Ο Διονύσης Σαββόπουλος αποχαιρέτησε με μήνυμά του τον Αλέκο Φασιανό.
Πάντα με το δικό του, ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο, φώτισε τον άνθρωπο και καλλιτέχνη.
Έγραψε ο Σαββόπουλος:
«Γενικά είναι σπάνιο να συναντήσεις άνθρωπο με άδολη ματιά που βλέπει παντού ένα θαύμα και ζωγραφίζει σαν να ΄ναι σε μια γωνιά του παραδείσου και νιώθω πολύ τυχερός που συνάντησα στην ζωή μου ένα τέτοιο πλάσμα στο πρόσωπο του Αλέκου Φασιανού».
Πολύ με συγκίνησε η αποδημία του εξαίρετου φίλου και αγαπημένου ζωγράφου Αλέκου Φασιανού. Ήταν αγγελικός ο Αλέκος, αυθεντικός, τόσο ντροπαλός, τόσο χαριτωμένος» αναφέρει με νόημα ο τραγουδοποιός στον αποχαιρετισμό του, φωτίζοντας στη συνέχεια τις ιδιαίτερες πτυχές της τέχνης και του χαρακτήρα του που τον καθιστούσαν μοναδικό. Ακόμη κι αν αυτή η μοναδικότητα δεν ήταν εμφανής σε όλους».
Και κατέληξε εύστοχα και απολαυστικά ο Σαββόπουλος για τον Φασιανό:
«Οι πίνακες του εκθαμβωτικοί, δεν τους χόρταινε το μάτι σου. Βέβαια συχνά εκφράζονταν επιφυλάξεις τριγύρω, οτι κάνει "όλο τα ίδια και τα ίδια" και ο Αλέκος χαμογελούσε πονηρούτσικα και απολογιόταν με εκείνη την αξιαγάπητη και ψιθυριστή φωνή του "μα και ο ήλιος τα ίδια κάνει κάθε μέρα". Έτσι είναι και όποιος καταλάβει κατάλαβε. Και το μικρό παιδί επίσης, το ίδιο πράγμα ζωγραφίζει κάθε φόρα και κάθε φόρα είναι φρέσκια η ζωγραφιά του».
Πάντα με το δικό του, ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο, φώτισε τον άνθρωπο και καλλιτέχνη.
Έγραψε ο Σαββόπουλος:
«Γενικά είναι σπάνιο να συναντήσεις άνθρωπο με άδολη ματιά που βλέπει παντού ένα θαύμα και ζωγραφίζει σαν να ΄ναι σε μια γωνιά του παραδείσου και νιώθω πολύ τυχερός που συνάντησα στην ζωή μου ένα τέτοιο πλάσμα στο πρόσωπο του Αλέκου Φασιανού».
Πολύ με συγκίνησε η αποδημία του εξαίρετου φίλου και αγαπημένου ζωγράφου Αλέκου Φασιανού. Ήταν αγγελικός ο Αλέκος, αυθεντικός, τόσο ντροπαλός, τόσο χαριτωμένος» αναφέρει με νόημα ο τραγουδοποιός στον αποχαιρετισμό του, φωτίζοντας στη συνέχεια τις ιδιαίτερες πτυχές της τέχνης και του χαρακτήρα του που τον καθιστούσαν μοναδικό. Ακόμη κι αν αυτή η μοναδικότητα δεν ήταν εμφανής σε όλους».
Και κατέληξε εύστοχα και απολαυστικά ο Σαββόπουλος για τον Φασιανό:
«Οι πίνακες του εκθαμβωτικοί, δεν τους χόρταινε το μάτι σου. Βέβαια συχνά εκφράζονταν επιφυλάξεις τριγύρω, οτι κάνει "όλο τα ίδια και τα ίδια" και ο Αλέκος χαμογελούσε πονηρούτσικα και απολογιόταν με εκείνη την αξιαγάπητη και ψιθυριστή φωνή του "μα και ο ήλιος τα ίδια κάνει κάθε μέρα". Έτσι είναι και όποιος καταλάβει κατάλαβε. Και το μικρό παιδί επίσης, το ίδιο πράγμα ζωγραφίζει κάθε φόρα και κάθε φόρα είναι φρέσκια η ζωγραφιά του».
