν. Ήθελα πολύ να το πει ο Στέλιος. Ο Χιώτης έλεγε ότι δεν έκανε για τη φωνή του Στέλιου, αλλά τη δική μου. Τότε είπα : θέλω να το πει ο Στέλιος και ν’ αλλάξει τη φωνή του. Θα το πεις ψεύτικα. Τρελή είσαι ; Θα αλλάξεις τη φωνή σου να μην μοιάζει με του Τσαουσάκη. Όταν πήγε να το ηχογραφήσει ο Λαμπρόπουλος του είπε : πες το μια φορά όπως λέει η Καίτη και μία με τη φωνή σου. Ε λοιπόν αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του».
-Για την σχέση τους:
«Μικρά παιδιά ήμασταν. Ήταν η πρώτη μου αγάπη και ο πρώτος άντρας που με έκανε να νοιώσω γυναίκα. Μείναμε μαζί πέντε ολόκληρα χρόνια (1953-58). Την στοργή που βρήκε σε μένα δεν τη βρήκε από καμιά γυναίκα. Ήμουν δούλα στον άντρα. Ήταν άρρωστος και του έδινα την σπλήνα και την μάσαγε και μου την έδινε στο χέρι. Όπως έχεις ένα μωρό, έτσι είχα εγώ τον Στέλιο. Πολλά Σαββατόβραδα δεν ήθελε να πάμε για δουλειά και προτιμούσε να μείνουμε μαζί στο σπίτι. Ήταν η μεγαλύτερη κατάχρηση της ζωής μου. Κάπου δεν ήταν τυχερό. Εκείνος ξεμυαλίστηκε όχι εγώ. Ξαναγύρισε σε μένα ο Στέλιος μετά από ένα χρόνο. Όμως εγώ κάπου είχα παγώσει. Έκανα μια προσπάθεια να σμίξω με τον Στέλιο, αλλά όπως φαίνεται το είχα ξεπεράσει και ήδη είχα γνωρίσει έναν άλλο άνθρωπο και ήμουν ευτυχισμένη μαζί του, το Νίκο Λαιμό, τον εφοπλιστή».
-Στον στρατό:
«Στον στρατό μου έστελνε τρία γράμματα την ημέρα. Πήγα στο διοικητή του για να πάρει άδεια. Ο Κοτούλιας να μου δώσει άδεια ; Απόρησε ο Στέλιος. Ξάπλωσε στο ταξί και πάω εγώ στην ταβέρνα και βρίσκω τον διοικητή και τον υποδιοικητή που καθόντουσαν μαζί. Τι θέλετε ; Είμαι αυτή που ακούτε τώρα. Τελικά πήρα την άδεια. Πήγαμε φάγαμε στην ταβερνούλα, μαζί με τον Κολοκοτρώνη. Το βράδυ πήγαμε σπίτι μου με τον Στέλιο. Το ίδιο βράδυ τσακωθήκαμε. Τον έδιωξα. Ξέχασε την στρατιωτική του ζώνη και την έστειλα στη μάνα του για να μην έρθει. Ωστόσο ήρθε με ένα καρπούζι το μεσημέρι και μου είπε στο έφερα για να σε δοκιμάσω. Είσαι η γυναίκα που θέλω. Έτσι ξανασμίξαμε. Έφευγε για την Κοζάνη με μετάθεση και απαίτησε να μείνω με τη μάνα του. Έτσι έγινε. Πιάσαμε σπίτι κοντά στη μάνα του και ήταν όλα έτοιμα για το γάμο. Δουλεύαμε τότε στο Ροσινιόλ. Μετά τη δουλειά πηγαίναμε τα λεφτά στη μάνα του και μετά πηγαίναμε σπίτι. Φοβόταν να μην χάσει τα λεφτά».
-Μετά το χωρισμό με την Μαρινέλλα:
«Έκανε προσπάθειες να ξανασμίξουμε. Είμαι σίγουρη ότι μετά από εμένα έμπλεξε με πολλές γυναίκες. Όταν παντρεύτηκε την Μαρινέλλα πήγαμε περιοδεία. Τότε εκδηλώθηκε και είπε μόλις κατέβω στην Αθήνα θα πάρω διαζύγιο. Το’ πε και το’ κανε. Έμενε στην οδό Κνωσού και εγώ στην πλατεία Αττικής. Με πήρε τηλέφωνο να πάω να τον βρω. Δεν μπορούσα γιατί είχα κλείσει θέση στο σινεμά για να δω το «Δόκτορ Ζιβάγκο». Πήγα τελικά για λίγο. Είχε ένα φάκελο στο κομοδίνο. Ανοίγω και βλέπω το διαζύγιο. Σε καλή μεριά, του είπα. Τότε έφευγα για Αμερική να κάνω πρεμιέρα στην Σπηλιά. Στα μέσα του ’60. Μου ζήτησε να μείνω κοντά του. Στέλιο και εγώ κάποτε σε είχα πολύ ανάγκη να μείνεις κοντά μου και εσύ με εγκατέλειψες στο ξενοδοχείο. Πήρε τη μάνα του και την Μαρινέλλα και φύγαν και με άφησε χωρίς ούτε μια δραχμή. Αυτό με πείραξε πάρα πολύ. Δεν το ξεπέρασα ποτέ. Αν δεν ήταν τότε ο Καρνέζης με τον Παπαδόπουλο θα είχα φουντάρει…».
-Η ιστορία του δίσκου που επανεκδόθηκε τρεις φορές : «Η Καίτη Γκρέϋ στις Μεγάλες Επιτυχίες του Στέλιου Καζαντζίδη» το ’73.
«Είχε κάνει τότε ο Νταλάρας το δίσκο «Απ’ Τα Ψηλά Στα Χαμηλά» και μάλλον τσαντίστηκε ο Καζαντζίδης και λέει του Μάτσα : βάλε την Γκρέυ να πει τραγούδια μου. Με πήρε τηλέφωνο από την Οντεόν. Τι έχεις μαγειρέψει ; Περίμενέ με να έρθω να διαλέξουμε δώδεκα τραγούδια. Στην αρχή αρνήθηκα γιατί δεν μου αρέσει να λέω τραγούδια άλλων. Με παρακάλεσε. Καθίσαμε στο μπαλκόνι στην πλατεία Αττικής και κουβέντα στην κουβέντα πήγε τρεις το πρωί. Στέλιο θέλεις να κάνεις ένα μπάνιο και να κοιμηθείς εδώ ; Όχι Καίτη γιατί χωρίς χάπι δεν μπορώ να κοιμηθώ. Τώρα είναι που δεν θα φύγεις. Γυρίζει και μου λέει : Είσαι η μόνη γυναίκα που μπορείς ότι μου πεις να το κάνω. Θα μείνω εδώ. Κοιμηθήκαμε μαζί. Μην πάει το μυαλό σου στο κακό. Μου κρατούσε το χέρι όλο το βράδυ. Τότε είχα δεσμό με τον Κώστα Καρρά και ήμουν και πολύ ερωτευμένη μαζί του. Το πρωί του έκανα καφέ και πορτοκαλάδα. Δάκρυσε. Ακόμα το θυμάσαι ότι έπινα πορτοκαλάδα το πρωί ; Τελικά ο δίσκος βγήκε τρεις φορές. Με τρία διαφορετικά εξώφυλλα. Μεγάλη επιτυχία».
-Ο χαρακτήρας του Καζαντζίδη:
«Ο Στέλιος ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων. Όσο ήταν μαζί μου δεν τον είχα ακούσει ποτέ να βρίσει. Δεν είχε κακή ψυχή. Ήταν μωροπίστευτος. Ένας τύπος που παρασυρόταν και ειδικά με την μάνα του. Έκανε κακές επιλογές φίλων που αποδείχθηκαν τέτοιες και στο τέλος έφυγε πικραμένος».
-Για το ποδόσφαιρο (Έγραψε με τον Κολοκοτρώνη τον ύμνο της ΑΕΚ «Νικήστε, Νικήστε !» που τραγούδησε ο Μίμης Παπαϊωάννου) και τις άλλες συνήθειές του:
«Ήταν ΑΕΚ, αλλά δεν ήταν φανατικός. Δεν είχε σαράκι να πάει στο γήπεδο. Ούτε στο ραδιόφωνο άκουγε το ματς. Απλά όταν ξυπνούσε έπιανε την κιθάρα και τραγούδαγε. Δεν σταμάταγε όλη μέρα. Νόμιζες ότι είχε ένα μικρόφωνο στο λαρύγγι. Τέτοια φωνή είχε ! Όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο καλύτερη γινόταν η φωνή του. Τον έχω ακούσει σε όλων των ειδών τα τραγούδια : ποντιακά, τούρκικα, ευρωπαϊκά…Αν τραγουδούσε Μαρούδα τρελαινόσουν. Ακόμη του άρεσε στο ρεπό μας να πηγαίνουμε σε κάτι φίλους στη Σαλαμίνα για ψάρεμα με πυροφάνι. Ψάρευα κι εγώ, με είχε κολλήσει. Δεν με άφηνε να βάλω μαγιό μπροστά σε άλλους και με πήγαινε μακριά να μην με δει κανείς με το μαγιό. Ότι βλέπω εγώ, δεν θέλω να το δει κανείς…».
*Οι φωτογραφίες της Καίτη Γκρέυ με τον Στέλιο Καζαντζίδη είναι από το προσωπικό αρχείο της κυρίας Γκρέυ.
